ഇയ്യോബ് 3 - സത്യവേദപുസ്തകം C.L. (BSI)

ഇയ്യോബിന്റെ പരാതി

^1-2 പിന്നീട് ഇയ്യോബ് സംസാരിച്ചു. താൻ ജനിച്ച ദിവസത്തെ ശപിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു:

³ “ഞാൻ ജനിച്ച ദിവസവും ഒരു പുരുഷപ്രജ ഉരുവായെന്നു പറഞ്ഞ രാത്രിയും ശപിക്കപ്പെടട്ടെ.

⁴ ആ ദിവസം ഇരുണ്ടുപോകട്ടെ! ദൈവം അതിനെ ഓർക്കാതിരിക്കട്ടെ! പ്രകാശം അതിന്മേൽ ചൊരിയാതിരിക്കട്ടെ!

⁵ ഇരുട്ട്-കൂരിരുട്ട് തന്നെ-അതിനെ വിഴുങ്ങട്ടെ! കാർമേഘങ്ങൾ അതിനെ ആവരണം ചെയ്യട്ടെ! പകലിനെ ഗ്രസിക്കുന്ന അന്ധകാരം അതിനെ മൂടട്ടെ.

⁶ വർഷത്തിലെ ദിനങ്ങൾ എണ്ണുമ്പോൾ ആ ദിനം ഗണിക്കപ്പെടാതെ പോകട്ടെ. മാസത്തിന്റെ ദിനങ്ങൾ കണക്കാക്കുമ്പോൾ അത് ഉൾപ്പെടാതിരിക്കട്ടെ.

⁷ ആ രാത്രി വന്ധ്യമായിരിക്കട്ടെ; അതിൽ ഉല്ലാസഘോഷം ഉണ്ടാകാതിരിക്കട്ടെ.

⁸ ലിവ്യാഥാനെ ഇളക്കിവിടാൻ കഴിവുള്ളവർ അതിനെ ശപിക്കട്ടെ.

⁹ അതിന്റെ പ്രഭാതനക്ഷത്രങ്ങൾ ഇരുണ്ടുപോകട്ടെ. പ്രകാശത്തിനുവേണ്ടിയുള്ള അതിന്റെ ആഗ്രഹം വിഫലമാകട്ടെ; പുലരൊളി കാണാൻ അതിന് ഇടവരാതിരിക്കട്ടെ.

¹⁰ എന്റെ മാതാവിന്റെ ഉദരകവാടം അത് അടച്ചില്ല; എന്റെ കണ്ണിൽനിന്നു കഷ്ടതകൾ മറച്ചുകളഞ്ഞില്ല.

¹¹ ഗർഭത്തിൽവച്ചുതന്നെ ഞാൻ മരിക്കാഞ്ഞതെന്ത്? പിറന്നമാത്രയിൽ എന്റെ ജീവിതം അവസാനിക്കാഞ്ഞതെന്ത്?

¹² എന്റെ അമ്മ എന്തിന് എന്നെ മടിയിൽ കിടത്തി ഓമനിച്ചു? എന്തിനെന്നെ പാലൂട്ടി വളർത്തി?

¹³ അല്ലായിരുന്നെങ്കിൽ ഞാൻ മരിച്ചു വിശ്രാന്തി പ്രാപിക്കുമായിരുന്നു.

¹⁴ തങ്ങൾക്കുവേണ്ടി ശൂന്യാവശിഷ്ടങ്ങൾ വീണ്ടും നിർമ്മിച്ച ഭൂപതികളോടും മന്ത്രിമാരോടുംകൂടി

¹⁵ സ്വർണവും വെള്ളിയുംകൊണ്ടു ഭവനങ്ങൾ നിറച്ച പ്രഭുക്കന്മാരോടുംകൂടി ഞാൻ നിദ്ര പൂകുമായിരുന്നു.

¹⁶ മണ്ണിൽ മറവു ചെയ്യപ്പെട്ട ചാപിള്ളയെപ്പോലെ വെളിച്ചം കാണാത്ത ശിശുവിനെപ്പോലെ എന്റെ ജീവിതം അവസാനിക്കാഞ്ഞതെന്ത്?

¹⁷ അവിടെ ദുഷ്ടന്മാർ എന്നെ ദ്രോഹിക്കുകയില്ല; അവിടെയാണു ബലംക്ഷയിച്ചവരുടെ വിശ്രമസ്ഥാനം.

¹⁸ അവിടെ തടവുകാർ ഒരുമിച്ചു സ്വസ്ഥമായി കഴിയുന്നു; പീഡകന്റെ സ്വരം അവർ കേൾക്കുന്നില്ല.

¹⁹ ചെറിയവനും വലിയവനും അവിടെ ഉണ്ട്; അവിടെ അടിമ യജമാനനിൽനിന്നു സ്വതന്ത്രനാണ്.

²⁰ ദുരിതം അനുഭവിക്കുന്നവനു പ്രകാശവും കഠിനവ്യഥ അനുഭവിക്കുന്നവനു ജീവനും എന്തിനു നല്‌കുന്നു?

²¹ അവൻ മരണം കാത്തിരിക്കുന്നു അതു വന്നെത്തുന്നില്ല; നിധി തിരയുന്നതിലും അധികം ശ്രദ്ധയോടെ അവർ അതിനുവേണ്ടി യത്നിക്കുന്നു.

²² ശവക്കുഴി പ്രാപിക്കുമ്പോൾ അവർ അത്യധികം ആഹ്ലാദിക്കും.

²³ വഴി കാണാത്തവന്, ദൈവം വഴിയടച്ചിരിക്കുന്നവന്, പ്രകാശം കൊടുക്കുന്നതെന്തിന്?

²⁴ നെടുവീർപ്പാണ് എന്റെ ആഹാരം എന്റെ ഞരക്കങ്ങൾ അരുവിപോലെ ഒഴുകുന്നു.

²⁵ ഞാൻ ഭയപ്പെടുന്നതുതന്നെ എനിക്കു നേരിടുന്നു. എന്നെ നടുക്കിയിരുന്നതുതന്നെ എനിക്കു ഭവിക്കുന്നു.

²⁶ എനിക്കു ശാന്തിയില്ല, സ്വസ്ഥതയില്ല, വിശ്രമമില്ല; എന്റെ കഷ്ടതയ്‍ക്ക് ഒരറുതിയുമില്ല.”