Zekeriya 2 - Kurmanji Încîl

Dîtiniya sisêyan: Kesê benikê pîvanê

¹ Min serê xwe rakir û dît ku kesek dît ku di destê wî de benikê pîvanê hebû.

² Min jê pirsî: “Tu diçî ku?” Wî got: “Ez diçim Orşelîmê ku bizanibim berfirehî û dirêjahiya wê çiqas e.”

³ Milyaketê ku bi min re peyivî ji ba min rabû çû. Yekî din jî rabû ku pêşwaziya wî bike

⁴ û got: “Bazde, ji wî xortî re bêje: ‘Ji ber zêdebûna mirov û heywanên ku tê de bijîn, wê Orşelîm bibe bajarekî bêsûr.

⁵ Gotina Xudan ev e: Ezê bixwe ji çermedorê wê re bibim dîwarekî ji êgir û di nav de jî bibim rûmet.’”

⁶ Gotina Xudan ev e: “Rabin, rabin! Ji herêma bakur birevin. Ji ber ku min hûn li çar aliyên ezmanan belav kirin.” Ev e gotina Xudan.

⁷ “Ya Siyona ku li Babîla delal dimîne! Bireve û rizgar bibe!”

⁸ Çimkî Xudanê Karîndarê ku wî ez birûmet kirim û şandim miletên ku wan hûn talan kirine, wiha got: “Kesê dest bide we, wê dest bide bîbika çavê min.

⁹ Ezê destên xwe li dijî wan rakim û wê bibin talanê koleyên xwe.” Wê gavê hûnê bizanin ku Xudanê Karîndar ez şandime.

¹⁰ “Ya Siyona keç, ji kêfan biqîre! Şa be! Çimkî va ye ez têm û ezê di nav te de rûnim.” Ev e gotina Xudan.

¹¹ “Wê rojê wê gelek milet bi Xudan ve bên girêdan. Wê bibin gelê min. Ezê di nav te de rûnim.” Tê bizanî ku Xudanê Karîndar ez şandime ba te.

¹² Wê wekî para xwe, Xudan di nava axa pîroz de, Cihûdayê ji xwe re bike mîras û dîsa Orşelîmê hilbijêre.

¹³ Hemû beşer, li ber Xudan hiş bin! Ji ber ku ew ji warê xwe yê pîroz rabû û tê.