لوقا 24 - مازندرانیقیام عیسی مسیح 1 صبح زود یکشنبه، زِنا عطرهای رِه که آماده هاکارده بینه رِه بَییتنه و بوردِنه سر قبر 2 بَدینه سنگ جلو مقبره کنار هاداهه هَسّه. 3 اما وقتی بوردِنه مقبره دِله بدن خداوندْ عیسی رِه پدا نکاردنه. 4 از این واقع در تعجب دَیینه که یکدفعه دِتا مردی با لباسهایه نورانی در کنار ویشون هِرِسّانه. 5 زِنا از ترس شه سَرها رِه دِمبدانه زیر؛ اما اون دتا مردی ویشونه بائوتِنه: «چه ایستِه زنده دنبال، میون مُردها گَردننی 6 وِ اینجه دَنییه، بلکه راست بَییه! به‌یاد بیارین اون زِمان که در جلیل دَییه شِما رِه چیشی بائوته. 7 بائوته که انسان ریکا باید مردِم گناهکار دست تسلیم بَووهه صلیب رو بوره و در روز سوم راست بَووهه.» 8 بعد زِنا وِنه حَرفا رِه به‌یاد بیاردِنه. 9 وقتی مقبره جه بَردَگِردِستِنه تموم اینها رِه به اون یازده تا رسول و هِم به دیگرون بائوتِنه. 10 زنهایی که این خَوِر رِه به رسولها هادانه: مَریِم مجدلیه، یونا، مَریِم یعقوب مار وچندتا زن دیگه که ویشون هِمراه دَیینه بینه. 11 اما رسولها بائوتِنه زِنا رِه خیال بَییته پس ویشون حرفها رِه باور نکاردِنه. 12 با اینا پِطرُس راست بَییه و بورده قبر طَرِفی و خم بَییه حارشا، اما جز کفن هیچ چی دیگه نَدییه. پس تعجب هاکارده از اونچه اتّفاق دَکِته بی‌یِه و به شه سِره بَر دَگِردِستِه. در راه عِموآس 13 در همون روز دِتا نفراز پیروان عیسی به اَتّا ده شینه، به اسم عِموآس در حِدود دِ فرسنگی اورشلیم. 14 ویشون دربارۀ تموم اتفاقهایی که دَکِته بیه رِه با هِم صحبِت کاردِنه. 15 هَمینجوری که سرگرم بحث وگفتگو بینه عیسی خودش ویشون پَلی بییَمو و ویشون هِمراه راه دَکِته. 16 اما اونا وِ رِه نشناسینه اینِسّه که قِدرِتِ تشخیص اوناجه بَییته بییه. 17 وِ اوناجه بَپِرسیه: «در راه دربارۀ چیشی صحبِت کاردینی؟» اونا با ناراحتی ساکت هِرِسّانه. 18 بعد اَتّا از اونا که وِنه اسم کلئوپاس بییه، در جِواب بائوته: «آیا ته تنها نفر غریب در اورشلیم هَستی که از اونچه در این روزها اتّفاق دَکِته بی‌خوری؟» 19 بَپِرسیه: «کدوم اتّفاق؟» بائوتِنه: «اونچه عیسای ناصری سَر بوگذشته. وِ نَبی بی‌یِه که خِدا پَلی و تموم مردِم پَلی کِلام و اعمال پرقدرتی داشته. 20 سران کاهنون و حکمرانون اِما وِ رِه تحویل حاکمون رومی هادانه تا وِرِ به مرگ محکوم هاکانند وِرِه به صلیب بَکِشینه. 21 اما اِما امید داشتیمی وِ همون بَووهه که باید اسرائیل رِه رِهایی هادِه. علاوه بر اینا در واقع الان سه روز از این اتّفاق بوگذِشته. 22 بعضی از زِنا هِم که در میونه اما دَرِنه، اما رِه متعجب هاکاردنه. اونا امروز صبح زود قبر سَر بوردِنه 23 اما وِنه جنازه رِه پدا نکاردنه. بعد بییَمونه امارِه بائوتِنه شه رویا دِله فرشته‌ها رِه بَدینه که ویشونه بائوتِنه وِ زنده هَسّه. 24 بعضی از اَمه رَفقا بوردِنه سَر قبر و اونجه رِه هَمونجور که زِنا گاتنه بَدینه اما وِ رِه نَدینه.» 25 بعد ویشونه بائوته: «ای ناداهون که دل دیرفهم برای باور هاکاردنه بائوته‌هایه انبیا دارننی! 26 آیا نَبایِد مسیح این رنجها رِه بَوینه و بعد به شه جلال دربیهه؟» 27 بعد از موسی و تموم انبیا شِروع هاکارده و اونچه رِه که در تموم کتاب مقدس وِنه خَوری بائوته بینه رِه ویشونِسته توضیح هادا. 28 وقتی به عموآس که ویشون هدف بی‌یِه نزدیک بَیینه عیسی اینجوری بائوته که خانه بوره دورتر. 29 امّا اونا اصرار هاکاردِنه و بائوتِنه: «اَمه پَلی دَووش اینِسّه که انده نَموندسته تا روز تموم بَووهه و شو نزدیک هَسّه.» پس بورده با ویشون بَمونه. 30 وقتی با اونا سفره سَر هِنیشتِه بی‌یِه نون رِه بَییته و شکر هاکارده پاره هاکارده و ویشونه هادا. 31 در همون موقع ویشون چشا واز بَییه و وِ رِه بشناستنه، اما در همون لحظه ویشون پَلی جه ناپدید بَییه. 32 اونا همدیگه جه بَپورسینه: «بَعدی اون زِمان که راه دِله با اما صحبِت کارده و کتاب مقدس رِه اَمِستِه تعریف کارده چِتی اَمه دل به لرزه در بی‌یَموهه بیه؟» 33 پس سریع راست بَیینه و بَردَگِردستنه اورشلیم. اونجه اون یازده تا رسول رِه پِدا هاکاردِنه که با شه رَفِقون نیشبینه 34 شاگِردون به اون دِتا مردی گاتِنه: «اینتا حقیقت دانّه که خِداوند قیام هاکارده اینِسّه که بر شَمعون ظاهر بَییه.» 35 بعد اون دِتا هِم بائوتِنه که راه دِله چه اتّفاق دَکِته و چجوری عیسی رِه زمون پاره هاکاردنه نون بِشناسینه. ظهور عیسی بر شاگِردون 36 هنوز در این‌باره صحبِت کاردِنه که عیسی شه ویشون میون ظاهر بیه و بائوته: «سلام بر شِما بُوهه!» 37 تعجب هاکاردنه و بَتِرسینه فکر هاکاردنه روح ویننه. 38 ویشون بائوته: «چه ایستِه اینجوری نگَرانینی؟ چه ایسته شک و تردید شه دِل دِله راه دیننی؟ 39 مه دست و لینگ رِه حارشین. خودم هستمه! مه رِه دست بزنین و بَوینین؛ روح که گوشت و استخون نداننه اما همین جوری که ویننی مِن دارِمبه!» 40 اینا رِه بائوته و شه دَستها و لینگها رِه ویشون رِه نیشون هادا. 41 اونا از بَس که خشحال و متعجب بینه نَتونِستنه باور هاکانند. پس ویشونه بائوته: «هیچی بخاردِنسته داریننی؟» 42 اَتّا تیکه ماهی کباب وِره هادانه 43 اون رِه بَییته و ویشون چِشه جلو بخارده. 44 بعد ویشونه بائوته: «این همون هَسّه که وقتی با شِما دَییمه گاتِمه؛ اِسّا تِمومِ اونچه در تورات موسی و کتاب انبیا و زبور دربارۀ مِن بنوشته هَسّه باید اتّفاق دَکِفه.» 45 بعد ویشون فکرها رِه روشن هاکارده تا بتونند کتاب مقدس رِه درک هاکانند. 46 و ویشونه بائوته: «بَنوِشتوهه که مسیح رنج باید بَوینه و در روز سوم مردگان دِلجه راست بووهه 47 و این هسته مه پیغوم نجات که باید از اورشلیم به همۀ قومها بَرِسِنین ‹همه کسانی که شه گناهون جه توبه هاکانند و بسوی مِن بردِگِردن آمورزیده وونه›. 48 شِما شاهدان این امور هَستینی. 49 مِن روح القدوس رِه که مه پی‌یِر شِما رِه وعده هاداهه شِمسته رِسِندِمبه پس در این شهر بَمونین تا اون زِمان که از بالا با قِدرِتِ آراسّه بَووشین.» صعود عیسی به آسمون 50 بعد ویشون رِه به بیرون شهر تا نزدیکی بیت‌عَنْیا بَوِردِه و شه دستا رِه بِلِند هاکارده ویشون رِه برکِت هادا؛ 51 و در همون موقع از اونا جدا بَییه به آسمون بَوِرده بَییه. 52 اونا وِ رِه پرستش هاکاردِنه و با خِشحالی خَلِه زیاد بَردَگِردستنه اورشلیم. 53 اونا همیشه به معبد شینه و خِدا رِه شکر وسپاس گاتِنه. |
© Mazanmedia
Wycliffe Bible Translators, Inc.