لوقا 21 - مازندرانی

هدیۀ اتا بیوه زن فقیر

¹ عیسی دور ور رِه اِشا و سرمایه دارها رِه دیه که شه هدیه رِه درون صندوق بیت‌المال معبد دم دانه.

² در اون میون اتا بیوه زن فقیر رِه هِم بَدییه که دِتا سکۀ ناچیز صندوق دِله دِمبدا.

³ عیسی بائوته: «راستی شما رِه گامبه که این بیوه‌زن فقیر از تموم اونا ویشتِر هادا.

⁴ اینِسّه که اونا همگی از زیادی شه دارایی هادانه اما این زِنا در تنگدستی خودش تموم شه دارایی رِه هادا.»

نشونه‌های پایان زمون حاضر

⁵ وقتی شاگِردون درباره معبد صحبِت کاردِنِه که چجوری با سنگهای زیبا و هدایای وقف بَییه، چنده قشنگ هسته، عیسی ویشونه بائوته:

⁶ «زمانی اِنه که از اونچه اینجه ویننی سنگی بر سنگ دیگه نَموندنه بلکه همه خراب وونه.»

⁷ بَپورسینه: «ای اِستا اینا کی اتفاق کَفنه و نشانۀ نزدیک بَیینِ وِقوع اون چیشیه؟»

⁸ جِواب هِدا: «به‌هوش بوشین که گُمراه نَوویین؛ اینِسّه که خَلِه‌ها به نام مِن اِنّه و گانّه: ‹مِن مسیح هَستِمه› و ‹زِمان موعود بَرِسیه›. از اونا پیروی نَکانیین.

⁹ «و وقتی خَوِر جنگها و آشوبها رِه اِشناننی نَتِرسین. اینِسّه که بایِد اول اینجوری اتفاق دَکِفه امّا پایان کار بلافاصله نَرِسِنه.»

¹⁰ بعد ویشونه بائوته: «قومی بر قومی دیگه و حکومتی بر حکومتی دیگه راست وونه.

¹¹ همه جا زلزله و قحطی و طاعون اِنه و اتّفاق خَله بدی روی دِنه نشونه‌های عجیب از آسمون ظاهر وونه.

¹² «اما پیش از اینا شِما رِه گرفتار کانّه و اذیت کانّه و شِما رِه تحویلِ رِهبرون مذهبی دِنّه و به‌خاطر پیروی از مِن، شِما رِه پادشاهون و حاکمونِ پَلی وَرِنّه تا شِمسته حکم بَورینِند تا شِمارِه زندانی هاکانند

¹³ و اینجوری فرصت پدا کانّی تا مِه خَوری ویشونجه صحبِت هاکانین.

¹⁴ شه عزم رِه جزم هاکانین، پیش پیش نگرون نَووشین که چه جوری شه جه دفاع هاکانین.

¹⁵ اینِسّه که شِما رِه کِلام و حکمت دمبه که هیچ کدوم از شِمه دشمنون نتونند مقاومت یا مخالِفت هاکانند.

¹⁶ حتی شِمه پی‌یِر و مارون و شِمه برارون و فامیلها و شِمه رَفقون شِما رِه تسلیم دشمن کانّه و اونا بعضی از شما رِه کاشِننه.

¹⁷ مردِم همه به‌خاطر مه اسم شِمه جه نفرت پدا کانّه.

¹⁸ اما اتا خال می شِمه سَر جه کم نَوونه.

¹⁹ با مقاومت صاحبِ حیاتِ ابدی وُنّی.

پیشگویی خرابیِ اورشلیم

²⁰ «وقتی بَدینی سپاهیون، اورشلیم رِه به محاصرۀ در بیاردنه، بِدونین خرابی اون نزدیک هَسّه.

²¹ بعد هر کی در یهودیه دَره باید به کوهها فرار هاکانه، اونایی که در اورشلیم دَرِنه اورشلیم جه بیرون بورِن و اونایی که در دشت و صحرا دَرِنه به اورشلیم نیهِند.

²² اینِسّه که اون روزها روزهای مکافات اورشلیم هَسّه که درباره اون هر‌چی در کتاب مقدس بنوشته بَییه اتّفاق کَفِنه.

²³ وای بر زنهای آبستِن و مارونه شیرده در اون روزها! اینِسّه که مصیبتی عظیم دامنگیر اورشلیم وونه و این مردِم به غضب الهی دچار وونّه.

²⁴ به دم شمشیر قِرار گِرِننه و در میونه تموم قومهای دیگه به اسیری بَوِرده وونه و اورشلیم بدست غیر یهودیها کَفِنه و پایمال وونه تا زمانی که دوره غیر یهودیها به سَر بیهه.

بردَگِردستن مسیح

²⁵ «نیشونه هایی در خِرشید و ماه و ستاره ها پدا وونه. زمین دِله مردِم از جوش و خِروش دریا آشفته و دلنگرون وونه.

²⁶ مردِم از اونچه باید در دنیا اتفاق دَکِفه از ترس غَش کانِّه اینِسّه که نیروهای آسمون به لرزه در انّه.

²⁷ بعد انسان ریکا رِه ویننه که با قِدرِتِ و شکوه خَلِه زیاد بر اتا ابر اِنه.

²⁸ وقتی اینا شِروع بَووهه راست ایست هاکانین و شه سَرها رِه بالا بَیرین اینِسّه که شِمه نجات نزدیک هَسّه!»

²⁹ و این مِثال رِه ویشونِسته بیارده: «انجیر دار و دارهایه دیگه رِه در نظِر بَیرین.

³⁰ وقتی برگ دِننه توننی بَوینین و بِفهمین که تابستون نزدیک هَسّه.

³¹ هَمینِسته هروقت بَدینی، این چیزها دَرِه اتّفاق کَفِنه، متوجه وونی پادشاهی خِدا نزدیک هسته.

³² راستی راستی شما رِه گامبه که تا تموم اینا اتفاق نَکِفه این نسل از بین نَشونه.

³³ آسمون و زمین از بین شونه اما حرفهای مِن هیچوقت از بین نشونه.

در انتظار بَردِگِردستنه مسیح

³⁴ «بهوش بوشین نَکانه عیش و نوش، و مستی و گرفتاریهایه زندگی شِمه دل رِه سنگین هاکانِه و اون روز مِثل اتا دام، یکدفعه شِما رِه غافلگیر هاکانه.

³⁵ اینِسّه که این اتفّاق برسَرِ تموم مردِم در همه جای دنیا کفنه.

³⁶ پس همیشه مواظب بوشین و دِعا هاکانین تا بتونین از تموم این چیزها که بزودی اتّفاق کَفنه در امان بَمونین و در حِضور انسان ریکا ایست هاکانین.»

³⁷ عیسی هر روز معبد دِله تعلیم داهه وشوها شهر جه بیرون شییه و کوه زیتون بالا شو رِه با دعا به صبح رِسِندیه.

³⁸ صبح ها مردِم برای گوش هاکاردنه وِنه حرفها معبد دِله جمع بینه.