ມັດທາຍ 6 - ພຣະຄຳພີລາວສະບັບສະໄໝໃໝ່ການຊ່ວຍເຫລືອຄົນຂັດສົນ 1 “ຈົ່ງລະວັງໃຫ້ດີ ຢ່າເຮັດດີຕໍ່ໜ້າຄົນອື່ນເພື່ອໃຫ້ພວກເຂົາເບິ່ງເຫັນ, ເພາະຖ້າພວກເຈົ້າເຮັດຢ່າງນັ້ນ, ພວກເຈົ້າຈະບໍ່ໄດ້ຮັບບຳເໜັດຈາກພຣະບິດາຂອງພວກເຈົ້າໃນສະຫວັນ. 2 “ດັ່ງນັ້ນ, ເມື່ອພວກເຈົ້າຊ່ວຍເຫລືອຄົນຂັດສົນ, ຢ່າເປົ່າແກໄປກ່ອນໜ້າເໝືອນດັ່ງຄົນໜ້າຊື່ໃຈຄົດເຮັດໃນທຳມະສາລາ ແລະ ຕາມຖະໜົນຫົນທາງເພື່ອໃຫ້ຄົນອື່ນຍົກຍ້ອງ. ເຮົາບອກພວກເຈົ້າຕາມຄວາມຈິງວ່າ, ພວກເຂົາໄດ້ຮັບບຳເໜັດຂອງຕົນຢ່າງເຕັມທີ່ແລ້ວ. 3 ແຕ່ເມື່ອພວກເຈົ້າຊ່ວຍເຫລືອຄົນຂັດສົນ, ຢ່າໃຫ້ມືຊ້າຍຮູ້ສິ່ງທີ່ມືຂວາກຳລັງເຮັດ, 4 ເພື່ອວ່າການຊ່ວຍເຫລືອຂອງພວກເຈົ້າຈະເປັນຄວາມລັບ. ແລ້ວພຣະບິດາຂອງພວກເຈົ້າ ຜູ້ເບິ່ງເຫັນສິ່ງທີ່ເຮັດໃນທີ່ລັບນັ້ນ ຈະໃຫ້ບຳເໜັດແກ່ພວກເຈົ້າ. ການອະທິຖານ (ລກ 11:2-4) 5 “ແລະ ເມື່ອພວກເຈົ້າອະທິຖານ, ຢ່າເປັນເໝືອນຄົນໜ້າຊື່ໃຈຄົດ, ເພາະພວກເຂົາມັກຢືນອະທິຖານໃນທຳມະສາລາ ແລະ ຕາມແຈຖະໜົນຫົນທາງເພື່ອໃຫ້ຄົນອື່ນເຫັນ. ເຮົາບອກພວກເຈົ້າຕາມຄວາມຈິງວ່າ, ພວກເຂົາໄດ້ຮັບບຳເໜັດຂອງພວກເຂົາແລ້ວຈາກມະນຸດ. 6 ແຕ່ສຳລັບພວກເຈົ້າ ເມື່ອອະທິຖານ, ຈົ່ງເຂົ້າໄປໃນຫ້ອງຂອງພວກເຈົ້າ, ອັດປະຕູ ແລະ ອະທິຖານຕໍ່ພຣະບິດາເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ ຜູ້ເບິ່ງບໍ່ເຫັນດ້ວຍຕາ. ແລ້ວພຣະບິດາເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າຜູ້ເບິ່ງເຫັນສິ່ງທີ່ເຮັດໃນທີ່ລັບນັ້ນ ຈະໃຫ້ບຳເໜັດແກ່ພວກເຈົ້າ. 7 ແລະ ເມື່ອພວກເຈົ້າອະທິຖານ, ຢ່າເວົ້າຊ້ຳຄຳເກົ່າເໝືອນຄົນທີ່ບໍ່ເຊື່ອພຣະເຈົ້າ ເພາະພວກເຂົາຄິດວ່າຖ້າເວົ້າຊໍ້າຫລາຍເທື່ອແລ້ວພະຈະໄດ້ຍິນ. 8 ຢ່າເຮັດເໝືອນພວກເຂົາ ເພາະພຣະບິດາເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າຮູ້ສິ່ງທີ່ເຈົ້າຕ້ອງການກ່ອນທີ່ພວກເຈົ້າຈະຂໍຕໍ່ພຣະອົງ. 9 “ດ້ວຍເຫດນີ້, ພວກເຈົ້າຄວນຈະອະທິຖານດັ່ງນີ້ວ່າ: “‘ຂ້າແດ່ພຣະບິດາເຈົ້າຂອງພວກຂ້ານ້ອຍທັງຫລາຍ ຜູ້ຢູ່ໃນສະຫວັນ, ຂໍໃຫ້ນາມຂອງພຣະອົງເປັນທີ່ເຄົາລົບບູຊາ, 10 ຂໍໃຫ້ອານາຈັກຂອງພຣະອົງມາຕັ້ງຢູ່, ຂໍໃຫ້ຄວາມປະສົງຂອງພຣະອົງສຳເລັດ, ໃນສະຫວັນເປັນຢ່າງໃດ ກໍຂໍໃຫ້ເປັນຢ່າງນັ້ນທີ່ແຜ່ນດິນໂລກ. 11 ຂໍໂຜດໃຫ້ອາຫານປະຈຳວັນແກ່ພວກຂ້ານ້ອຍໃນວັນນີ້. 12 ແລະ ຂໍຍົກໜີ້ໃຫ້ພວກຂ້ານ້ອຍ, ເໝືອນທີ່ພວກຂ້ານ້ອຍໄດ້ຍົກໜີ້ໃຫ້ຜູ້ທີ່ເປັນໜີ້ພວກຂ້ານ້ອຍເໝືອນກັນ. 13 ແລະ ຂໍຢ່ານຳພວກຂ້ານ້ອຍເຂົ້າໄປໃນການທົດລອງ, ແຕ່ຂໍຊ່ວຍພວກຂ້ານ້ອຍໃຫ້ພົ້ນຈາກມານຊົ່ວຮ້າຍ. ດ້ວຍວ່າ, ອານາຈັກ, ລິດອຳນາດ ແລະ ສະຫງ່າລາສີກໍເປັນຂອງພຣະອົງສືບໆໄປເປັນນິດ. ອາແມນ’. 14 ຖ້າພວກເຈົ້າຍົກໂທດໃຫ້ຜູ້ອື່ນທີ່ໄດ້ເຮັດບາບຕໍ່ພວກເຈົ້າ, ພຣະບິດາເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າຜູ້ສະຖິດໃນສະຫວັນ ກໍຈະຍົກໂທດໃຫ້ພວກເຈົ້າເໝືອນກັນ. 15 ແຕ່ຖ້າພວກເຈົ້າບໍ່ຍົກໂທດບາບຂອງພວກເຂົາ, ພຣະບິດາເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າກໍຈະບໍ່ຍົກໂທດບາບຂອງພວກເຈົ້າເໝືອນກັນ. ການຖືສິນອົດອາຫານ 16 “ເມື່ອພວກເຈົ້າຖືສິນອົດອາຫານ, ຢ່າເຮັດໜ້າເສົ້າໝອງເໝືອນດັ່ງຄົນໜ້າຊື່ໃຈຄົດ ເພາະວ່າພວກເຂົາເຮັດໜ້າເສົ້າໝອງເພື່ອໃຫ້ຄົນທັງຫລາຍເຫັນວ່າພວກເຂົາກຳລັງຖືສິນອົດອາຫານ. ເຮົາບອກພວກເຈົ້າຕາມຄວາມຈິງວ່າ, ພວກເຂົາໄດ້ຮັບບຳເໜັດຂອງພວກເຂົາເຕັມທີ່ແລ້ວ. 17 ແຕ່ເມື່ອພວກເຈົ້າຖືສິນອົດອາຫານ, ຈົ່ງລ້າງໜ້າ ແລະ ເອົານ້ຳມັນທາຫົວ, 18 ເພື່ອຈະບໍ່ເປັນທີ່ສະດຸດຕາຕໍ່ຄົນອື່ນວ່າພວກເຈົ້າກຳລັງຖືສິນອົດອາຫານຢູ່, ແຕ່ພຣະບິດາເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າຜູ້ເບິ່ງບໍ່ເຫັນດ້ວຍຕາ ແລະ ພຣະບິດາເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າຜູ້ເຫັນສິ່ງທີ່ເຮັດຢູ່ໃນທີ່ລັບ ຈະໃຫ້ບຳເໜັດແກ່ພວກເຈົ້າ. ຊັບສົມບັດໃນສະຫວັນ (ລກ 11:34-36) 19 “ຢ່າສະສົມຊັບສົມບັດໄວ້ສຳລັບຕົນເອງໃນໂລກ, ເຊິ່ງເປັນບ່ອນທີ່ມອດ ແລະ ຂີ້ໝ້ຽງທຳລາຍໄດ້ ແລະ ບ່ອນທີ່ໂຈນງັດເຂົ້າໄປລັກເອົາໄດ້. 20 ແຕ່ຈົ່ງສະສົມຊັບສົມບັດໄວ້ສຳລັບຕົນເອງໄວ້ໃນສະຫວັນ, ບ່ອນທີ່ມອດ ແລະ ຂີ້ໝ້ຽງທຳລາຍບໍ່ໄດ້ ແລະ ບ່ອນທີ່ໂຈນງັດເຂົ້າໄປລັກເອົາບໍ່ໄດ້. 21 ເພາະຊັບສົມບັດຂອງພວກເຈົ້າຢູ່ທີ່ໃດ ໃຈຂອງພວກເຈົ້າກໍຢູ່ທີ່ນັ້ນເໝືອນກັນ. 22 “ຕາເປັນຕະກຽງຂອງຮ່າງກາຍ. ຖ້າຕາຂອງເຈົ້າປົກກະຕິດີ, ຮ່າງກາຍທຸກສ່ວນຂອງເຈົ້າກໍຈະເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມສະຫວ່າງ. 23 ແຕ່ຖ້າຕາຂອງເຈົ້າຜິດປົກກະຕິ, ຮ່າງກາຍທຸກສ່ວນຂອງເຈົ້າກໍຈະເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມມືດ. ຖ້າຄວາມສະຫວ່າງໃນເຈົ້າມືດໄປ, ຄວາມມືດນັ້ນກໍຈະມືດມິດພຽງໃດນໍ! 24 “ບໍ່ມີຜູ້ໃດສາມາດຮັບໃຊ້ນາຍສອງຄົນໄດ້. ບໍ່ວ່າພວກເຈົ້າຈະກຽດຊັງນາຍຜູ້ນີ້ ແລະ ຮັກນາຍຜູ້ນັ້ນ, ຫລື ພວກເຈົ້າຈະອຸທິດຕົນຕໍ່ນາຍຜູ້ນີ້ ແລະ ດູຖູກນາຍຜູ້ນັ້ນ. ພວກເຈົ້າບໍ່ສາມາດຮັບໃຊ້ທັງພຣະເຈົ້າ ແລະ ຮັບໃຊ້ເງິນໄດ້. ຢ່າກະວົນກະວາຍ (ລກ 12:22-31) 25 “ດ້ວຍເຫດນັ້ນ ເຮົາຈຶ່ງບອກພວກເຈົ້າທັງຫລາຍວ່າ, ຢ່າກະວົນກະວາຍເຖິງຊີວິດຂອງຕົນວ່າ, ຈະກິນຫຍັງ ຫລື ຈະດື່ມຫຍັງ ຫລື ກະວົນກະວາຍເຖິງຮ່າງກາຍຂອງຕົນວ່າ, ຈະນຸ່ງຫົ່ມຫຍັງ. ຊີວິດມີຄ່າຫລາຍກວ່າອາຫານ ແລະ ຮ່າງກາຍກໍມີຄ່າຫລາຍກວ່າເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມບໍ່ແມ່ນບໍ? 26 ຈົ່ງເບິ່ງຝູງນົກໃນອາກາດ; ພວກມັນບໍ່ໄດ້ຫວ່ານ ຫລື ບໍ່ໄດ້ເກັບກ່ຽວ ຫລື ບໍ່ໄດ້ສະສົມໄວ້ໃນເລົ້າ ແລະ ເຖິງປານນັ້ນພຣະບິດາເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າຜູ້ສະຖິດໃນສະຫວັນກໍຍັງລ້ຽງຝູງນົກນັ້ນໄວ້. ພວກເຈົ້າກໍມີຄ່າຫລາຍກວ່າຝູງນົກນັ້ນບໍ່ແມ່ນບໍ? 27 ມີຜູ້ໃດແດ່ໃນພວກເຈົ້າທີ່ກະວົນກະວາຍແລ້ວສາມາດຕໍ່ຊີວິດຂອງຕົນເອງໃຫ້ຍືນຍາວອອກໄປອີກຈັກຊົ່ວໂມງໜຶ່ງໄດ້? 28 “ແລ້ວເປັນຫຍັງພວກເຈົ້າຈຶ່ງກະວົນກະວາຍເຖິງເລື່ອງເຄື່ອງນຸ່ງ? ຈົ່ງເບິ່ງດອກໄມ້ໃນທົ່ງວ່າໃຫຍ່ຂຶ້ນມາໄດ້ຢ່າງໃດ, ມັນບໍ່ໄດ້ອອກແຮງ ຫລື ເຂັນຝ້າຍ. 29 ແຕ່ເຮົາບອກພວກເຈົ້າທັງຫລາຍວ່າ, ແມ່ນແຕ່ໂຊໂລໂມນຜູ້ທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍສະຫງ່າລາສີ ກໍຍັງບໍ່ໄດ້ໃສ່ເຄື່ອງນຸ່ງທີ່ງາມສະຫງ່າເໝືອນດອກໄມ້ເຫລົ່ານີ້ດອກໜຶ່ງ. 30 ຖ້າພຣະເຈົ້າຕົບແຕ່ງຕົ້ນຫຍ້າທີ່ຢູ່ໃນທົ່ງ, ເຊິ່ງເປັນຢູ່ໃນບ່ອນນີ້ວັນນີ້ ແລະ ມື້ອື່ນກໍຈະຕ້ອງຖືກຖິ້ມລົງໃສ່ໄຟ, ພວກເຈົ້າຜູ້ມີຄວາມເຊື່ອນ້ອຍເອີຍ! ພຣະອົງຈະບໍ່ຕົບແຕ່ງພວກເຈົ້າຫລາຍກວ່ານັ້ນອີກບໍ? 31 ດັ່ງນັ້ນ ຢ່າກະວົນກະວາຍວ່າ, ‘ພວກເຮົາຈະກິນຫຍັງ?’ ຫລື ‘ພວກເຮົາຈະດື່ມຫຍັງ?’ ຫລື ‘ພວກເຮົາຈະນຸ່ງຫົ່ມຫຍັງ?’ 32 ເພາະຄົນບໍ່ເຊື່ອພຣະເຈົ້າກໍສະແຫວງຫາສິ່ງທັງໝົດເຫລົ່ານີ້ ແລະ ພຣະບິດາເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າໃນສະຫວັນຮູ້ວ່າພວກເຈົ້າຕ້ອງການສິ່ງເຫລົ່ານີ້. 33 ແຕ່ຈົ່ງສະແຫວງຫາອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ຄວາມຊອບທຳຂອງພຣະອົງກ່ອນ, ແລ້ວພຣະອົງຈະມອບທຸກສິ່ງເຫລົ່ານີ້ໃຫ້ແກ່ພວກເຈົ້າ. 34 ເຫດສະນັ້ນ ຢ່າກະວົນກະວາຍເຖິງມື້ອື່ນ ເພາະມື້ອື່ນກໍຈະມີເລື່ອງກະວົນກະວາຍແລ້ວ. ແຕ່ລະວັນກໍມີຄວາມທຸກພໍແລ້ວ. |
ພຣະຄຳພີລາວສະບັບສະໄໝໃໝ່™ ພັນທະສັນຍາໃໝ່
ສະຫງວນລິຂະສິດ © 2023 ໂດຍ Biblica, Inc.
ໃຊ້ໂດຍໄດ້ຮັບອະນຸຍາດ ສະຫງວນລິຂະສິດທັງໝົດ.
New Testament, Lao Contemporary Version™
Copyright © 2023 by Biblica, Inc.
Used with permission. All rights reserved worldwide.
Biblica, Inc.