इय्योब 21 - पवित्र शास्त्र RV (Re-edited) Bible (BSI)

दुष्टांची भरभराट होते असे ईयोब निक्षून सांगतो

¹ मग ईयोबाने प्रत्युत्तर केले,

² “ऐका, अहो, माझे भाषण लक्षपूर्वक ऐका; एवढ्यानेच माझे तुमच्याकडून सांत्वन होईल.

³ मला बोलू द्या म्हणजे मी बोलतो; माझे बोलणे संपल्यावर खुशाल माझा उपहास करा.

⁴ माझे गार्‍हाणे मनुष्यासंबंधाने आहे काय? मी अधीर का नसावे?

⁵ माझ्याकडे चित्त देऊन विस्मित व्हा. आपल्या तोंडाला हात लावा.

⁶ मला आठवण झाली की मी घाबरा होतो; माझ्या देहाला कंप सुटतो.

⁷ दुष्ट का जिवंत राहतात? ते वयोवृद्ध का होतात? ते समृद्ध का होतात?

⁸ त्यांच्यासमक्ष त्यांच्याबरोबर, त्यांच्या डोळ्यांसमोर, त्यांची मुलेबाळे नांदतात.

⁹ त्यांची घरे शांतीत निर्भय असतात, देवाचा दंड त्यांच्यावर पडत नाही.

¹⁰ त्यांचा बैल प्रजनन करतो; तो निष्फळ होत नाही; त्यांची गाय विते, गाभटत नाही.

¹¹ ते आपल्या मुलांचा थवा बाहेर सोडतात, त्यांची मुले नाचतात व बागडतात;

¹² ते डफ व वीणा ह्यांवर गातात; ते पाव्याचा नाद ऐकून उल्हास पावतात.

¹³ ते आपले दिवस सुखासमाधानात घालवतात, व सहज क्षणात अधोलोकी जातात.

¹⁴ हेच लोक देवाला म्हणत असत की, ‘आमच्यापासून दूर हो; तुझ्या मार्गाची ओळख आम्हांला नको;

¹⁵ सर्वसमर्थ कोण आहे की आम्ही त्याची सेवा करावी? त्याची विनवणी करून आम्हांला लाभ तो काय?’

¹⁶ पाहा, त्यांची समृद्धी त्यांच्या हाती नाही; दुष्ट लोकांचे विचार माझ्यापासून दूर असोत.

¹⁷ दुष्टांचा दीप मालवला व त्यांच्यावर विपत्ती आली; देवाने त्यांच्यावर कोप करून त्यांना दुःखाचे वाटेकरी केले; असे कितीदा होते?

¹⁸ वार्‍याने जसे धसकट उडते, तुफानाने जसे भूस उडते, तसे ते नष्ट झाले, असे कितीदा घडते?

¹⁹ तुम्ही म्हणाल की, ‘देव दुर्जनाच्या पापाचे प्रतिफळ त्याच्या मुलांसाठी राखून ठेवतो,’ तर त्याने त्यालाच त्याचे प्रतिफळ द्यावे म्हणजे त्याला त्याचा अनुभव घडेल.

²⁰ तो आपल्याच डोळ्यांनी आपला नाश पाहो; तो सर्वसमर्थाच्या संतप्त कोपाचे प्राशन करो.

²¹ कारण त्याच्या आयुष्याची1 मुदत खुंटली तर त्याच्यामागे त्याला आपल्या घराण्याची काय पर्वा राहील?

²² स्वर्गातल्यांचाही न्याय करणार्‍या देवाला कोणी ज्ञान शिकवील काय?

²³ कोणी शक्तीच्या भरात, सुखासमाधानात असता मरतो.

²⁴ त्याच्या चरव्या दुधाने भरलेल्या असतात. त्याच्या हाडांतील मज्जा रसरशीत असते.

²⁵ कोणी सौख्याचा अनुभव न घेता जिवाच्या कष्टदशेत मरतो.

²⁶ ते दोघेही बरोबर मातीस मिळतात. कीटक त्यांना व्यापतात.

²⁷ पाहा, तुमचे मनोदय, माझ्या अहिताच्या तुमच्या योजना मला ठाऊक आहेत.

²⁸ तुम्ही म्हणता, ‘सरदाराचा वाडा कोठे राहिला आहे? दुष्ट राहत असत तो डेरा कोठे टिकला आहे?’

²⁹ तुम्ही देशाटन केलेल्यांना विचारले नाही काय? त्यांचे दाखले तुम्हांला पटले नाहीत काय?

³⁰ असे की अरिष्टाच्या दिवसासाठी दुर्जन राखले जातात; क्रोधाच्या दिवशी असे लोक निभावतात.

³¹ त्याच्या वर्तनाविषयी त्याच्या तोंडावर कोण बोलेल? त्याच्या कृतकर्माचे प्रतिफळ त्याला कोण देईल?

³² त्याला कबरेत पोचवतील; त्याच्या थडग्याची रखवाली करतील;

³³ दरीतली ढेकळे त्याला गोड लागतील; जसे पूर्वीचे असंख्य लोक गेले तसे सर्व लोक त्याच्या मागून जातील.

³⁴ तुमच्या उत्तरात दगा भरलेला आहे, तर तुम्ही माझे व्यर्थ सांत्वन का करता?”