ഇയ്യോബ് 30 - സത്യവേദപുസ്തകം C.L. (BSI)

¹ എന്നാൽ ഇപ്പോൾ എന്നെക്കാൾ പ്രായം കുറഞ്ഞവർ എന്നെ പരിഹസിക്കുന്നു അവരുടെ പിതാക്കന്മാരെ എന്റെ ആട്ടിൻകൂട്ടത്തിന്റെ നായ്‍ക്കളുടെ കൂടെ കാവൽ നിർത്താൻ പോലും ഞാൻ മടിച്ചിരുന്നു.

² അവരുടെ ദുർബലകരങ്ങൾകൊണ്ട് എനിക്ക് എന്തുണ്ടു നേടാൻ?

³ ദാരിദ്ര്യവും വിശപ്പും നിമിത്തം അവർ വരണ്ടഭൂമിയിലെ ഉണക്കവേരുകൾ കാർന്നു തിന്നുന്നു.

⁴ അവർ മരുച്ചീരയും മുള്ളിലകളും ആഹാരമാക്കുന്നു; കാട്ടുകിഴങ്ങുകളും പറിച്ചുതിന്നുന്നു.

⁵ ജനമധ്യത്തിൽനിന്ന് അവർ തുരത്തപ്പെടുന്നു; കള്ളന്മാരെ എന്നപോലെ അവരെ ആട്ടിപ്പായിക്കുന്നു.

⁶ കാട്ടാറുകളുടെ തീരത്തെ മലയിടുക്കുകളിലും കുഴികളിലും പാറകളുടെ വിള്ളലുകളിലും അവർക്ക് പാർക്കേണ്ടിവരുന്നു.

⁷ കുറ്റിക്കാടുകളിൽ കിടന്ന് അവർ മോങ്ങുന്നു. കൊടിത്തൂവയ്‍ക്കിടയിൽ അവർ ഒന്നിച്ചു കൂടുന്നു.

⁸ ഭോഷരും നിന്ദ്യരുമായ ആ കൂട്ടം നാട്ടിൽനിന്നു തുരത്തപ്പെടുന്നു.

⁹ ഇപ്പോൾ ഞാൻ അവർക്കൊരു പാട്ടും പഴമൊഴിയും ആയിത്തീർന്നിരിക്കുന്നു.

¹⁰ അവർ അറപ്പോടെ എന്നിൽനിന്ന് അകന്നു മാറിനില്‌ക്കുന്നു. എന്നെ കാണുമ്പോൾ തുപ്പാൻപോലും അവർ മടിക്കുന്നില്ല.

¹¹ ദൈവം എന്റെ വില്ലിന്റെ ഞാണയച്ച് എന്നെ എളിമപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നതിനാൽ അവർ എന്റെ മുമ്പിൽ ആത്മനിയന്ത്രണം വെടിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.

¹² നീചന്മാർ വലത്തുവശത്തുനിന്ന് എന്നെ ആക്രമിക്കുന്നു. അവർ വിനാശകരമായ തന്ത്രങ്ങൾ എന്റെ നേരേ പ്രയോഗിക്കുന്നു.

¹³ എന്റെ പാത അവർ തകർക്കുന്നു; എന്റെ അനർഥങ്ങൾ വർധിപ്പിക്കുന്നു. ആരും അവരെ തടയുന്നില്ല.

¹⁴ വലിയ ഒരു വിടവിൽക്കൂടി എന്നപോലെ അവർ ആക്രമിച്ചുവരുന്നു. പൊളിഞ്ഞുവീണിടത്തു കൂടി അവർ പാഞ്ഞു കയറുന്നു.

¹⁵ ഭീകരതകൾ എന്റെ നേരേ തിരിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. എന്റെ അഭിമാനം കാറ്റിൽപ്പെട്ടപോലെ പറക്കുന്നു. എന്റെ ഐശ്വര്യം മേഘമെന്നപോലെ അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നു.

¹⁶ എന്റെ ആത്മവീര്യം ചോർന്നുപോയിരിക്കുന്നു. കഷ്ടകാലം എന്നെ പിടികൂടി.

¹⁷ രാത്രിയിൽ എന്റെ അസ്ഥികൾക്ക് തുളച്ചു കയറുന്ന വേദനയാണ്; എന്നെ കാർന്നുതിന്നുന്ന വേദനയ്‍ക്ക് അറുതിയില്ല.

¹⁸ അത് എന്റെ വസ്ത്രത്തെപ്പോലും ബലമായി പിടികൂടിയിരിക്കുന്നു. പുറംകുപ്പായത്തിന്റെ കഴുത്തുപോലെ അത് എന്നെ ബന്ധിച്ചിരിക്കുന്നു.

¹⁹ ദൈവം എന്നെ ചെളിക്കുണ്ടിലേക്ക് എറിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ഞാൻ മണ്ണോ ചാരമോ പോലെ ആയിത്തീർന്നു.

²⁰ ഞാൻ അങ്ങയോടു നിലവിളിക്കുന്നു; അവിടുന്ന് എനിക്ക് ഉത്തരമരുളുന്നില്ല. ഞാൻ തിരുമുമ്പിൽ നില്‌ക്കുന്നു; അവിടുന്ന് എന്നെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നില്ല.

²¹ അവിടുന്ന് എന്റെ നേരേ ക്രൂരനായിരിക്കുന്നു; കരബലത്താൽ എന്നെ പീഡിപ്പിക്കുന്നു.

²² അവിടുന്ന് എന്നെ പൊക്കിയെടുത്ത് കാറ്റിന്മേൽ സവാരി ചെയ്യിക്കുന്നു. ഇരമ്പുന്ന കൊടുങ്കാറ്റിൽ അവിടുന്ന് എന്നെ അമ്മാനമാടുന്നു.

²³ അതേ, മരണത്തിലേക്കു സർവജീവികൾക്കും വേണ്ടി ഒരുക്കിയിട്ടുള്ള സങ്കേതത്തിലേക്ക് അവിടുന്ന് എന്നെ കൊണ്ടുപോകുമെന്ന് എനിക്കറിയാം.

²⁴ എങ്കിലും നാശക്കൂനയിൽപ്പെടുമ്പോൾ ഒരുവൻ കൈ നീട്ടുകയില്ലേ? അത്യാഹിതത്തിൽപ്പെട്ടവൻ സഹായത്തിനു വേണ്ടി നിലവിളിക്കുകയില്ലേ?

²⁵ കഷ്ടതയിൽപ്പെട്ടവനുവേണ്ടി ഞാൻ കരഞ്ഞിട്ടില്ലേ? എളിയവനെപ്രതി എന്റെ മനസ്സു വേദനിച്ചിട്ടില്ലേ?

²⁶ എന്നാൽ നന്മ പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നപ്പോൾ എനിക്കു തിന്മ വന്നു; വെളിച്ചം കാത്തിരുന്നപ്പോൾ ഇരുട്ടു വന്നുചേർന്നു.

²⁷ എന്റെ ഹൃദയം ഇളകിമറിയുന്നു; അതിനു സ്വസ്ഥത ലഭിക്കുന്നില്ല. കഷ്ടതയുടെ ദിനങ്ങൾ എന്നെ നേരിടുന്നു.

²⁸ സൂര്യപ്രകാശം കാണാതെ ഞാൻ ഇരുണ്ടു പോയിരിക്കുന്നു. ഞാൻ സഭയിൽ എഴുന്നേറ്റുനിന്ന് സഹായത്തിനുവേണ്ടി നിലവിളിക്കുന്നു.

²⁹ ഞാൻ കുറുക്കനു സഹോദരനും ഒട്ടകപ്പക്ഷിക്കു കൂട്ടുകാരനും ആയിരിക്കുന്നു.

³⁰ എന്റെ തൊലി കറുത്തു പൊളിയുന്നു; എന്റെ അസ്ഥി ചൂടുകൊണ്ടു പൊരിയുന്നു.

³¹ എന്റെ വീണാലാപം വിലാപമായും എന്റെ കുഴൽനാദം രോദനമായും തീർന്നിരിക്കുന്നു.