इय्योब 22 - पवित्र शास्त्र RV (Re-edited) Bible (BSI)

अलीफज ईयोबावर भयंकर दुष्टाईचा दोष लादतो

¹ मग अलीफज तेमानी म्हणाला,

² “मनुष्याकडून देवाला काही लाभ आहे काय? सुज्ञ पुरुष स्वत:चाच लाभ करून घेतो.

³ तू नीतिमान असलास तर तेणेकरून सर्वसमर्थाला काही सुख होते काय? तू सात्त्विकतेने वर्तलास तर त्याला काही लाभ होईल काय?

⁴ तो तुझा भक्तिभाव पाहून तुझा निषेध करतो व तुझ्याशी वाद चालवतो काय?

⁵ तुझी दुष्टाई मोठी आहे; तुझ्या अधर्माला अंत नाही, हे खरे ना?

⁶ तू विनाकारण आपल्या बंधूचे गहाण अडकवून ठेवलेस; उघड्यानागड्यांची वस्त्रे तू हिरावून घेतलीस.

⁷ थकल्याभागलेल्यांना तू पाणी दिले नाहीस, भुकेलेल्यांना अन्न घातले नाहीस.

⁸ जबरदस्ताच्या हाती भूमी गेली; प्रतिष्ठित पुरुषानेच तिच्यात वस्ती केली.

⁹ तू विधवांना रिक्त हस्ते लावून दिलेस, पोरक्यांचे हात मोडून टाकलेस;

¹⁰ म्हणूनच तुला चोहोकडून पाशांनी घेरले आहे; भीतीने तुला अकस्मात घाबरे केले आहे.

¹¹ काळोख आणि महापूर तुला व्यापून टाकत आहेत, हे तुला दिसत नाही काय?

¹² देवाचा निवास उंच गगन आहे ना? अतिशय वरच्या तार्‍यांकडे पाहा, ते किती उंच आहेत!

¹³ तू म्हणतोस, ‘देवाला काय कळते? दाट अंधाराच्या आडून तो कशी न्यायाधीशी चालवील?’

¹⁴ निबिड मेघ त्याला आच्छादतात म्हणून त्याला दिसत नाही; आकाशमंडळातच त्याचा संचार होतो.

¹⁵ ज्या मार्गाने दुर्जन गेले त्याच प्राचीन मार्गाने तू जाणार काय?

¹⁶ ते अकाली उच्छेद पावले, त्यांच्या पायाखालच्या भूमीचे विरघळून पाणी झाले;

¹⁷ ते देवाला म्हणाले, ‘तू आमच्यापासून दूर हो; सर्वसमर्थ आमचे1 काय करणार?’

¹⁸ तरी त्याने त्यांची घरे उत्तम पदार्थांनी भरली होती; दुष्टांची मसलत माझ्यापासून दूर असो.

¹⁹ हे पाहून नीतिमान आनंद पावतात; निर्दोष जन त्यांचा उपहास करून म्हणतात,

²⁰ ‘खरोखर आमच्या विरोधकांचा उच्छेद झाला आहे. अग्नीने त्यांच्या संपत्तीचा शेष खाऊन टाकला आहे.’

²¹ त्याच्याशी2 सख्य कर आणि शांतीने राहा; अशाने तुझे कल्याण होईल.

²² आता त्याच्या तोंडून नियमांचे शिक्षण घे, त्याची वचने आपल्या हृदयात साठव.

²³ तू सर्वसमर्थाकडे वळलास आपल्या डेर्‍यातून तू अधर्म दूर केलास, तर तुझी पुन्हा उभारणी होईल.

²⁴ तू आपले सुवर्ण धुळीत टाक; ओफीरचे सोने ओढ्यातल्या गोट्यांत फेकून दे;

²⁵ म्हणजे सर्वसमर्थ तुला सुवर्ण व राशींच्या राशी रुपे असा होईल.

²⁶ मग सर्वसमर्थाच्या ठायी तू आनंद पावशील, तू आपले मुख देवासमोर वर करशील.

²⁷ तू त्याची प्रार्थना केलीस म्हणजे तो तुझे ऐकेल; आणि तू आपले नवस फेडशील.

²⁸ तू संकल्प केला तर तो सिद्धीस जाईल; तुझ्या मार्गावर प्रकाश पडेल;

²⁹ त्या मार्गांनी तुला खाली जाण्याचा प्रसंग आला,1 तर तू ‘वर! वर!’ असेच म्हणशील; कारण देव नम्र वृत्तीच्या मनुष्याचा बचाव करील.

³⁰ जो निर्दोष नाही त्यालाही तो वाचवतो; तुझ्या हातांच्या निर्मलतेमुळे त्याचा बचाव होईल.”