ലൂക്കോശ് 7 - പുതുവൻ ചേതി

ഏശു ശതാതിപൻ പണ്ണക്കാറനുക്ക് ചുകമെ കൊടുക്കിനെ

¹ എല്ലാ മാനടവൻകാക്കും ഇം കാരിയങ്കാടെ മൊത്തമാ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയോഞ്ച് ഏശു കവർന്നകൂമുക്ക് പോയെ.

² അങ്ക് ഒരു പട്ടാളത്തലവനുക്ക് പിരിയമായിരുന്തെ ഒരു പണ്ണക്കാറൻ നോയ് പുടിച്ച് ചങ്കട്ടമായ് കിടന്തെ.

³ പട്ടാളത്തലവൻ ഏശുവെ ചൊല്ലി കേട്ടാലെ ഉടയാ പണ്ണക്കാറനുക്ക് ചുകമെ കൊടുക്കാമീ ഒൺ കോപ്പേക്കുചൂട്ടി എകൂതര് മൂപ്പരുകാടെ ഏശുവുകാക്ക് കടത്തിവുട്ടെ.

⁴ അവറെ ഏശുവുകാൽ വന്ത്, “നീ അതെ ചെയ് കൊടുപ്പേക്ക് അവൻ ഓയ്‌ക്കമാനവൻ.

⁵ എന്തൊണ്ണാ അവൻ നങ്കെ ചാതീകാൽ ആത്തിരമാ ഇരുക്കിനെ; അതുമട്ടുമില്ലെ എങ്കാക്ക് ഒരു പള്ളിയാം വേലെ ചെയ് തന്തുമിരുക്കിനെ” ഒൺ പിരിയമാ ചൊല്ലിയെ.

⁶ അത്തുക്ക് ഏശു അവറെ കൂട്ടത്തിൽ പോയെ; കൂരേകാൽ ആയവോളെ പട്ടാളത്തലവൻ ഉടയാ ഇണങ്കരെ ഏശുവുകാക്ക് കടത്തിവുട്ട്, “കരുത്താവേ, നീ വരുത്തപ്പടാതെ; നീ എൻ കൂരയകത്തുക്ക് വരുകേക്ക് ഏൻ ഓകം നാത്താ.

⁷ അതുനാലെ നിൻകാക്ക് വരുകേക്കും ഏൻ ഓകമൊള്ളവൻ ഒൺ എനക്ക് തോണതില്ലെ. നീ ഒരു വാക്കെ ചൊല്ലിയാ എൻ പണ്ണക്കാറനുക്ക് ചുകം കിടച്ചോകും.

⁸ ഏനും അതികാരത്തിലെ വരുതീക്ക് നിക്കിനാതാൻ; എൻ വരുതീലും പടയാളികെ ഇരുക്കിനെ; ഒരാകാൽ പോ ഒൺ ചൊല്ലിയാ പോനെ; ഒരാകാൽ വര് ഒൺ ചൊല്ലിയാ അവൻ വരുകേം ചെയ്യിനെ; എൻ പണ്ണക്കാറൻകാൽ, അതെ ചെയ് ഒൺ ചൊല്ലിയാ അവൻ അതെ ചെയ്‌കേം ചെയ്യിനെ” ഒണ്ണും ചൊല്ലെ വച്ചെ.

⁹ ഏശു ഇതെ കേട്ട് അരിശുകപ്പട്ട് തനക്ക് പുറകോടേ വന്തെ മാനടവൻകാക്ക് തിരുമ്പിയാലെ, “ഇശ്‌രവേൽ മാനടവനിലെ ഒരാളിൽ കൂടി ഇപ്പേരുപ്പട്ടെ നമ്പിക്കയെ ഏൻ കണ്ടു കേട്ട് ഇരുക്കിനതില്ലെ ഒൺ ഏൻ നിങ്കകാൽ ചൊന്നെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.

¹⁰ ശതാതിപൻ ചൊല്ലി കടത്തി വുട്ടവേരാ കൂരേക്ക് തിരുമ്പി വന്തവോളെ അവൻ പണ്ണക്കാറൻ ചുകമായ് ഇരുക്കിനതെ കണ്ടെ.

ഏശു തൂക്കാലിച്ചി മകനുക്ക് ഉശിരെ തിരുപ്പി കൊടുക്കിനെ

¹¹ പിന്നെ ഏശു നയീൻ ഒണ്ണെ പട്ടണത്തുക്ക് പോയെ. അവൻ ശിശിയരും മാനടവൻ കൂട്ടമും അവൻ കൂട്ടത്തിൽ പോയെ.

¹² അവൻ പട്ടണെ വാതലുകാൽ വന്തവോളെ ചാവെ പുറത്തുക്ക് കുടക്കുമതെ കണ്ടെ; ചത്തെ കുണേൻ അവൻ തള്ളേക്ക് ഒരേയൊരു മകനും അപ്പിണോ തൂക്കാലിച്ചിയും താൻ. പട്ടണത്തിലെ കനേം മാനടവൻകാടും അപ്പിൺ കൂട്ടത്തിൽ ഒണ്ടായെ.

¹³ അപ്പിണെ കണ്ട് കരുത്താവുക്ക് മനശിരക്കം ഒണ്ടായാലെ അവേകാക്ക് “കേശാതെ” ഒണ്ണെ.

¹⁴ പിന്നെ അവൻ മില്ലോട്ടുക്ക് പോയി ചാവെ കുടത്തെ പല്ലക്കെ തൊട്ടതും ചിമ്പി പോയവേരാ നുണ്ണെ. അമ്പോളെ ഏശു, “ഉളന്താരീ, എന്തി വര് ഒൺ ഏൻ നിൻകാൽ ചൊന്നെ” ഒൺ അവൻ ചൊല്ലിയെ.

¹⁵ അന്നേരം ചത്താ എന്തിയിരുന്ത് കുരവുടുകേക്ക് തലവച്ചെ; പിന്നെ ഏശു അവനെ തള്ളേക്ക് തിരുപ്പി കൊടുത്തെ.

¹⁶ അന്നേരം എല്ലാരും അരണ്ട് തെയ്‌വമെ കുമിടെ വായ്‌ങ്കി, “ചരിയാനെ പലകപ്പാട്ടുക്കാറൻ നങ്കെ ഇടേൽ എന്തിയിരുക്കിനെ; തെയ്‌വം ഉടയാ ആളുകെ രച്ചിപ്പേക്ക് വന്തിരുക്കിനെ” ഒണ്ണെ.

¹⁷ ഏശുവെ ചൊല്ലിയൊള്ളെ ഇം ചേതി എകൂതിയാ മുച്ചൂടും ചുത്തുകോടുമൊള്ളെ കൂറായൊത്തേ പരന്തെ.

ഏശുവും ഓകന്നാൻ ശിശിയരും

¹⁸ രാട്ടിപിരാട്ടുകാറൻ ഓകന്നാൻ ശിശിയര് ഇം കാരിയമെ അവൻകാക്ക് ചൊല്ലിയെ. പിന്നെ ഓകന്നാൻ ഉടയാ ശിശിയര് കൂട്ടത്തിൽ നുൺ ഇരണ്ടാളെ വുളിച്ച്,

¹⁹ കരുത്താവുകാക്ക് കടത്തിവുട്ട്, “വരുകേക്കിരുക്കിനെ മശികാ നീ താനീ? അതോ എങ്കെ വോറൊരാളെ കാത്ത് ഇരുക്കിളതീ” ഒൺ കേട്ടെ.

²⁰ അവറെ ഏശുവുകാൽ വന്ത്, “‘വരുകേക്കിരുക്കിനെ മശികാ നീ താനീ? എങ്കെ വോറൊരാളെ കാത്ത് ഇരുക്കിളതീ?’ ഒൺ കോപ്പെ രാട്ടിപിരാട്ടുകാറൻ ഓകന്നാൻ എങ്കളെ നിൻകാക്ക് കടത്തിവുട്ടിരുക്കിനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.

²¹ അന്നേരം കനേകം നോയ് നൊടി പുടിച്ചവേരാക്കും മുനി പുടിച്ചവേരാക്കും ചുകമെ കൊടുക്കുകേം കൺ തോണാത്തവേരാക്ക് പാരുവയാം കൊടുക്കുകേം ചെയ്യെ.

²² പിന്നെ ഏശു ഓകന്നാൻ ശിശിയരുകാൽ, “നിങ്കെ തിരുമ്പി പോയ് ഓകന്നാൻകാൽ, ‘കുരുടര് കാണെ, മുടന്തര് നടക്കിനെ, കട്ടച്ചീക്ക് നോയാളികെ ചുത്തമാനെ, ചെകിടരു കോക്കിനെ, ചത്തവേരാക്ക് ഉശിരോറിനെ, അപ്പുറാണികകാൽ നല്ലെ ചേതിയെ വുളിച്ച് ചൊന്നെ’ ഒണ്ണികനെ നിങ്കെ കണ്ടതും കേട്ടതുമാനെ കാരിയങ്കാടെ ഓകന്നാൻകാൽ പോയ് ചൊല്ലിൻ.

²³ ഏൻനാലെ തവറി പോകാത്തവൻ ഓകമൊള്ളാ” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.

²⁴ ഓകന്നാൻ ശിശിയരുകാട് തിരുമ്പി പോയോഞ്ച് ഏശു മാനടവൻകാക്ക് ഓകന്നാനെചൊല്ലി ചൊല്ലി തുടയ്‌ങ്കത്, “നിങ്കെ എന്തെ കാൺമ്പനേ മണൽ പെത്താരത്തുക്ക് പോയത്? കാത്ത് അടിച്ച് അക്കും ഇക്കും അശേനെ ഊറേയീ?

²⁵ ഇല്ലെ, പിന്നെ എന്തെ കാൺമ്പേക്ക് പോയെ? പളപളത്ത് മിന്നിനെ നയമാനെ തുണി ഇട്ടവനമോ? പളപളെ മിനുങ്കിനെ അല്ലാരിയൻ തുണിയെ ഉടുത്ത് നടന്ത് നന്തി പുളച്ച് പിശയ്‌ക്കിനവേരാ രാശകൊട്ടാരത്തിൽ താനെ.

²⁶ പിന്നെ എന്തെ കാൺമ്പനേ പോയത് ഒരു പലകപ്പാട്ടുക്കാറനയീ? ഏ, അകനതാൻ പലകപ്പാട്ടുക്കാറനിലും വലിയവനെ നോയ്‌ക്കിതാൻ ഒൺ ഏൻ നിങ്കകാൽ ചൊന്നെ.

²⁷ ‘ഏൻ നിനക്ക് മിന്നേ എൻ തൂതനെ വുട്ട് നിനക്ക് വശിയെ ഒരുക്കും; അവൻ നിൻ വശിയെ തളമായ്‌ക്കിടും’ ഒൺ എളുതിയിരുക്കിനത് ഇമ്പാളചൊല്ലിതാൻ.

²⁸ പെണ്ണാളിൽ നുൺ പുറന്തവേരാളിൽ രാട്ടിപിരാട്ടുകാറൻ ഓകന്നാനക്കാട്ടിലും വലിയവൻ ആരുമില്ലെ; ഒണ്ണാ തെയ്‌വ രാച്ചത്തിലെ ചുറിയവൻ അവനക്കാട്ടി വലിയവൻതാൻ ഒൺ ഏൻ നിങ്കകാൽ ചൊന്നെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.

²⁹ ഒണ്ണാ ഏശു ചൊല്ലിയെ വാക്കുകാടെ കേട്ടവോളെ കരമെ പിരിക്കിനവേരാളും വോറൊള്ളാളുകേം ഓകന്നാൻ രാട്ടിപിരാട്ടുകെ ഏത്തെടുത്തതുനാലെ തെയ്‌വത്തിലെ വശി നീതിയൊള്ളത് ഒൺ ചൊല്ലിയെ.

³⁰ ഒണ്ണാ പരീശരുകാടും മതപണ്ടിതരുകാടും ഓകന്നാൻ രാട്ടിപിരാട്ടുകെ ഏത്തെടാതെ തെയ്‌വത്തുക്കിരുന്തെ ചിന്തനയെ വീയ് ഒറിഞ്ചെ.

³¹ “ഇം വർളാട്ടിലെ മാനടവനെ ഏൻ എന്തനേത്തിൽ പേരേത്തി ചൊൽവിളെ? അവറെ എകത്തവേരാ?

³² എങ്കെ നിങ്കാക്കുചൂട്ടി കുശലെ ഊതിയെ, നിങ്കെ ആടിയതില്ലെ; എങ്കെ പെരിളെ ചൊല്ലി കോന്തെ, നിങ്കെ കോന്തതില്ലെ. ഇകനെ ചന്തേലിരുന്ത് അക്കുമിക്കും വുളിച്ച് ചൊന്നെ കുഞ്ചിക്കാടുവോലതാൻ അവറെ.

³³ എന്തൊണ്ണാ രാട്ടിപിരാട്ടുകാറൻ ഓകന്നാൻ അപ്പമെ തിന്നാതേം വീഞ്ചെ കുടിയാതേം വന്തിരുക്കിനെ; അവനേത്തിൽ പിശാശിരുക്കിനെ ഒൺ നിങ്കെ ചൊന്നെ.

³⁴ മനിശൻ മകൻ തുൺ കുടിയ്‌ക്കിനവനായ് വന്തെ; അവനെ തീനാശക്കാറനായും കുടികാറനായും കരമെ പിരിക്കിനവേരാകാലും പാപികകാലും ആത്തിരമാ ഇരുക്കിനാ ഒണ്ണും നിങ്കെ ചൊന്നെ.

³⁵ തെയ്‌വം തരിനെ അറിവ് എന്നത് അതെ പാലിച്ചി നടക്കിനെ ആളുകേൽ കാണും.”

ഏശു പരീശനാനെ ശീമോൻ കൂരേൽ

³⁶ പരീശരിൽ ഒരാ ഉടയാ കൂരേക്ക് ഏശുവെ വിരുന്തുക്ക് വുളിച്ചെ; അവൻ അക്ക് പോയി തീനെ തിൻബേക്ക് ഇരുന്തെ.

³⁷ അം പട്ടണത്തിൽ പാപമെ ചെയ് നടന്തെ ഒരു പെൺ പുള്ളയിരുന്തെ; ഏശു പരീശൻ കൂരേലിരുന്ത് തീനെ തിന്നെ ഒൺ അറിഞ്ചാലെ അവെ ഒരു വെൺകൽ കുടത്തിൽ നല്ലാ മണക്കിനെ തയിലമെ കുടത്തെ.

³⁸ അവെ ഏശുവുക്ക് പുറകോട് അവൻ കാൽകീശ് നുൺ കോന്താലെ ഉടയാ കണ്ണീരിൽ കാലെ നനച്ച് തലമുടീൽ കാലെ തുടച്ച് അവൻ കാലെ നൊത്തി തയിലമെ തേച്ചെ.

³⁹ അവനെ തീനുക്ക് വുളിച്ചെ പരീശൻ അതെ കണ്ടാലെ, “ചെൻ പലകപ്പാട്ടുക്കാറനായിരുന്തപ്പെ ഉടയാളെ തൊട്ടെ ചൊൾ ആരൊണ്ണും എകത്താ ഒണ്ണും ചൊൾ പാപിനിയൊണ്ണും തിക്കിലൊണ്ടാവനായതെ” ഒൺ ഉടയാളേ നിനച്ചെ.

⁴⁰ ഏശു അവൻകാക്ക് വതിലെ ചൊല്ലിയത്, “ശീമോനേ, എനക്ക് നിൻകാൽ ഒരു കാരിയമെ ചൊൽകേക്കൊണ്ട്” ഒണ്ണെ. അത്തുക്ക്, “എശമാനനേ, ചൊൽ” ഒൺ അവൻ ചൊല്ലിയെ.

⁴¹ അമ്പോളെ ഏശു ചൊല്ലിയത്, “ഒരു പണ്ണേൽ വട്ടീക്ക് പണമെ കൊടുക്കിനെ ഒരാക്ക് ഇരണ്ട് കടക്കാറാ ഇരുന്തെ; ഒരാ അയിനൂറു വെള്ളി അണയാം ഇനിയൊരാ അമ്പതു വെള്ളി അണയാം കടപ്പട്ടിരുന്തെ.

⁴² ഒണ്ണാ അവറെ കയ്യിൽ അണെ തിരുപ്പി കൊടുപ്പേക്ക് നാപ്പോയനാലെ അവൻ ഇരണ്ടാ കടനാം വേണ്ടയൊൺ വച്ചെ; അകനയൊണ്ണാ അത്തിൽ ആരുനേ അവൻകാൽ ചരിയാനെ ആത്തിരത്തിൽ ഇരുക്കിളത്” ഒൺ കേട്ടെ.

⁴³ അത്തുക്ക് ശീമോൻ, “കനേകമാ കടനെ ഇളച്ചു കിടച്ചാ താൻ ഒൺ ഏൻ നിനയ്‌ക്കിനെ” ഒണ്ണെ. അത്തുക്ക് ഏശു അവൻകാക്ക്, “നീ അതെ വിലയിരുത്തിയത് ചരിതാൻ” ഒണ്ണെ.

⁴⁴ ഏശു അപ്പിൺകാക്ക് തിരുമ്പിയോൺ ശീമോൻകാക്ക് ചൊല്ലിയത്, “ഇം പെൺമ്പുള്ളെ നീ കാണതീ? ഏൻ നിൻ കൂരേക്ക് വന്തവോളെ നീ എൻ കാലെ കശുവുകേക്ക് തണ്ണിയെ തന്തതില്ലെ; ഒണ്ണാ ചൊൾ കണ്ണീരിൽ എൻ കാലെ കശുവി തലമുടീൽ തുടച്ചെ.

⁴⁵ നിൻ കൂരേക്ക് വന്തവോളെ നീ എന്നെ നൊത്തി ഏത്തെടുത്തതില്ലെ; ഒണ്ണാ ചൊൾ കൂരയകത്തുക്ക് വന്തെ നേരമിരുന്തേ എന്നെ നൊത്തിനെ.

⁴⁶ നീ എൻ തലേക്ക് തയിലമെ തേച്ചതില്ലെ; ഒണ്ണാ ചൊൾ എൻ കാലുക്ക് തയിലമെ തേച്ചെ.

⁴⁷ അതുനാലെ ഏൻ നിൻകാൽ ചൊന്നെ ചൊൾ ചെയ് നടന്തെ എല്ലാ പാപങ്കാടാം മന്നിച്ചിരുക്കിനനാലെ ചൊൾ ചരിയാനെ ആത്തിരത്തിൽ ഇരുക്കിനെ; ഒണ്ണാ അളവാ കടനെ ഇളച്ചു കിടച്ചാ കുറേമാതാൻ ആത്തിരത്തോടെ ഇരുക്കും.”

⁴⁸ പിന്നെ അവൻ അപ്പിൺകാക്ക്, “നിൻ പാപമെ ഏൻ മന്നിച്ചിരുക്കിനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.

⁴⁹ അവൻ കൂട്ടത്തിൽ തിൻബേക്ക് ഇരുന്തവേരാ, “പാപമെ മന്നിക്കിനെ ചെൻ ആര്” ഒൺ തങ്കവാട്ടിലേ കേട്ടെ.

⁵⁰ പിന്നെ ഏശു അവേകാക്ക്, “നിൻ നമ്പിക്കെ നിന്നെ കാപ്പാത്തിയിരുക്കിനെ; അമതിയാ പോ” ഒണ്ണെ.