لوقا 13 - مازندرانیدعوت به توبه 1 در همون زِمان چند نفر از حاضرین، درباره جلیلیانی با عیسی صحبِت هاکاردِنه که پیلاتُس فرماندار روم ویشون خون رِه با ویشون قربانیها خون قاطی هاکارده. 2 عیسی در جِواب بائوته: «آیا فکر کاننی وقتی اون جلیلی‌ها سَر اینتی بییَموهه از بقیۀ مردِم جلیل گناهکارتر بینه؟ 3 شما رِه گامبه که اینجوری نییه. بلکه اگه توبه نَکانین شِما هِم همگی هلاک وونی. 4 و آیا فکر کاننی اون هجده نفر که برج سلوام ویشون سَر دَکِته و بَمِردِنه، از دیگر ساکنان اورشلیم ویشتِر خطا هاکاردِنه؟ 5 شما رِه گامبه که اینجوری نییه. بلکه اگه توبه نَکانین شِما هِم همگی هلاک وونّی.» 6 بعد این مَثِل رِه بیارده: «اتا مردی، اتا انجیر دار، شه انگور باغ دِله بِکاشته. وقتی خواسّه وِنه تَن جه انجیر بَکِنه بَدییه هیچچی وِنه تن نِداننه. 7 پس شه باغبون رِه بائوته: ‹سه سال هَسّه امبه این دار جه میوه بَچینِم اما هیچ چی پدا نَکامبه. اون رِه بَورین، تا خاک رِه هدر نَدِه.› 8 اما وِ جِواب هادا: ‹سرورم بییِل یکسال دیگه هِم بمونه. وِنه دور رِه کَندِمبه و کود دمبه. 9 اگه سال بعد میوه بیارده که هیچ؛ اگه نیارده بعد وِره وِریمبه.›» شفای اتا زن علیل 10 در اَتّا از روزهای شبات عیسی اتا کَنیسه دِله تعلیم داهه. 11 اونجه اتا زِنا دَییه که اتا روح بد وِ رِه هجده سال علیل هاکارده بی‌یِه. وِنه پشت غوض بَییه بِییه و هیچ جوری نَتونِسته راست هرِسته. 12 وقتی عیسی وِ رِه بدیه ورِه شه پَلی بِخاسّه و بائوته: «ای زن، شه مریضی دست جه خلاصی پدا هاکاردی!» 13 بعد وِنه رو دست بییِشته و اون زِنا شفا بَییته و راست هِرِسّا خِدا رِه شکر هاکارده. 14 اما رئیس کنیسه از اینکه عیسی در روز شبات شفا هادا بی‌یِه خَله ناراحت بَییِه و مردِم رِه بائوته: «شش روز برای کارحاکاردن وقت دارننی. در اون روزها بِیین و شفا بَیرین، نا در روز شبات که روز عِبادت هسته.» 15 عیسی در جِواب بائوته: «ای ریاکارون! آیا هیچ کدوم از شما در روز شبات شه گو یا خَر رِه طَویله جه بیرون نَوِرینی تا وِ رِه اوو حادین؟ 16 پس آیا نَبایِد این زِنا رِه که ابراهیم کیجا هَسّه و شیطون هجده سال وِره اسیر هاکارده در روز شبات شیطون دستجه آزاد بَووهه؟» 17 وقتی اینا رِه بائوته وِنه مخالِفون همگی شرمنده بَیینه اما مردِم همگی از اون همه کارهای تعجب آور وِ خِشحال بینه. مَثِل دونۀ خردل و خمیرمایه 18 بعد بائوته: «پادشاهی خِدا چیشی موندِنه؟ بییلین اینتی شمِسته مثال بیارم. 19 پادشاهی خِدا مثلِ دونۀ کوچیکِ خردلی رِه موندنه که اتا نفر اون رِه گِرنه و شه باغ دِله کارِنه. اون دونه نوچ زَنده و داری وونه اونطی که پرندهای آسمون اِنّه و وِنه شاخه هایه سَر کالی سازِننه.» 20 باز بائوته: «پادشاهی خِدا رِه چیشی تشبیه هاکانِم؟ 21 مثلِ خمیرمایه‌ای هَسّه که اتا زِنا وِرِه گِرنه و با اتا خَله آرد مخلوط کانده تا تموم خمیر ور بیّه.» درِ تنگ 22 عیسی موقعی که به طَرِف اورشلیم شیه، به شهرها و روستاهایی که راه دِله دینه شیه و تعلیم داهه. 23 در این میون اتا نفر وِنجه بَپِرسیه: «سَروَر مِن آیا تنها اتا کمی از مردِم وارِد بهشت وونه؟» ویشونه بائوته: 24 «سخت تلاش هاکانین تا از درِ تنگ داخل بَووشین، اینسته شما رِه گامبه خَلِه‌ها خانّه تلاش هاکانند تا داخل بَووشن، اما نَتتونه. 25 وقتی صاحب سِره راست بَووهه و در ره دَوِنده، بیرون اِستِننی، در ره زَننی و گاننی: ‹سَروَرا، در ره اَمِستِه واز هاکان!› اما وِ جِواب دِنه: ‹شما ره نِشناشَمبه؛ نَدومبه کاجه جه بییَمونی.› 26 گاننی: ‹اما با هِم اتا سفره سِر نیشبیمی و ته کوچه‌ها دِله اما ره تعلیم داهی.› 27 اما جواب اشناننی: ‹شما ره نِشناسِمبه نَدومبه از کجا بییَمونی؟ ای بدکارون مِجه دور بَووشین.› 28 اون لحظه جزء برمه و دندون ریگه کار دیگه نِتوننی هاکانین، اینسته که ابراهیم و اسحاق و یعقوب و تموم انبیا رِه در پادشاهی خِدا ویننی اما شه رِه محروم ویننی. 29 مردِم از شرق و غرب و شمال و جنوب، اِنه و خِدا پادشاهیِ سِفره سِر نیشَرِننه. 30 اَره اونایی که آخر دَرِننه اول وونه و اونایی که اول دَرِننه آخر.» ناراحتی عیسی از اورشلیم 31 در اون موقع چند تا فَریسی عیسی پَلی بِیَمونه و بائوتِنه: «اینجه رِه وِل هاکان و بور اتا جایه دیگر اینِسّه که هیرودیس حاکم خانه ته رِه بَکاشه.» 32 در جِواب بائوته: «بورین و اون روباه رِه بایرین که ‹امروز و فردا دیوها رِه بیرون کامبه و مردِم رِه شفا دِمبه، و در روز سوم شه کار رِه تَکمیل کامبه.› 33 اما امروز و فردا و پس‌فردا باید شه راه رِه ادامه هادِم اینِسّه که امکان نِداننه نبی بیرون از اورشلیم کشته بَووهه. 34 ای اورشلیم ای اورشلیم ای قاتل پیامبرون و سنگسارکنندۀ رسولونی که ته پَلی بَرِسیه بَیینه! چند بار خواستمه مثلِ کِرکی که شه چیندِکا رِه شه بالها زیر جمع کانده، ته وَچه ها رِه جمع هاکانِم، اما نِخواستی. 35 الان ته سِره همینجوری خراب موندِنه اینسته که تِره رِها کامبه. و شما رِه گامبه که دیگه مه رِه نَووینی تا اتا روز که بایرین: ‹مبارک هَسّه وِ که از طَرِف خِداوند اِنه.› » |
© Mazanmedia
Wycliffe Bible Translators, Inc.