Zebûr 112 - Kurmanji Încîl

Zebûr 112

¹ Pesnê Xudan bidin! Xwezî bi wan ku ji Xudan ditirsin, Bi emrên wî gellek dilşa dibin!

² Wê nîjada wan li rûyê erdê hêzdar be, Wê nîjada rastan pîroz be.

³ Wê mala wî di firehî û dewlemendiyê de be, Rastdariya wî her û her bimîne.

⁴ Ji bo rastan di tariyê de ronahî dertê: Ew dilovan, keremdar û rastdar e.

⁵ Xwezî bi wî ku destfireh e û deyn dide, Ew karên xwe bi dadperwerî dike!

⁶ Ew tu car naleqe, Yê rastdar her û her tê bibîranîn.

⁷ Ew natirse ji xebera xerab, Bi Xudan ewledar e, dilê wî bêleq e.

⁸ Ew mêrxas e, natirse, Di dawiyê de, têkçûna dijminên xwe dibîne.

⁹ Wî belav kir, wî da hejaran; Rastdariya wî her û her dimîne, Qiloçê wî bilind dibe.

¹⁰ Yê xerab, vê dibîne, aciz dibe, Diranên xwe diqirçîne, dihele, diqede. Daxwaza xeraban tune dibe.