इय्योब 39 - पवित्र शास्त्र RV (Re-edited) Bible (BSI)

तेव्हा त्यांना ते कोण देतो?

¹ पहाडी रानशेळ्या विण्याचा काळ तुला ठाऊक आहे काय? हरिणी केव्हा प्रसवतात हे तुला कळते काय?

² त्यांचे महिने केव्हा भरतात ह्याचे गणित तुला करता येते काय? त्यांचा प्रसवकाळ तुला कळतो काय?

³ त्या ओणवून आपली पिले वितात; त्या प्रसूतिवेदनांपासून मुक्त होतात.

⁴ त्यांची पिले धष्टपुष्ट होऊन रानात वाढतात; ती त्यांना सोडून जातात, त्यांच्याकडे परत येत नाहीत.

⁵ रानगाढवाला कोणी स्वैर फिरू दिले? त्याला बंधमुक्त कोणी केले?

⁶ त्याचे निवासस्थान मी रुक्ष मैदानातील क्षारभूमी केले आहे.

⁷ नगरातील गजबजीचा त्याला तिटकारा असतो; हाकणार्‍याचा शब्द त्याच्या कानी पडत नाही.

⁸ डोंगरावर जे काही सापडेल ते त्याचा चारा; तो हरतर्‍हेची हिरवळ शोधत फिरतो.

⁹ रानबैल तुझी सेवा करण्यास मान्य होईल काय? तो रात्रीचा गव्हाणीत राहील काय?

¹⁰ त्याच्या गळ्यात जुंपणी बांधून त्याला शेताच्या तासात तू चालवशील काय? तो तुझ्यामागून खोर्‍यातील जमीन कोळपील काय?

¹¹ त्याचे बळ मोठे आहे म्हणून तू त्याच्यावर भिस्त ठेवशील काय? अथवा त्याच्यावर आपले काम सोपवशील काय?

¹² तो तुझे धान्य घरी आणील व तुझ्या खळ्यातले धान्य जमा करील असा त्याचा तुला भरवसा आहे काय?

¹³ शहामृगीचे पंख आनंदाने फडफडतात; तिचे पिसारे व पर माया करण्याच्या कामी पडतात काय?

¹⁴ ती आपली अंडी जमिनीच्या हवाली करते, ती धुळीत उबवते.

¹⁵ ती कोणाच्या पायाखाली चिरडतील, किंवा कोणी वनपशू ती तुडवील, ह्याचे तिला भान नसते.

¹⁶ ती आपल्या पिलांशी अशी निर्दयतेने वागते की जशी काय ती तिची नव्हतच; आपले श्रम निष्फळ झाले तरी ती निश्‍चिंत राहते;

¹⁷ कारण देवाने तिला बुद्धिहीन असे उत्पन्न केले आहे; तिच्या वाट्याला अक्कल आली नाही.

¹⁸ ती आपली मान उंच उभारून आपले पंख फडफडवत धावते, तेव्हा ती घोड्याला व स्वाराला हसते.

¹⁹ घोड्याला बळ तू देतोस काय? त्याच्या मानेवर हलणार्‍या आयाळीचे पांघरूण तू घालतोस काय?

²⁰ त्याला पोळाप्रमाणे उड्या मारण्यास तू लावतोस काय? त्याच्या फुरफुरण्याचा तोरा भयंकर असतो.

²¹ तो मैदानात टापा मारतो, तो आपल्या बलाचा अभिमान मिरवतो, तो हत्यारबंद शिपायांशी सामना करण्यास पुढे सरसावतो.

²² तो भीतीस हसतो, व घाबरत नाही, तलवारीपासून मागे हटत नाही.

²³ भाता, चमकणारा भाला व बरची ही त्याच्यावर आपटून खणखणतात.

²⁴ तो उग्रतेने व क्रोधाने जमीन तोडून जातो; रणशिंगाचा नाद ऐकताच तो अनावर होतो.

²⁵ रणशिंग जेव्हाजेव्हा वाजते तेव्हा तो ‘अहा!’ म्हणतो; लढाई, सरदारांची गर्जना व रणशब्द ह्यांचा वास तो दुरून काढतो.

²⁶ ससाणा तुझ्या चातुर्याने उडतो आणि दक्षिणेकडे उडून जाण्यास तो पंख फडफडवतो काय?

²⁷ गरुड तुझ्या आज्ञेने भरारी मारतो व उंच ठिकाणी घरटे करतो काय?

²⁸ तो खडकात वस्ती करतो, खडकाच्या सुळक्यावर दुर्गम स्थानी आपले कोटे करतो.

²⁹ तेथून तो आपले भक्ष्य निरखतो; त्याच्या नेत्रांना ते दूरवर दिसते.

³⁰ त्याची पिले रक्त चाखतात; जेथे वध पावलेले असतात तेथे तो असतो.”