دوئِم قُرَنتیان 7 - کتاب مقدس به زبان لکی - گویش مرکزی

¹ اِاِ عزیزَل، اِسگَه گه ایی وَدِه‌لَ دیریم، بورِن ووژمو پاکا کِیم اژ هر ناپاکی جسم ئو روح، ئو وَه ترس اژ خدا، مقدّس‌بیئین برَسِنیمَ کمال.

خَوشی پولُس

² جای اِنوم دلَلتو اَرِه ایمَه واز بِهَن. ایمَه ظلممون اَر کس نَهَردیَ، باعث نوئیمونَ کس خِراو بو ئو اژ کس وَه نفع ووژمو استفادَه‌مو نَهَردیَ.

³ مِه یَه نِموشِم تاگَه مَکومتو کَم، اَرِیَگه وِرِکاریش وِتِم گه هُمَه جوری هاینون اِنوم قلب ایمِه‌اِر گه حاضریم وَه‌گَرد هُمَه بِمِریم ئو وَه‌گَرد هُمَه زِنِه‌ی بِهِیم.

⁴ مِه اِتِماد کامل اَر هُمَه دیرِم، فِرَه مَنازِمَ بینتو؛ پِر اژ دلگُوئیِم، ئو اِ کُل سخدیَلمو مِه پِر اژ خَوشیِم.

⁵ اَرِیَگه وخدی رَسیمون اَر هیال مقدونیَه، گِری شَکَتیمون ‌اِرنَهَرد، بلکِم اژ هر لای اِ سخدی بیمو -اِ در جنگمونَ مَهَرد ئو اِنوم دل زِلَمونَ مَچیا.

⁶ مِنتائای خدای گه دلگُوئیَ مِئَه پَژارَنِشینَل، وَه هاتِن تیتوس ایمَه دلگُوئی داتی.

⁷ ئو نه فَخَد اژ هاتِن او، بلکِم وَه اَ دلگُوئیَ گه او اژ هُمَه گِرتوئیتی. تیتوس اژ اَ حسِرتَ گه اَرِه مِه دیرینو، ئو خُصَه‌تو، ئو خیرَتی گه اَرِه مِه دیرینو، وِتی، هُنَ گه خَوشالی مِه ویشتِرا کِردی.

⁸ اَرِیَگه جُ‌جُ اَرّ مِه وَه نُامَه ووژِم هُمَه‌م پَژارا کِرد، اَرِه یَه پشیمو نیِم، وَه‌یاآگه وخدی دیم گه اَ نُامَه جُ‌جُ اَرِه گِری هُمَه پَژارا کِردی، پشیمونا بیم.

⁹ اِسگَه مِه خَوشالِم، نه اَرِیَگه هُمَه پَژار بینونَ، بلکِم اَرِیَگه ایی خُصَه‌تونَ باعث توئه‌ئو بی. اَرِیَگه خُصَه هُمَه اَرِه خدا بی، تاگَه هُیچ ضِرَدی اژ جونِم ایمَه نَرَسیَ هُمَه.

¹⁰ اَرِیَگه خُصه‌ی گه اَرِه خداءَ باعث توئِه‌ی ماو گه آخِری نجادَ ئو پشیمونیَ دُما نیِ. مِنتائای خُصه‌ی گه اَرِه دنیا بو آخِری مرگَ.

¹¹ اَرِیَگه سِیل کَن گه ایی خُصه‌ی گه اَرِه خداءَ چه ثمرَلی اِنوم هُمَه آوِردیَسیَ عمل، بلکِم چه شوقی گه نِشو بِینو تصقیرکار نیئینو، چه آگِر اَژی چیئِنی، چه ترسی، چه حسِرتی، چه خیرَتی، چه مِجازاتی. هُمَه اژ کُل لِحاظی ثابتتو کِردیَ گه اِ ایی گپَ بی‌گنائینو.

¹² اِسَه وَه‌یاآگه اَرِه هُمَه‌م نُیسو، نه وَه خاطر کسی بی گه ظلم کِردی، نه وَه خاطر کسی گه ظلم اَری بیتی، بلکِم اَرِه یَه بیَ گه خیرَت هُمَه اَرِه ایمَه، اَرتَک خدا آشگارا بو.

¹³ اِسَه ایمَه دلگُوئیمو گِرتیَ. ئو ویشتِر اژ دلگُوئی ووژمو، ایمَه اژ خَوشی تیتوس خَوشالا بیمو، اَرِیَگه کُل هُمَه گیون اوتو تازه‌آ کِرد.

¹⁴ اَرِیَگه هر چی اَرتَک او وَه هُمَه افتخارِم کِردوئی، خجالتا نوئیم. بلکِم هَراَ جورَ گه هر چیمونی وِتَ هُمَه دُریس بی، افتخار ایمَه اَرتَک تیتوس‌یش راس اِرهات.

¹⁵ ئو وخدی تیتوس فِربوبَری کُل هُمَه ماریَ ویر گه چطور هُمَه وَه ترسِم‌لرزِم اوتو هُیشتِ گِرد، میر هُمَه اِنوم دل فِرَه‌آ ماوتی.

¹⁶ مِه خَوشالِم اَرِیَگه اطمینو کاملَ بینتو دیرِم.