Zebûr 142 - Kurmanji Încîl

Zebûr 142

Gava ku li şikeftê dua dikir

¹ Ez bi dengê xwe hawar dikim li Xudan, Bi dengê xwe ji Xudan re lava dikim.

² Ez dirêjim ber wî, gazinên xwe, Li pêş wî dibêjim, tengahiyên xwe.

³ Gava ku ruhê min di hundirê min de dixeriqe, Tu bi riya min dizanî. Li ser riya ku ez dimeşiyam, bi dizî dafik danîn.

⁴ Li aliyê min ê rastê binêre û bibîne, Tu kes min nahesibîne, Dera ku ez xwe bispêrimê nema, Tu kes bala xwe nade min.

⁵ Ez li te dikim hawar, ya Xudan: Min got, «Stargeha min, Li diyarê jîndaran, para min tu yî.»

⁶ Goh bide hawara min, Çimkî ez pirr neçar im; Tu min, ji yên ku min dipelçiqînin azad ke, Çimkî ew xurttir in ji min.

⁷ Tu min ji zîndanê derîne, Da ku ez spasî bidim navê te. Hingê wê yên rast bipêçin dora min, Çimkî tê qenciyê bikî bi min.