لوقا 22 - مازندرانیخیانت یهودا 1 عید فَطیر که پِسَح هِم گاننه نزدیک بیه 2 و سران کاهنون و علِمایِ دینی در صَدِد دَیینه بِهانۀ پِدا هاکانند تا عیسی رِه بَکاشِن اینسته که از شورش مردِم ترسینه. 3 در اون لحظه شیطون در یهودا که معروف به اَسخَریوطی که اَتّا از دِوازده تا شاگردعیسی بییه نفوذ هاکارده. 4 وِ بورده سران کاهنون و فرماندهون قراولان پَلی و با اونا صحبِت هاکارده که چجوری عیسی رِه ویشون دست تسلیم هاکانه. 5 اونا خشحال بَیینه و توافق هاکاردِنه پولی وِره حادِن. 6 وِ هِم قبول هاکارده و دِنبالِ فرصت دَییه تا در نبود مردِم عیسی رِه به اونا تسلیم هاکانه. شام آخر 7 روز عید فطیر که باید گوسفند پِسَح قِربونی بَووهه بَرِسییِه. 8 عیسی پِطرُس و یوحنا رِه بَرِسِندیه بائوته: «بورین و شام پِسَح رِه اَمِستِه آماده هاکانین تا بخوریم.» 9 بَپورسینه: «در کاجه خانی تدارک بَوینیم؟» 10 جِواب هِدا: «زمانی که شهر دِله بوردینی، اِتا مردی با کوزه‌ای اوو شِمه جلو در اِنه. وِنه دنبال راه دَکِفین بورین اون سِره دِله که وِ شونه اونجه 11 و صاحب سِره رِه بایرین: ‹اِستا گانه: «مهمونخانه کاجه هَسّه تا شام پِسَح رِه با شه شاگِردون بَخورم؟»› 12 وِ شِما رِه وَننه بالا طبقه که خَله گَت هَسّه رِه نشون دنه. اونجه تدارک بَوینین.» 13 اونا بوردِنه و همه چیز رِه هَمونجور پِدا هاکاردِنه که عیسی ویشونه بائوته بی‌یِه و پِسَح رِه اونجه تِدارک بَدینه. 14 اون ساعت بَرِسیه و عیسی با شه رسولان سفره سَر هِنیشتِه. 15 بعد ویشونه بائوته: «خَله دوست داشتِمِه قبل از رنج بَکِشییِنم این پِسَح رِه با شِما بَخِرِم. 16 اینسته که شما رِه گامبه که دیگه از اون نَخِرِمبه تا اون زمون که در پادشاهی خِدا تَحقق پدا هاکانه.» 17 پس اتا جام شِراب رِه بَییته و شکر هاکارده و بائوته: «اینتارِ بَیرین و شه میون تقسیم هاکانین. 18 اینسته که شما رِه گامبه که تا بییَموهَنه پادشاهی خِدا دیگه از محصول انگور نخارِمبه.» 19 بعد نون رِه بَییته شکر هاکارده و پاره هاکارده و ویشونه هِدا و بائوته: «اینتا بدن مِن هَسّه که شِمِسته هاداهه وونه این رِه به‌یاد مِن انجام هادین.» 20 بعد پس از شام جام شِراب رِه بَییته و بائوته: «این جام شِراب، عهد جدید هَسّه در خون مِن که شِمه نجاتسه دَشِنییه وونه. 21 امّا دست اون نفر که مِرِه تسلیم کانده با مه دست در سِفره دَره. 22 انسان ریکا اون جوری که مقدِّر هَسّه شونه اما وای بر اون کس که وِ رِه تسلیم دشمن کانده.» 23 بعد شِروع هاکاردنه همدیگر جه سوال هاکاردن کدومشون که این کار رِه کانده. 24 و جَر و بحث کاردِنه که کدوم تای ویشون گَتتِر هَسّه. 25 عیسی ویشونه بائوته: «پادشاهون این دنیا بر مردِم سروری کاننه و حاکمون اونا ‹ولی‌نعمت› بَخوندسته ووننه. 26 اما شِما اینجوری نَووشین. گَتترین شِما باید مثلِ کوچکترین بَووهه و حاکم باید مثلِ خادم بَووهه. 27 اینسته که کدوم تا گَتتِر هَسّه اون که سفره سَر نیشته یا اون که خدمِت کانده؟ آیا نا اون که سفره سَر نیشته؟ اما مِن در میونه شِما مثلِ خادم هستمه. 28 «شما کسانی هَستینی که در آزمایشهای مِن مه کنار هِرستانی. 29 پس هَمونجور که مه پی‌یِر سلطنتی مه رِه عطا هاکارده مِن هِم شِما رِه عطا کامبه 30 تا بر مه سفره در پادشاهی مِن بَخارین و بَنوشین و تخت سَر هِنیشین و دِوازده تا قبیلۀ اسرائیل رِه داوری هاکانین. 31 «ای شَمعون ای شَمعون شیطون اجازه خواسّه شِما رِه مثلِ گندم غربال هاکانه. 32 اما مِن تِسه دِعا هاکاردِمه تا ته ایمان تَلِف نَووشه. پس وقتی بَردَگِردِستی شه برارها رِه استوار دار.» 33 اما وِ در جِواب بائوته: «ای سرورم، مِن آمادومه با ته به زندان بورم و بمیرم.» 34 عیسی جِواب هادا: «پِطرُس، بدون که امروز قبل از طلا ونگ، سه بارمِره انکار کاندی و گانی مِره نشناسنی.» 35 بعد اوناجه بَپِرسیه: «آیا زمانی که شِما رِه بدون کیسۀ پول و غذا و کفش بَرسندیمه به هیچ چی محتاج بَیینی؟» جِواب هادانه: «نا، به هیچ‌چی.» 36 پس ویشونه بائوته: «اما الان هر کی کیسه پول یا غذا دانه اون رِه بَیره و اگه شمشیر نداننه شه لباس رِه بَروشه شمشیر بخرینه. 37 اینسته که اونچه درباره مِن در کِلام خِدا بنوشته، باید اتّفاق دَکِفه که: ‹وِ جزء خطا کارها بَییه.› اَره اونچه دربارۀ مِن بنوشته بَییه عملی وونه.» 38 شاگِردون بائوتِنه: «ای خِداوند هارِش دِتا شمشیر دارِمبی.» ویشونه بائوته: «وَسته.» دِعا در کوه زیتون 39 بعد عیسی بیرون بورده و بنا بر عادت بورده کوه زیتون سَر و وِنه شاگِردون هِم وِنه هِمراه بوردِنه. 40 وقتی اونجه بَرِسینه ویشونه بائوته: «دعا هاکانین تا در آزمایش نَکِفین.» 41 بعد به اندازه پرتاب سنگ اوناجه دور بَیه و زانو بَزو، اینجوری دِعا هاکارده: 42 «ای پی‌یِر اگه ارادۀ ته هَسّه این جام رِه مِجه دور هاکان؛ اما نا به خواسّه مِن بلکه به ارادۀ ته بووهه.» 43 بعد فرشته‌ای آسمون جه بر وِ ظاهر بَیه و وِ رِه تقویت هاکارده. 44 پس وقتی در عذاب بی‌یِه با جدیتی ویشتِر دِعا هاکارده و عرقش مثلِ قطرهایه خون بنه سَر کَلِسته. 45 وقتی دِعا جه راست بَییه و شاگِردون پَلی بَردَگِردِسته بَدییه از ناراحتی بخاتونه. 46 ویشونه بائوته: «چه ایسته بخاتونی؟ راست بَووشین و دِعا هاکانین تا در آزمایش نَکِفین.» گرفتار بَیینِ عیسی 47 هنوز صحبِت کارده که اِتا گِروه راه جه بَرِسینه. یهودا اصخریوطی که اَتّا از اون دِوازده تا شاگِرد بیه اوناره هدایت کارده. وِ عیسی پَلی بی‌یَموهه وِرِ ماچ هاکارده 48 اما عیسی وِ رِه بائوته: «ای یهودا آیا انسان ریکا رِه با ماچ تسلیم کاندی؟» 49 وقتی پیروان عیسی بفهمِستنه چه اتفاقی دَره کَفنه عیسی رِه بائوتِنه: «ای سرور ما اجازه هادِه شمشیر بَکِشیم؟» 50 و اَتّا از اونا غلام کاهن اعظم رِه به شمشیر بَزوهه و وِنه راست گوش از بیخ بَورییه. 51 اما عیسی بائوته: «اینکار رِه نکانین!» و گوش اون مردی رِه لمس هاکارده و شفا هِدا. 52 بعد خطاب به سران کاهنون و فرماندهون قراول معبد و مشایخی که برای گرفتار هاکاردنه وِ بییَمونه بائوته: «مگه مِن راهزنمه که با چماق و شمشیر مه دِنبال بییَمونی؟ 53 هر روز معبد دِله شِمه چِشه جلو دَییمه وشِما دست بر مِن دراز نکاردینی، اما الان ساعت شما هَسّه، ساعت حکومت تاریکی.» انکار پِطرُس 54 بعد عیسی رِه بَهیتتِنه و وِره بَوِردنه کاهِن اعظمِ سِره. پِطرُس دیرادیر ویشون دِنبال شییه. 55 در وسط حیاط تَشِ روشن بی‌یِه و جمعی دور اون هِنیشتِه بینه. پِطرُس هِم در میون اونا هِنیشتِه. 56 در همین موقع اتا کنیز وِ رِه در روشنایی تَش بَدییه و وِ رِه خیره بَییه بائوته: «اینتا مردی هِم با عیسی بی‌یِه.» 57 اما وِ انکار هاکارده و بائوته: «خانم جان مِن وِ رِه نِشناسمبه.» 58 اتا کَم بعد اتا نفر دیگه وِ رِه بَدییه و بائوته: «ته هِم اَتّا از اونایی.» پِطرُس در جِواب بائوته: «آقا جان مِن با اونا نیمه.» 59 چند ساعت بگذشته و اتا نفر دیگه بائوته: «بی‌شک اینتا مردی هِم با عیسی بی‌یِه اینسته که جلیلی هِم هَسّه.» 60 پِطرُس در جِواب بائوته: «آقا جان مِن نَدومبه چیشی گانی.» هنوز صحبِت کارده که طِلا ونگ بَزوهه. 61 اون لحظه عیسی بَر دَگِردِسته و پِطرُس رِه هارشا و پِطرُس وِنه حَرفا رِه بیاد بیارده که بائوته بی‌یِه: «امروز قبل از طلا ونگ سه بار مه رِه انکار کاندی.» 62 پس بیرون بورده و زارو زار بِرمه هاکارده. مسخره هاکاردنه عیسی 63 اونا عیسی رِه شه وسط دِمبدانه و شِروع هاکاردنه به مسخَره هاکاردن و بَزوهنه عیسی. 64 وِنه چش رِه دَوِستنه گاتِنه: «پیش گویی هاکان و بایر کی ته رِه زنده؟» 65 و خَله بَدو بیرا وِره گاتِنه. محاکمۀ عیسی در حِضور شورای یهود 66 وقتی صبح بَییه شورای مشایخ قوم، یعنی سران کاهنون و علِمایِ دینی، تشکیل جلسه هادانه و عیسی رِه بِخاستنه. 67 بائوتِنه: «اگر ته مسیحی، اِما رِه بایر.» جِواب هادا: «اگر بایرِم مه حرف رِه باور نَکاننی 68 و اگه شِمه جه بپرسم، مه رِه جِواب نَدیننی. 69 اما از این بعد انسان ریکا به دست راست خدای قادر نیشِننه.» 70 همگی بائوتِنه: «پس آیا ته خدایِ ریکایی؟» در جِواب بائوته: «شما شه گانی که هستمه.» 71 پس بائوتِنه: «دیگر نیازی به شهادت داریمبی؟ شه وِنه زِبون جه بشناستیمی.» |
© Mazanmedia
Wycliffe Bible Translators, Inc.