Zekeriya 4 - Kurmanji Încîl

Dîtiniya pêncan: Şamdank û darzeytûn

¹ Milyaketê ku bi min re dipeyivî dîsa vegeriya û mîna kesekî ku ji xewê hişyar bike, ez hişyar kirim.

² Ji min re got: “Tu çi dibînî?” Min got: “Şamdankeke zêrê xas dibînim. Li ser wê taseke zeytê, li ser wê jî heft qendîl hene. Li ser qendîlan jî heft cihok hene.

³ Li ba şamdankê du darzeytûn hebûn. Yek li rasta tasê, yek jî li çepa tasê bû.”

⁴ Min ji milyaketê ku bi min re dipeyivî re got: “Ezbenî ev çi ne?”

⁵ Wî got: “Ma tu nizanî ev çi ne?” Min got: “Na ezbenî.”

⁶ Wî ji min re got: “Gotina Xudan a ji bo Zerûbbabîl ev e: ‘Wê ne bi hêz û qewetê lê bi Ruhê min be’ dibêje Xudanê Karîndar.

⁷ ‘Ma tu kî yî, ya çiyayê mezin? Tê li ber Zerûbbabîl bibî deştek! Gava ew kevirê dawî yê banê Perestgehê bîne, wê jê re biqîrin û bibêjin: Nûwaze! Nûwaze!’”

⁸ Gotina Xudan ji min re hat û got:

⁹ “Destên Zerûbbabîl hîmê vê malê danî. Wê destên wî jî wê temam bike.” Wê gavê hûnê bizanin ku Xudanê Karîndar ez şandim ba te.

¹⁰ Ma roja çêkirina tiştên biçûk kî kêm dibîne? Gava mirov di destê Zerûbbabîl de benikê pîvanê bibînin, wê şa bibin. Ew heft qendîl çavê Xudan in. Ew li seranserê dinyayê digerin.

¹¹ Min ji milyaket re got: “Du darzeytûnên li aliyê rastê û çepê yê şamdankê çi ne?”

¹² Min berdewam kir û got: “Ev herdu guliyên zeytûnê yên li kêleka lûleyên zêrîn ku rûnê zêrîn diherikînin, çi ne?”

¹³ Wî ji min re got: “Tu nizanî ew çi ne?” Min got: “Na ezbenî.”

¹⁴ Milyaket got: “Ev du kes in ku bi rûnê zeytê hatine kifşkirin û li hizûra Rebê tevahiya dinyayê disekinin.”