لوقا 19 - مازندرانیزکای خراجگیر 1 عیسی وارد شهرِاریحا بی‌یِه وِ از میونه شهردیه رد بییه. 2 اونجه اِتا مردی سرمایه دار دَییه وِنه نوم زکای بی‌یِه وِ رئیس خراجگیران بییه. 3 وِ خاسّه بَوینه عیسی کی هَسّه، اما بخاطر این که وِنه قد کوتا بی‌یِه اون شلوغی دِله نَتونسته عیسی رِ بَوینه. 4 همینسته بورده اتا چنارِدار بالا تا وِ رِه بَوینه، اینِسّه که عیسی دیه اونجه جه رد بییه. 5 وقتی عیسی به اون جه بَرسیه بالا رِه حارشا و زکا رِه بائوته: «زکای، عَجِله هاکان و پایین برو که امروز باید ته سِره بَمونم.» 6 زکای سریع پایین بییَمو و با خِشحالی وِ رِه قبول هاکارده. 7 مردِم وقتی اینتا رِه بَدینه همگی شاکی بَیینه که: «اتا گناهکار سِره بورده مهمونی.» 8 و اما زکای شه جا جه راست بَییه و به خِداوند بائوته: «ای سَروَر مِن اِسّا نصف شه دارایی رِه دِمبه به فقیرها و از هر کی به ناحق چیزی بَییته چهار برابر وِره پس دِمبه.» 9 عیسی بائوته: «وِ نشون دِنه که امروز نجات به این سِره بییَمو اینسته که این مردی هِم ابراهیم وَچه بی‌یِه که گُمراه بَیه بِیه. 10 اینِسّه که انسان ریکا بییَمو تا گمشده رِه پدا هاکانه و نجات حادِه.» مَثِل پادشاه و ده تا خادم 11 در همون موقع که اونا به این حرفها گوش دانه عیسی در ادامۀ شه حرفها، مثلی بیارده، اینِسّه که در نزدیکی اورشلیم دَییه و مردِم فکر کاردِنه پادشاهی خِدا در همون موقع ظهور کانده. 12 پس بائوته: «اتا نجیب زاده بورده اتا سَرزمین دیر دست تا از طَرِف امپراطور اونجه به پادشاهی شه ایالت گماشده بووهه و بعد بردَگِرده. 13 هَمینِسته ده تا از شه خادمها رِه بِخاسّه و به هر کدوم اَتّا سکه طلا هادا و بائوته: ‹تا بَر دَگِردستن مِن با این پول تجارت هاکانین.› 14 اما مردمانی که قِرار بی‌یِه بر ویشون حکومت هاکانه وِنجه بد داشتِنه؛ اونا امپراتورسته قاصد بَرِسِندینه با این پیغوم که: ‹ما نِخامبی این آقا بر اما حکومت هاکانه.› 15 با این همه وِ پادشاه اونجه بَییه و بَردَگِردِسته شه ولایت. پس بائوته خادمانی رِه که ویشون سرمایه هادا بی‌یِه رِه بایرِن بیهِند تا بَوینه هر‌کدوم چَنده سود هاکاردِنه. 16 اولی بییَمو و بائوته: ‹سرورمن، ته سکه ده تا سکۀ دیگه سود بیارده.› 17 وِ رِه بائوته: ‹آفرین، ای خادم نیکو! وقتی در چیزهایه کم امین بیهی حکومت ده تا شهر رِه به ته دِمبه.› 18 دومی بییَمو و بائوته: ‹سرورمن ته سکه پنج تا سکۀ دیگه سود بیارده.› 19 وِ رِه هِم بائوته: ‹بر پنج تا شهر حکمرانی هاکان.› 20 بعد دیگری بییَمو و بائوته: ‹سرورا اینتا ته سکه! اون رِه پارچه دِله دَپیتِمه مواظب بیمه. 21 اینِسّه که ته جه تَرسیمه چون ته مرد سختگیری هَستی. اونچه ندایی گِننی و اونچه نکاشتی درو کاندی.› 22 وِ رِه بائوته: ‹ای خادم بد سیرت طبق ته حَرفا ته رِه حکم کامبه. ته که دونِستی مِن مردی سختگیرمه، اونچه ندامه گِرِمبه و اونچه نکاشتمه درو کامبه، 23 چرا مه پول رِه به صرافها ندایی تا وقتی بَردِگَردِستمه اون رِه با سود پس بَیرِم؟› 24 پس به اونایی که اونجا دَیینه بائوته: ‹سکه رِه وِنجه بَیرین و به اون که ده تا سکه دانه هادین.› 25 وِ رِه بائوتِنه: ‹سرورا وِ که شه ده تا سکه دانّه!› 26 جِواب هادا: ‹شِما رِه گامبه که هر کی داننه ویشتِر هادا وونه اما اون که نداننه حتی اونچه دانّه هِم وِنجه بَییته وونه. 27 و اِسّا اون دشمنون مه رِه که نخاستنه بر اونا حکومت هاکانِم بیارین اینجه و ویشونه گردنه مه پَلی بورینین.›» ورود شاهانه به اورشلیم 28 پس از این حَرفا عیسی پیشاپیش دیگرون راه اورشلیم رِه در پیش بَییته. 29 وقتی به نزدیکی بیت‌فاجی و بیت‌عَنْیا که کوهِ زیتون بالا بی‌یِه بَرِسییِه، دِتا نفر از شه شاگِردون رِه بِخاسته بائوته: 30 «بورین این ده دِله. وقتی وارد بَیینی اتا کرّه الاغ رِه دَوِسته ویننی که تا به اِسّا هیچ کس وره سِوار نَییه. اون رِه واز هاکانین و بیارین اینجه. 31 اگه کسی شِمه جه بَپِرسیه: چه ایسته وره واز کاننی؟ بایرین: ‹اَمه سرور وره لازم داننه.› » 32 فرستادگان بوردِنه و همه چیز رِه همونتی که عیسی بائوته بی‌یِه پدا هاکاردنه. 33 و وقتی کُرّه الاغ رِه واز کاردِنه، وِنه صاحب ویشونه بَپِرسیه: «چه ایستِه کره الاغ رِه واز کاننی؟» 34 جِواب هادانه: «اَمه سرور وره لازم دانّه.» 35 اونا کُرّه الاغ رِه عیسی پَلی بیاردِنه. بعد شه لباسها رِه دمبِدانه کره الاغ سر و عیسی رِ سوارِ اون هاکاردنه. 36 هَمینجوری که عیسی جلو شییه مردِم شه لباسها رِه راه دِله ونسته پهن کاردِنه. 37 وقتی نزدیک سرازیری کوه زیتون بَرسینه همۀ مردِم و شاگِردون با خِشحالی خِدا رِه با صدای بِلِند به خاطر تموم معجزه هایی که وِنجه بدییه بینه شکر گاتِنه 38 و داد زونه که: «مبارک بوهه پادشاهی از طَرِف خِداوند اِنه! صلح و سلامتی در آسمون و جلال در عرشِ برین بوهه!» 39 بعضی از فَریسیون از میونه مردِم عیسی رِه بائوتِنه: «ای اِستا شه شاگِردون رِه بایر ساکت بوهِن!» 40 وِ در جِواب بائوته: «شِمارِ گامبه اگه اینا ساکت بَووهِن سنگها به صدا در اِنه!» 41 پس وقتی به اورشلیم نزدیک بَییه و شهر رِه بَدیه ونسته برمه هاکارده 42 و بائوته: «کاشکی امروز دونِستی چیشی تِسته صلح و سلامتی یاننه. اما افسوس که ته چِشا جه پِنهون بَموندسته. 43 اتا زِمان اِنه که ته دشمنون ته دورِوَر سنگر سازِنّه و از هر طَرِف ته رِه محاصره کاننه عرصه رِه بر ته تنگ کانّه 44 و ته و ته وَچه ها رِه ته دِله به خاک و خون کَشِننه. و سنگی بر سنگ نَمودنه اینِسّه که موقعی که خِداوند تِه نجاتِسته بی‌یَموهه رِه درک نَکاردی.» پاک بساتِنه معبد 45 بعد به صحن معبد بورده و کاسبها رِه اونجه جه بیرون هاکارده 46 و ویشون بائوته: «خِدا اینتی بائوته که مه سِره، سِره دِعا هَسّه امّا شِما اون رِه پِناگاه دزدون بساتینی.» 47 وِ هر روزصحن معبد دِله تعلیم داهه. اما سران کاهنون و علِمایِ دینی و مشایخ دِنبالِ بَکاشتِنه وِ دَیینه 48 امّا راهی برای انجام شه هدف پدا نکاردنه اینِسّه که مردِم همه عاشق وِنه حَرفا بینه. |
© Mazanmedia
Wycliffe Bible Translators, Inc.