Zebûr 75 - Kurmanji Încîl

Zebûr 75

Zebûra Asaf, lavij

¹ Em ji te re spas dikin ey Xwedê, Em spas dikin, çimkî navê te nêzik e, Karên te yên nedîtî, vê didin xuyan:

² «Dema ku min kifş kiriye bê, Ezê bi rastiyê dadbar bikim,

³ Erd û hemû yên lê rûniştî heliyan, Stûnên wê min şidand.

⁴ Ji yên ku pesnê xwe didin re, min got, ‹Pesnê xwe nedin.› Ji xeraban re, min got, ‹Qiloçên xwe ranekin!›»

⁵ Qiloçê xwe jor ve ranekin, Nepeyivin, serî rakirî!

⁶ Çimkî ne li dera ku roj hiltê û ne jî li dera ku diçe ava, Ne jî ji çola çiyan dadbarî tê.

⁷ Dadger tenê Xwedê ye, Yekî nizim dike, yê din bilind dike.

⁸ Di destê Xudan de kase heye, Ji şereba kefdayî û tevlihev; Ew dirêje û tije dike kasê, Hemû xerabên ser rûyê erdê, vedixwin ji retma wê.

⁹ Ezê her û her vê bikim ilam, Pesnê Xwedayê Aqûb bidim bi lavijan:

¹⁰ «Ezê hemû hêza xeraban bişikînim, Belê wê hêza rastan bilind bibe.»