Zebûr 146 - Kurmanji Încîl

Zebûr 146

¹ Pesnê Xudan bidin, Ey canê min pesnê Xudan bide.

² Heta ez hebim, ezê pesnê Xudan bidim, Heta ez bijîm, ezê ji Xwedayê xwe re lavijan bêjim.

³ Bi mîran, Bi mirovên ku nikarin we xelas kin ewle nebin.

⁴ Gava ku ew dimirin, ew dizivirin axê, Wê rojê planên wan diqedin.

⁵ Xwezî bi wan ku alîkarê wan Xwedayê Aqûb e, Hêviya wan bi Xwedayê wan Xudan e.

⁶ Ew ku, wî erd û ezman, Derya û hemû tiştên tê de afirand, Ew hergav sozên xwe digire.

⁷ Ew heqê bindestan hiltîne, Û xwarinê dide birçiyan, Azad dike hêsîran.

⁸ Xudan çavên koran vedike, Xudan yên piştxûz rast dike, Xudan ji rastan hez dike.

⁹ Xudan xerîban diparêze, Ji sêwî û jinebiyan re dibe alîkar, Û riya xeraban şaş dike.

¹⁰ Serweriya Xudan her û her berdewam e, Ey Siyon, Xwedayê te ji bo hemû nifşan e. Pesnê Xudan bidin.