ມັດທາຍ 8 - ພຣະຄຳພີລາວສະບັບສະໄໝໃໝ່ພຣະເຢຊູເຈົ້າຮັກສາຊາຍຄົນໜຶ່ງທີ່ເປັນພະຍາດຂີ້ທູດ (ມຣກ 1:40-44; ລກ 5:12-14) 1 ເມື່ອພຣະເຢຊູເຈົ້າລົງມາຈາກພູແລ້ວ, ຄົນເປັນຈຳນວນຫລວງຫລາຍໄດ້ຕິດຕາມພຣະອົງມາ. 2 ມີຊາຍຄົນໜຶ່ງທີ່ເປັນພະຍາດຂີ້ທູດໄດ້ມາຄຸເຂົ່າລົງຕໍ່ໜ້າພຣະອົງ ແລະ ເວົ້າວ່າ, “ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າເອີຍ, ຖ້າພຣະອົງພໍໃຈ, ພຣະອົງກໍສາມາດເຮັດໃຫ້ຂ້ານ້ອຍດີສະອາດໄດ້”. 3 ພຣະເຢຊູເຈົ້າເດ່ມືອອກໄປແຕະຕ້ອງລາວ ແລະ ກ່າວວ່າ, “ເຮົາພໍໃຈຈະຮັກສາ, ຈົ່ງດີສະອາດສາ!” ໃນທັນໃດນັ້ນ ຊາຍຜູ້ນັ້ນກໍດີຈາກພະຍາດຂີ້ທູດ. 4 ແລ້ວພຣະເຢຊູເຈົ້າໄດ້ກ່າວກັບລາວວ່າ, “ຈົ່ງລະວັງ ຢ່າບອກເລື່ອງນີ້ແກ່ຜູ້ໃດ. ແຕ່ຈົ່ງໄປສະແດງໂຕຕໍ່ປະໂລຫິດ ແລະ ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາຕາມທີ່ໂມເຊໄດ້ສັ່ງໄວ້, ເພື່ອເປັນພະຍານແກ່ຄົນທັງຫລາຍວ່າເຈົ້າດີສະອາດແລ້ວ”. ຄວາມເຊື່ອຂອງນາຍຮ້ອຍ (ລກ 7:1-10) 5 ເມື່ອພຣະເຢຊູເຈົ້າໄດ້ເຂົ້າໄປໃນເມືອງກາເປນາອູມແລ້ວ, ມີນາຍຮ້ອຍຜູ້ໜຶ່ງມາຫາພຣະອົງເພື່ອຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອ. 6 ລາວກ່າວວ່າ, “ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າເອີຍ, ຄົນຮັບໃຊ້ຂອງຂ້ານ້ອຍນອນປ່ວຍເປັນອຳມະພາດຢູ່ທີ່ເຮືອນ ທົນທຸກທໍລະມານຫລາຍ”. 7 ພຣະເຢຊູເຈົ້າກ່າວແກ່ນາຍຮ້ອຍນັ້ນວ່າ, “ຈະໃຫ້ເຮົາໄປຮັກສາລາວບໍ?” 8 ແຕ່ນາຍຮ້ອຍຜູ້ນັ້ນຕອບວ່າ, “ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າເອີຍ, ຂ້ານ້ອຍບໍ່ສົມຄວນທີ່ຈະໃຫ້ພຣະອົງເຂົ້າໄປໃນລຸ່ມຫລັງຄາເຮືອນຂອງຂ້ານ້ອຍ. ຂໍພຽງແຕ່ພຣະອົງກ່າວເທົ່ານັ້ນ, ແລ້ວຄົນຮັບໃຊ້ຂອງຂ້ານ້ອຍກໍຈະຫາຍດີ. 9 ເພາະວ່າຂ້ານ້ອຍເອງຢູ່ໃຕ້ບັງຄັບບັນຊາ, ມີທະຫານທີ່ຢູ່ໃຕ້ບັງຄັບບັນຊາຂອງຂ້ານ້ອຍດ້ວຍ. ຂ້ານ້ອຍສັ່ງຄົນນີ້ວ່າ, ‘ໄປ’ ແລ້ວລາວກໍໄປ, ສັ່ງຄົນນັ້ນວ່າ, ‘ມາ’ ແລ້ວລາວກໍມາ. ຂ້ານ້ອຍສັ່ງຄົນຮັບໃຊ້ວ່າ, ‘ຈົ່ງເຮັດສິ່ງນີ້’ ແລ້ວລາວກໍເຮັດຕາມ”. 10 ເມື່ອພຣະເຢຊູເຈົ້າໄດ້ຍິນດັ່ງນັ້ນ. ພຣະອົງກໍປະຫລາດໃຈ ແລະ ກ່າວກັບບັນດາຜູ້ທີ່ຕິດຕາມພຣະອົງມານັ້ນວ່າ, “ເຮົາບອກພວກເຈົ້າຕາມຄວາມຈິງວ່າ, ເຮົາບໍ່ເຄີຍພົບຜູ້ໃດໃນອິດສະຣາເອນທີ່ມີຄວາມເຊື່ອໃຫຍ່ເທົ່ານີ້. 11 ເຮົາບອກພວກເຈົ້າທັງຫລາຍວ່າ, ຄົນເປັນຈຳນວນຫລາຍຈາກທິດຕາເວັນອອກ ແລະ ທິດຕາເວັນຕົກ ຈະເຂົ້າມານັ່ງປະຈຳທີ່ຂອງຕົນໃນງານລ້ຽງຮ່ວມກັບອັບຣາຮາມ, ອີຊາກ ແລະ ຢາໂຄບໃນອານາຈັກສະຫວັນ. 12 ແຕ່ພົນລະເມືອງຂອງອານາຈັກນັ້ນຈະຖືກໂຍນຖິ້ມອອກໄປຂ້າງນອກຢູ່ໃນຄວາມມືດ ບ່ອນທີ່ຈະມີການຮ້ອງໄຫ້ ແລະ ຂົບແຂ້ວຄ້ຽວຟັນ”. 13 ແລ້ວພຣະເຢຊູເຈົ້າກໍກ່າວກັບນາຍຮ້ອຍນັ້ນວ່າ, “ຈົ່ງໄປສາ, ໃຫ້ເປັນໄປຕາມທີ່ເຈົ້າໄດ້ເຊື່ອ”. ແລະ ຄົນຮັບໃຊ້ຂອງລາວກໍຫາຍດີໃນຊົ່ວໂມງນັ້ນ. ພຣະເຢຊູເຈົ້າຮັກສາຄົນເປັນຈຳນວນຫລວງຫລາຍ (ມຣກ 1:29-34; ລກ 4:38-41) 14 ເມື່ອພຣະເຢຊູເຈົ້າໄດ້ເຂົ້າໄປໃນເຮືອນຂອງເປໂຕ, ພຣະອົງໄດ້ເຫັນແມ່ເມຍຂອງເປໂຕນອນເປັນໄຂ້ຢູ່ເທິງຕຽງ. 15 ພຣະອົງຈັບມືຂອງນາງ ແລະ ໄຂ້ກໍຫາຍດີ, ແລ້ວນາງຈຶ່ງລຸກຂຶ້ນ ແລະ ເຝົ້າຮັບໃຊ້ພຣະອົງ. 16 ເມື່ອເວລາຄ່ຳມາ, ພວກເຂົາກໍໄດ້ພາບັນດາຄົນທີ່ມີຜີມານຮ້າຍເຂົ້າສິງມາຫາພຣະອົງ ແລະ ພຣະອົງໄດ້ຂັບໄລ່ຜີມານຮ້າຍເຫລົ່ານັ້ນອອກດ້ວຍຄຳສັ່ງຂອງພຣະອົງ ແລະ ໄດ້ຮັກສາຄົນເຈັບໄຂ້ທັງໝົດ. 17 ນີ້ແມ່ນເພື່ອໃຫ້ສຳເລັດຕາມທີ່ໄດ້ກ່າວໄວ້ຜ່ານທາງຜູ້ທຳນວາຍເອຊາຢາວ່າ: “ພຣະອົງໄດ້ຮັບຄວາມເຈັບປ່ວຍທັງຫລາຍຂອງພວກເຮົາ ແລະ ແບກຮັບພະຍາດຕ່າງໆຂອງພວກເຮົາໄວ້”. ຄຸນຄ່າຂອງການຕິດຕາມພຣະເຢຊູເຈົ້າ (ລກ 9:57-60) 18 ເມື່ອພຣະເຢຊູເຈົ້າເຫັນວ່າປະຊາຊົນມາອ້ອມຮອບພຣະອົງຢູ່, ພຣະອົງຈຶ່ງສັ່ງໃຫ້ຂ້າມທະເລສາບໄປອີກຟາກໜຶ່ງ. 19 ແລ້ວມີຄູສອນກົດບັນຍັດຄົນໜຶ່ງມາຫາພຣະອົງ ແລະ ເວົ້າວ່າ, “ອາຈານເອີຍ, ຂ້ານ້ອຍຈະຕິດຕາມພຣະອົງບໍ່ວ່າພຣະອົງຈະໄປບ່ອນໃດ”. 20 ພຣະເຢຊູເຈົ້າຕອບວ່າ, “ໝາຈິ້ງຈອກຍັງມີໂຜ້ງນອນ ແລະ ນົກກໍຍັງມີຮັງ, ແຕ່ບຸດມະນຸດບໍ່ມີບ່ອນທີ່ຈະວາງຫົວລົງ”. 21 ສາວົກອີກຄົນໜຶ່ງເວົ້າຕໍ່ພຣະອົງວ່າ, “ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າເອີຍ, ໃຫ້ຂ້ານ້ອຍໄປຝັງສົບພໍ່ຂອງຂ້ານ້ອຍກ່ອນ”. 22 ແຕ່ພຣະເຢຊູເຈົ້າບອກລາວວ່າ, “ຈົ່ງຕາມເຮົາມາ ແລະ ປ່ອຍໃຫ້ຄົນຕາຍຝັງກັນເອງສາ”. ພຣະເຢຊູເຈົ້າຫ້າມລົມພະຍຸ (ມຣກ 4:36-41; ລກ 8:22-25) 23 ແລ້ວພຣະອົງກໍລົງໄປທີ່ເຮືອ ແລະ ພວກສາວົກຂອງພຣະອົງກໍຕິດຕາມພຣະອົງໄປ. 24 ທັນໃດນັ້ນ ກໍເກີດມີລົມພະຍຸຮຸນແຮງພັດລົງມາກາງທະເລສາບ, ຈົນຄື້ນນ້ຳຊັດຖ້ວມເຮືອ. ແຕ່ພຣະເຢຊູເຈົ້ານອນຫລັບຢູ່. 25 ພວກສາວົກໄດ້ມາປຸກພຣະອົງພ້ອມທັງກ່າວວ່າ, “ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າເອີຍ, ຊ່ວຍພວກຂ້ານ້ອຍແດ່ທ້ອນ! ພວກຂ້ານ້ອຍກຳລັງຈະຈົມນໍ້າແລ້ວ!” 26 ພຣະເຢຊູເຈົ້າຕອບວ່າ, “ໂອ ຄົນຜູ້ມີຄວາມເຊື່ອນ້ອຍເອີຍ ເປັນຫຍັງພວກເຈົ້າຈຶ່ງຢ້ານ?” ແລ້ວພຣະອົງລຸກຂຶ້ນສັ່ງຫ້າມລົມ ແລະ ຄື້ນທະເລ, ແລ້ວລົມພະຍຸ ແລະ ຄື້ນທະເລກໍສະຫງົບລົງ. 27 ຄົນເຫລົ່ານັ້ນກໍພາກັນປະຫລາດໃຈ ແລະ ເວົ້າກັນວ່າ, “ທ່ານຜູ້ນີ້ເປັນຜູ້ໃດ? ແມ່ນແຕ່ລົມພະຍຸ ແລະ ຄື້ນທະເລກໍຍັງເຊື່ອຟັງເພິ່ນ!” ພຣະເຢຊູເຈົ້າຮັກສາຊາຍທີ່ຖືກຜີມານຮ້າຍສິງສອງຄົນໃຫ້ຫາຍດີ (ມຣກ 5:1-17; ລກ 8:26-37) 28 ເມື່ອພຣະອົງຂ້າມຟາກມາເຖິງເຂດແດນກາດາຣາ, ຊາຍສອງຄົນທີ່ມີຜີມານຮ້າຍສິງຢູ່ອອກຈາກອຸບມຸງຝັງສົບມາຫາພຣະອົງ. ພວກເຂົາຮຸນແຮງຫລາຍຈົນບໍ່ມີຜູ້ໃດກ້າຜ່ານເຂົ້າໄປທາງນັ້ນ. 29 ພວກເຂົາຮ້ອງຂຶ້ນວ່າ, “ພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າເອີຍ, ທ່ານຕ້ອງການສິ່ງໃດຈາກພວກຂ້ານ້ອຍ? ທ່ານມາບ່ອນນີ້ເພື່ອຈະທໍລະມານພວກຂ້ານ້ອຍກ່ອນເຖິງເວລາກຳນົດບໍ?” 30 ບໍ່ໄກຈາກທີ່ນັ້ນ ມີໝູຝູງໃຫຍ່ກຳລັງຫາກິນຢູ່. 31 ຜີມານຮ້າຍຈຶ່ງຂໍຮ້ອງພຣະເຢຊູເຈົ້າວ່າ, “ຖ້າທ່ານຈະຂັບໄລ່ພວກຂ້ານ້ອຍອອກໄປ ຂໍໃຫ້ພວກຂ້ານ້ອຍໄປສິງຢູ່ໃນໝູຝູງນັ້ນ”. 32 ພຣະອົງໄດ້ກ່າວຕໍ່ພວກມັນວ່າ, “ໄປ!” ດັ່ງນັ້ນ ພວກມັນຈຶ່ງອອກໄປ ແລະ ເຂົ້າໄປສິງຢູ່ໃນໝູ, ແລ້ວໝູທັງຝູງກໍຟ້າວແລ່ນລົງຕາລິ່ງຊັນໂຕນລົງທະເລສາບຈົມນ້ຳຕາຍໝົດ. 33 ບັນດາຄົນລ້ຽງໝູຕ່າງກໍແລ່ນໜີ ແລະ ເຂົ້າໄປໃນເມືອງ ແລະ ໄດ້ເລົ່າເລື່ອງທັງໝົດກັບທັງເຫດການທີ່ໄດ້ເກີດຂຶ້ນແກ່ຄົນທີ່ມີຜີມານຮ້າຍສິງທັງສອງຄົນນັ້ນ. 34 ດັ່ງນັ້ນ ຄົນທົ່ວທັງເມືອງກໍພາກັນອອກມາພົບພຣະເຢຊູເຈົ້າ ແລະ ເມື່ອພວກເຂົາໄດ້ເຫັນພຣະອົງແລ້ວ ພວກເຂົາໄດ້ຂໍຮ້ອງໃຫ້ພຣະອົງໄປຈາກເຂດແດນຂອງພວກເຂົາ. |
ພຣະຄຳພີລາວສະບັບສະໄໝໃໝ່™ ພັນທະສັນຍາໃໝ່
ສະຫງວນລິຂະສິດ © 2023 ໂດຍ Biblica, Inc.
ໃຊ້ໂດຍໄດ້ຮັບອະນຸຍາດ ສະຫງວນລິຂະສິດທັງໝົດ.
New Testament, Lao Contemporary Version™
Copyright © 2023 by Biblica, Inc.
Used with permission. All rights reserved worldwide.
Biblica, Inc.