इय्योब 30 - पवित्र शास्त्र RV (Re-edited) Bible (BSI)

आपल्या शोचनीय परिस्थितीबद्दल ईयोब दु:खित होतो

¹ “असे असूनही आता जे माझ्याहून अल्प वयाचे आहेत, ज्यांच्या वडिलांची लायकी माझ्या मेंढ्याबकर्‍या राखण्यास कुत्रे म्हणून ठेवण्याचीही मी समजत नसे, ते माझी टवाळी करतात;

² ज्यांचे वीर्य नष्ट झाले आहे, त्यांच्या बाहुबलाचा मला काय उपयोग?

³ ते दुर्भिक्षाने व उपासमारीने दुबळे झाले आहेत; भयाण व वैराण प्रदेशात मिळेल ते चावून ते गुजारा करीत आहेत.

⁴ ते झाडीच्या आसपासची लोण खुडून घेतात; रतम झाडाच्या मुळांवर ते निर्वाह करीत आहेत.

⁵ लोकांमधून त्यांना घालवून देतात; जशी चोराच्या मागून तशी त्यांच्यामागून लोक ओरड करतात.

⁶ उदासवाण्या खोर्‍यात, जमिनीच्या विवरात व कपारीत त्यांना राहावे लागते.

⁷ झाडीमध्ये ते रेंरें करीत बसतात; खाजकुयलीच्या खाली ते पडून राहतात.

⁸ ते मूढांचे किंबहुना अधमांचे वंशज आहेत; त्यांना देशातून हाकून दिले आहे.

⁹ हे लोक माझ्या निंदेची गाणी गातात; माझे नाव ज्याच्या-त्याच्या तोंडी झाले आहे.

¹⁰ ते मला अमंगळ मानतात, माझ्या वार्‍यालाही उभे राहत नाहीत, माझ्या तोंडावर थुंकायला चुकत नाहीत;

¹¹ कारण देवाने माझ्या आयुष्याची दोरी ढिली करून मला दु:ख दिले आहे; म्हणून ते माझ्यासमोर आपल्या तोंडाचा लगाम झुगारून देतात.

¹² बाजारबुणगे माझ्यावर उजवीकडून गर्दी करतात, माझे पाय ढकलून देतात, ते माझ्या नाशाचे मोर्चे रचतात.

¹³ ते माझ्या मार्गाची नासाडी करतात, ज्यांना कोणी साहाय्य नाही, तेदेखील माझ्या नाशास साहाय्य होतात.

¹⁴ खिंडारातून शिरकाव करणार्‍याप्रमाणे ते चालून येतात. कोसळून पडलेल्या ढिगारांतून ते माझ्यावर लोटतात.

¹⁵ माझ्यावर घोर प्रसंग ओढवले आहेत; माझी प्रतिष्ठा ते वायूप्रमाणे उडवून देत आहेत; माझे सौख्य अभ्राप्रमाणे विरले आहे.

¹⁶ माझ्या जिवाचे आता पाणीपाणी झाले आहे; दु:खाच्या दिवसांनी मला पछाडले आहे.

¹⁷ रात्रीच्या समयी माझी हाडे पिचून गळतात; मला कुरतडणार्‍या वेदना थांबत नाहीत.

¹⁸ व्याधीच्या मोठ्या वेगामुळे माझा झगा विस्कळीत झाला आहे; सदर्‍याच्या गळ्याप्रमाणे तो अंगाला जखडून बसतो.

¹⁹ त्याने मला चिखलात लोटून दिले आहे; धूळ व राख ह्यांच्यासारखा मी झालो आहे.

²⁰ मी तुझा धावा करतो, पण तू ऐकत नाहीस; मी उभा राहतो; पण तू माझ्यावर डोळे वटारतोस.

²¹ तू माझ्याशी निष्ठुर बनला आहेस; तू आपल्या बाहुबलाने माझा छळ करीत आहेस.

²² तू मला वायूवर आरूढ करून उडवत आहेस. आणि गर्जणार्‍या तुफानात मला हेलकावत आहेस.

²³ मला ठाऊक आहे की तू मला मृत्युवश करशील; सर्व जीवधारी ज्या स्थळी एकत्र होणार आहेत त्याप्रत मला पोचवशील.

²⁴ तरी कोणी कोसळत असता आपला हात पुढे करीत नाही काय? आपला नाश होऊ लागला असता तो धावा करीत नाही काय?

²⁵ कठीण दिवस कंठणार्‍याला पाहून मी हळहळलो नाही काय? लाचारांसाठी मी कष्टी झालो नाही काय?

²⁶ मी सौख्याची अपेक्षा करीत होतो तेव्हा विपत्ती आली; मी प्रकाशाची अपेक्षा करीत होतो तेव्हा अंधकार आला.

²⁷ माझे अंतर्याम एकसारखे पोळत1 आहे; दुःखाचे दिवस मला प्राप्त झाले आहेत.

²⁸ मी काळा होऊन फिरत आहे, तरी सूर्याच्या किरणांनी नव्हे; मी जनसमाजात उभा राहून करुणा भाकत आहे.

²⁹ मी कोल्ह्यांचा बंधू, शहामृगांचा सोबती झालो आहे.

³⁰ माझी त्वचा काळी होऊन गळून पडत आहे; माझी हाडे तापाने जळजळत आहेत.

³¹ माझ्या वीणेतून शोकसूर, माझ्या पाव्यातून विलापरव निघत आहेत.”