इय्योब 6 - पवित्र शास्त्र RV (Re-edited) Bible (BSI)

ईयोब आपल्या मित्रांना दोष देतो

¹ मग ईयोबाने उत्तर केले,

² “कोणी माझा खेद तोलावा, माझी विपत्ती ताजव्यांत घालावी!

³ ती समुद्राच्या वाळूपेक्षा जड भरेल! म्हणूनच माझे बोलणे मर्यादेबाहेर गेले आहे.

⁴ सर्वसमर्थाचे तीर माझ्या देहात शिरले आहेत, त्यांचे विष माझा जीव शोषून घेत आहे; ईश्वराकडून आलेली संकटे माझ्याविरुद्ध सज्ज झाली आहेत.

⁵ रानगाढवाला गवत सापडते तेव्हा तो ओरडतो काय? बैलापुढे चारा असता तो हंबरतो काय?

⁶ बेचव पदार्थ मिठाशिवाय खातात काय? अंड्याच्या पांढर्‍या बलकाला रुची असते काय?

⁷ ज्या पदार्थांना मी स्पर्श करीत नसे ते माझा किळसवाणा आहार झाले आहेत.

⁸ माझे मागणे मला मिळते, माझे अपेक्षित ईश्वर मला देता,

⁹ ईश्वराची मर्जी लागून त्याने मला चिरडले असते, आपला हात लांब करून मला छेदून टाकले असते, तर किती बरे होते!

¹⁰ तशाने माझी शांती झाली असती; बेसुमार पीडेतही मला हर्ष वाटला असता; कारण त्या पवित्र प्रभूच्या वचनांचा मी कधीही धिक्कार केला नाही.

¹¹ माझ्यात अशी काय शक्ती आहे की मी उमेद धरू? माझा असा काय परिणाम होणार आहे की मी धीर धरू?

¹² माझी शक्ती पाषाणाच्या शक्तीइतकी आहे काय? माझा देह पितळेचा आहे काय?

¹³ मी अगदी लाचार, निरुपाय बनलो असून माझ्यातले कर्तृत्व अगदी नष्ट झाले आहे ना?

¹⁴ गलित झालेल्यावर दया करणे हा मित्रधर्म आहे; न केल्यास तो सर्वसमर्थाचे भय सोडून द्यायचा.

¹⁵ माझे बांधव ओढ्याप्रमाणे दगा देणारे झाले आहेत ते आटणार्‍या ओहोळाच्या पात्राप्रमाणे झाले आहेत;

¹⁶ ते ओढे वितळणार्‍या बर्फाने गढूळ होतात; हिम त्यात मिश्रित असते;

¹⁷ ते तापले म्हणजे आटून जातात; उष्णता होऊ लागली म्हणजे ते जागच्या जागी जिरून जातात.

¹⁸ ते भ्रमून भ्रमून सुकून जातात, वैराण प्रदेशात वाहून नष्ट होतात,

¹⁹ तेमाच्या प्रवाशांनी त्यांचा शोध केला; शबाच्या काफल्यांनी त्यांची अपेक्षा केली;

²⁰ पण त्यांच्या आशेची निराशा झाली; तेथे पोचून ते फजीत झाले.

²¹ तसे तुम्हीही शून्यवत झाला आहात. विपत्ती पाहून तुम्ही भ्याला आहात.

²² ‘मला काही द्या, आपल्या संपत्तीतून मला काही भेट करा,

²³ शत्रूंच्या हातून मला सोडवा; उपद्रव देणार्‍यांच्या काबूतून मला मुक्त करा,’ असे काही मी तुम्हांला म्हटले होते काय?

²⁴ माझी समजूत करा म्हणजे मी उगा राहीन; मी कोठे चुकलो हे मला समजावून सांगा.

²⁵ सत्याची वाणी किती जोरदार असते! तुमच्या वाक्ताडनाचा काय उपयोग?

²⁶ तुम्ही शब्दाशब्दाला धरायला पाहता काय? निराश मनुष्याचे उद्‍गार केवळ वायफळ आहेत.

²⁷ तुम्ही तर पोरक्यावर चिठ्ठ्या टाकण्यास व आपल्या मित्रांचा क्रयविक्रय करण्यास चुकत नाही.

²⁸ आता माझ्याकडे नीट पाहण्याची मेहेरबानी करा; मी काही तुमच्यासमक्ष सहसा लबाडी करणार नाही.

²⁹ पुन्हा वाद करा; काही अन्याय होऊ देऊ नका; पुनरपि बोला; माझी नीतिमत्ता पूर्ववत स्थापित होईल.

³⁰ माझ्या जिव्हेच्या ठायी काही अन्याय आहे काय? माझ्या तोंडाला अधर्माची रुची कळत नाही काय?”