Zebûr 42 - Kurmanji Încîl

KITÊBA II Zebûr 42

Maskîla kurên Korah

¹ Wek bêrîkirina xezalê ya ava newalan, Canê min jî wisa bêriya te dike, ey Xwedê!

² Canê min ji Xwedê re, ji Xwedayê jîndar re tî bûye; Ezê kîngê vegerim û li pêş Xwedê bêm dîtin?

³ Ji bo ku her roj ji min re gotin «Xwedayê te li ku ye?» Bi şev û bi roj hêstirên çavê min, bûn xwarina min.

⁴ Gava ku tê bîra min, dilê min dike kizirîn, Çawa ez bi civatê re dimeşîm, Bi şahî û dengê spasî, Bi qelebalixa ku dike ceng, Bi wan re heta mala Xwedê dimeşîm.

⁵ Tu çima xemgîn î ey canê min, Bo çi dinale hundirê min? Hêviya xwe bi Xwedê ve girêde, Ezê dîsa jê re spas bikim; Çimkî ew e rizgarkar û Xwedayê min.

⁶ Dilê min xemgîn e, Ji ber vê yekê, ji diyarê Erdenê, Ji çiyayên Hermonê, ji Çiyayê Mîtsarê, Loma, te bibîr tîne.

⁷ Kûrahî deng li kûrahiyê dike, bi gurmîna leylanên te, Di ser min re derbas bûn, hemû pêl û avên te.

⁸ Bi roj, Xwedê kerema xwe nîşan dide, Bi şev lavijan dibêjim, dua dikim, Ji Xwedayê jiyana xwe re.

⁹ Ez ji zinarê xwe, ji Xwedayê xwe re dibêjim: «Te çima ez jibîr kirim? Çima ezê di bin zora dijmin de, Şîndar bigerim?»

¹⁰ Tevahiya rojê çaxê ku dijminên min, bela xwe di min didin, Ji min re dibêjin: «Ka li ku ye Xwedayê te?» Li zora min diçe, wek ku bipelçiqînin hestiyên min.

¹¹ Tu çima xemgîn î ey canê min, Bo çi dinale hundirê min? Hêviya xwe bi Xwedê ve girêde, Ezê dîsa jê re spas bikim; Çimkî ew e rizgarkar û Xwedayê min.