മരുക്കോശ് 8 - പുതുവൻ ചേതി

ഏശു നാലായിരം വേരാക്ക് തീനെ കൊടുക്കിനെ

¹ പിന്നേം ഒരുനാ ചരിയാനത്തിൽ മാനടവൻ ഏശുവുകാൽ വന്തുകൂടിയെ. അവറാത്തുക്കു തിൻബേക്ക് ഒണ്ണും നാത്തനാലെ ശിശിയരെ കിട്ടേക്ക് വുളിച്ചാലെ അവറകാൽ ഇകനെ ചൊല്ലിയെ,

² “ഇം മാനടവൻകാട് മൂണുനാളായ് എൻ കൂട്ടത്തിലേ ഇരുക്കിനെ; തിൻബേക്ക് ഒണ്ണും നാത്തനാലെ അവറളെ നിനച്ച് പാവമായിരുക്കിനെ; പഞ്ചത്തുക്ക് വുടുപ്പേക്ക് എനക്ക് മനശ് വരിനതില്ലെ.

³ അവറളെ പഞ്ചത്തുക്ക് വുട്ടാ പോനെ വശീൽ ചോന്തോകും; ഇത്തിൽ തുലേൽ നുൺ വന്തവേരാളുമിരുക്കിനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.

⁴ അത്തുക്ക് ശിശിയര് ഏശുവുകാക്ക്, “ആരും നാത്താൻ ഇത്തിനാരംവേരാക്ക് മതിയടഞ്ച് തീനെ കൊടുപ്പേക്ക് തേവയാനെ അപ്പം ഏടനുൺ കിടയ്‌ക്കും” ഒൺ തിരുപ്പി കേട്ടെ.

⁵ അത്തുക്ക് ഏശു, “നിങ്കെ കയ്യിൽ എത്തിനെ അപ്പം ഇരുക്കിനനേ?” ഒൺ കേട്ടെ. “ഏള് അപ്പം താൻ ഇരുക്കിനത്” ഒൺ അവറെ ചൊല്ലിയെ.

⁶ അവൻ മാനടവൻകാട്ടുകാൽ അടീൽ ഇരുപ്പേക്ക് കൽപ്പനയിട്ടെ. പിന്നെ അവൻ അം ഏള് അപ്പമെ എടുത്ത് തെയ്‌വത്തുക്ക് നണ്ണിയെ ചൊല്ലി വായാതി നുറുക്കി “ഇതെ ചരന്തി അവറാത്തുക്ക് കൊടിൻ” ഒൺ ചൊല്ലി ശിശിയരുകാൽ കൊടുത്തെ.

⁷ പിന്നെ അവറകാൽ ഇരുന്തെ മീനാം അകനയേ വായാതി ശിശിയരുകാൽ കൊടുത്തെ.

⁸ അവറെ മതിയടേനത് വരേക്ക് തുണ്ണെ; മീതി വന്തെ അപ്പപ്പത്തുകാടെ ഏളു വലിയെ വട്ടീൽ നുറച്ചെടുത്തെ.

⁹ ഇകനെ തുണ്ണവേരായേ നാലായിരം ആണാകാടുതാൻ ഇരുന്തത്.

¹⁰ അവറെ തുണ്ണോഞ്ചതും ഏശു അവറളെ കൂറാക്ക് കടത്തിവുട്ടെ. അകനെ അവറളെ കടത്തിവുട്ടാലെ ഏശു ശിശിയരും മത്തും വള്ളത്തിൽ ഓറി തൽമനൂതെ ഒണ്ണെ ഇടത്തുക്കുപോയെ.

പരീശര് അടകാളമെ കോക്കിനെ

¹¹ പരീശര് വന്താലെ ഏശുവുകാൽ ഏയിലെ കെട്ടി ചോതനെ ചെയ്‌വച്ചൂട്ടി, “തെയ്‌വം താൻ നിന്നെ കടത്തിവുട്ടിരുക്കിനെ ഒണ്ണത്തുക്കു മേലോകത്തിൽ നുൺ ഒരു വലിയെ അടകാളമെ കാട്ടി തര്?” ഒൺ കേട്ടെ.

¹² ഏശു ഇതെ കേട്ടാലെ ചരിയാനത്തിൽ കവലയോറി നെടുവീർപ്പോടെ ചൊല്ലിയത്, “ഇം വർളാട്ടിലെ ആളുകെ അടകാളമെ തേടിനത് എന്തുക്ക്? ചേരാക്കത് കണ്ടു കിടയാത്ത് ഒൺ ചത്തിയമായ് നിങ്കകാൽ ചൊന്നെ” ഒണ്ണോൺ.

¹³ പിന്നെ അവറളെ വുട്ടു തേക്കത്തുക്ക് അക്കറോട്ടുക്ക് വള്ളത്തിലോറി പോയെ.

പരീശരുകാട് പുത്തിയെ പടിയാതേൻ

¹⁴ അവറെ അപ്പമെ എടുപ്പേക്ക് മറന്തേയെ. വള്ളത്തിൽ അവറകാൽ ഒരപ്പം മട്ടുംതാൻ ഇരുന്തത്.

¹⁵ അവ്വോളെ ഏശു അവറകാൽ, “നിങ്കെ പരീശരുകാട്ടിലേം കെരോതാവുകാലേം പുളിച്ചെ മാവുകാൽ കെവുനമാ ഇരുന്തോകോണും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.

¹⁶ “നങ്കകാൽ അപ്പം നാത്തനാലതാനെന്തോ ഇകനെ ചൊന്നത്” ഒൺ അവറെ തങ്കവാട്ടിൽ കുരവുട്ടെ.

¹⁷ ഇതെ ഏശുവുക്ക് വെളിവായോൺ, “നിങ്കകാൽ അപ്പം നാത്തനാലെ അക്കുമിക്കും ഏയിലെ കെട്ടിനത് എന്തുക്ക്? നിങ്കെ ഇനീം കാണാതേം കോളാതേം ഇരാത്തതീ? നിങ്കെ ഇപ്പണും പുത്തി കെട്ടവേരാവോലയീ?

¹⁸ നിങ്കാക്ക് കണ്ണിരുന്തപ്പണും കാണാത്തതീൻ? ചെവി ഇരുന്തപ്പണും കേളാത്തതീൻ? നിങ്കെ ഇപ്പണും നിനയാത്തതീ?

¹⁹ അഞ്ചപ്പമെ അഞ്ചായിരം വേരാക്ക് ചരന്തി കൊടുത്തവോളെ മീതി വന്തതെ നിങ്കെ എത്തിനെ വട്ടികാടെ നുറച്ചെടുത്തനേ?” അത്തുക്ക് അവറെ “പന്നണ്ട്” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.

²⁰ പിന്നെ ഏശു, “ഏള് അപ്പമെ ചരന്തി കൊടുത്തവോളെ മീതി വന്തതെ എത്തിനെ വട്ടീൽ നുറച്ചെടുത്തനേ?” ഒൺ കേട്ടത്തുക്ക് അവറെ “ഏളു വട്ടി” ഒണ്ണെ.

²¹ “ഇനീമീ നിങ്കാക്ക് തിരിത്തിരമാകാത്തത്?” ഒൺ ഏശു കേട്ടെ.

ഏശു കൺ തോണാത്താക്ക് ചുകമെ കൊടുക്കിനെ

²² പിന്നെ അവറെ ബെത്‌ശയിതെ ഒണ്ണാനുക്ക് പോയപ്പെ കൺ തോണാത്തെ ഒരാളെ ഏശുവുകാക്ക് ചിലവേരാ കുടത്തോൺ അവനെ തൊട്ട് ചുകമെ കൊടുക്കാമീ ഒൺ അവറെ കെഞ്ചി കേട്ടെ.

²³ അത്തുക്ക് ഏശു കൺ തോണാത്താളെ കയ്യെ പുടിച്ച് കൂറാക്ക് പുറത്തുക്ക് കുടത്ത്, അവൻ കണ്ണുക്കു തുപ്പിയാപ്പിലെ തലേൽ കയ്യവച്ച്, “ഇപ്പെ എന്തൊണ്ണാലും കാണതീ” ഒൺ കേട്ടെ.

²⁴ അത്തുക്ക് തലേ എത്തി നോയ്‌ക്കാലെ അവൻ “ഏ, ഏൻ മനിശനെ കാണെ; അവറെ മതെ മരംവോലതാൻ നടക്കിനെ. അവറെ ചുത്തുക്കും നടക്കിനതുവോലെ തോണെ.”

²⁵ പിന്നേം ഏശു ഉടയാ കയ്യെ അവൻ കൺകാൽ വച്ചാലെ വായാതിയതും അവൻ കൺ തുറന്ത് നയമാ കാൺമ്പയായെ.

²⁶ പിന്നെ ഏശു അവൻകാക്ക്, “ഇം ചേതിയെ കൂറായെല്ലാം പോയ് ചൊല്ലി നടകാതെ” ഒണ്ണോൺ കൂരേക്ക് കടത്തിവുട്ടെ.

ശാച്ചിയമെ ചൊന്നെ പത്തിരോശ്

²⁷ പിന്നെ ഏശു ശിശിയരും മത്തും കെലീലേൽ നുൺ കയ്‌ശരിയാ പിലിപ്പിയെ ഒണ്ണെ ഇടത്തക്കു ചുത്തുമിരുക്കിനെ കൂറാക്ക് പോയവോളെ വശീൽ വച്ച് ഏശു അവറകാൽ, “ഏൻ ആരൊൺനേ മാനടവൻകാട് ചൊന്നത്?” ഒൺ കേട്ടെ.

²⁸ അത്തുക്ക് അവറെ ചൊല്ലിയത്, “ചിലരെ ചൊന്നത് ഓകന്നാൻ രാട്ടിപിരാട്ടുകാറൻ താൻ ഒണ്ണും വോറേ ചിലരെ ചൊന്നത് എകനയൊണ്ണാ ഇല്ലേ നീ ഏലിയാവുതാൻ ഒണ്ണും ഇനിയൊള്ളവേരാ ചൊന്നത് എകനയൊണ്ണാ നീ പലകപ്പാട്ടുക്കാറാളിൽ ഒരാതാനൂ ഒണ്ണും താൻ.”

²⁹ അത്തുക്ക് പിന്നെ ഏശു അവറകാൽ, “നിങ്കെ എന്നെ ആരൊൺ ചൊന്നെ?” ഒൺ കേട്ടെ. അത്തുക്ക് പത്തിരോശ്, “നീ കിരിശ്ത്തു താൻ” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.

³⁰ അത്തുക്ക് ഏശു, “എൻ കാരിയമെ ആരുകാലും ചൊൽവാനില്ലെ” ഒണ്ണോൺ ഏശു താക്കലെ കൊടുത്തെ.

ഏശു ഉടയാ ചാവ് കാരിയമെ മിന്നേ ചൊന്നെ

³¹ മനിശൻ മകനാനെ തനക്ക് കനേം തണ്ടനേ ഏൽക്കിളത് ഇരുക്കിനെ ഒണ്ണും മൂപ്പരുകാടും വലിയെ പൂയാരിയേരും മതപണ്ടിതരുകാടും ഉടയാളെ പുറിച്ച് ചൊല്ലി കൊല്ലുകേം മൂണുനാ ഓഞ്ച് താൻ ഉശിരോറി എന്തി വരുകേം ചെയ്യും ഒണ്ണും അവറാത്തുക്കു ചൊല്ലി കൊടുത്തെ.

³² അന്നേരം പത്തിരോശ് ഏശുവെ ഒരുക്കോട്ടുക്ക് മാത്തി കൊണ്ടേയാലെ, “അകനെ ചൊൽവാനില്ലെ” ഒൺ ചൊല്ലി പിണയ്‌ങ്കെ.

³³ അത്തുക്ക് ഏശു തിരുമ്പി, “ഉരുമനേ, എന്നെ വുട്ടുപോ; നിൻ ഇം നിനപ്പ് തെയ്‌വത്തിൽ നുണ്ണൊള്ളതില്ലെ മനിശെ മാനടവനിൽ നുണ്ണൊള്ളതാൻ” ഒൺ ചൊല്ലി പത്തിരോശുകാക്ക് പിണയ്‌ങ്കെ.

³⁴ ഏശു ശിശിയരാം അങ്ക് ഇരുന്തവേരാളാം കിട്ടേക്ക് വുളിച്ചോൺ ചൊല്ലിയത്, “ഒരാ എനക്ക് പുറകോടേ വരുകേക്ക് ആശിച്ചാ, അവൻ ഉടയാളമേ മറന്ത് ഉടയാ ശിലുവെ എടുത്ത് എനക്ക് പുറകോടേ വരട്ടെ.

³⁵ ആരൊണ്ണാലും ഉടയാ ഉശിരെ കാപ്പാത്തുകേക്ക് നോയ്‌ക്കാ അതെ നാശമായ്‌ക്കാകും; ഒണ്ണാ ഏൻനാലേം ഇം നല്ലെ ചേതിനാലേം ആരൊണ്ണാലും ഉടയാ ഉശിരെ ഒറിഞ്ച് പോട്ടാ അവൻ അതെ കാപ്പാത്തും.

³⁶ ഒരു മനിശൻ ഉലകമെ ബൂറാ നേടിയാലെ ഉടയാ ഉശിരെ നട്ടമായ്‌ക്കാ അവനുക്ക് എന്തൻ കുണം?

³⁷ ഉടയാ ഉശിരെ വീണ്ടെടുപ്പേക്ക് മറുവിലയായ് മനിശനുക്ക് എന്തനേത്തെ കൊടുപ്പേക്കാകും?

³⁸ തിശനാതെ പാപമെ ചെയ്‌നടക്കിനെ ഇക്കാലത്തിൽ ആരൊണ്ണാലും എന്നാം എൻ വശനങ്കാടാം നിനച്ച് വെക്കപ്പട്ടാ, മീത് ഇരുക്കിനെ എൻ തകപ്പൻ അതികാരത്തോടേം ചക്കിതിയോടേം ചുത്തമാനെ തൂതരും മത്തും വരും. അവ്വോളെ മനിശനായ് വന്തെ ഏനും അവറളെ നിനച്ച് വെക്കമെ നിനയ്‌ക്കും.”