Yoêl 3 - Kurmanji Încîl

Dadbarkirina miletan

¹ “Wê gavê, di wan rojan de, di wê demê de, Gava ez Cihûda û Orşelîmê vegerînim firehiya berê,

² Ezê hemû miletan bicivînim Û bînim Deşta Yehoşafatê. Ji ber ku wan mîrasa min gelê Îsraêl, Di nav miletan de belav kir, Ezê wan li wê derê dadbar bikim. Wan welatê min parve kir,

³ Li ser gelê min pişk avêt. Wan kur wekî destmiza fahîşeyan dan, Ji bo şerabê keçik firotin û vexwarin.

⁴ Ya Sûr, Sayda û hemû herêmên Filîstiyan! Hûn heyfa çi ji min distînin? Heke ev bergîdana min be, Ezê jî vê zû bînim serê we.

⁵ We zêr û zîvê min standin, Taximên min ên hêja birin perestgehên xwe.

⁶ We gelê Cihûda û Orşelîmê firot Yewnanan Û ji sînorê wan dûr xist.

⁷ Lê va ye, ezê wan Ji dera ku we ew firotinê vegerînim. Ya ku we anî serê wan, Ezê bînim serê we.

⁸ Ezê kur û keçên we bifiroşim Cihûdayiyan Û wê ew jî wan bifiroşin Sebayiyan Ku miletekî dûr e” dibêje Xudan.

⁹ “Di nav miletan de vê yekê bibêjin: ‘Xwe ji bo şer amade bikin! Mêrxasan bixin nava tevgerê, Bila hemû şervan nêzîk bibin û herin jor.

¹⁰ Hesinên gîsin bikin şûr, Kêrên xwe yên rezvaniyê bikin rim. Bila kesê qels jî bêje: Ez mêrxas im.

¹¹ Hemû miletên derdorê, Bi lez werin û bicivin! Ya Xudan, mêrxasên xwe bîne xwarê!

¹² Bila milet bikevin nava tevgerê Û werin Deşta Yehoşafatê.’ Çimkî ezê hemû miletên derdorê, Ji bo dadbarkirinê li wê derê bicivînim.

¹³ ‘Dasê biweşînin, zad gihîştiye. Werin, bi piyê xwe biguvêşin! Mehsere tije ye û di ser re davêje. Çimkî xerabiyên miletan mezin in.’”

¹⁴ Qelebalix li ser qelebalixan li deşta dadbarkirinê ne. Li deşta dadbarkirinê Roja Xudan nêzîk bû.

¹⁵ Roj û heyv tarî dibin, Stêr ronahiya xwe vedişêrin.

¹⁶ Wê Xudan ji Siyonê bike himîn. Wê dengê wî ji Orşelîmê gazî bike Û erd û ezman bihejin. Lê wê Xudan ji bo gelê xwe, sitargeh, Ji bo Îsraêliyan bibe keleh.

Wê Xwedê gelê xwe pîroz bike

¹⁷ “Wî çaxî hûnê bizanibin, Xwedayê we Xudanê ku li Siyonê, Li çiyayê xwe yê pîroz rûdine ez im. Wê Orşelîm pîroz be Û wê êdî xerîb dagir nekin.

¹⁸ “Wê rojê wê şeraba şîrîn Ji çiyayan dilop bike, Şîr ji giran biherike Û av di hemû newalên Cihûdayê re here. Wê ji Mala Xudan kaniyek bizê Û Geliyê Şîttîmê av bide.

¹⁹ “Lê wê Misir bibe wêrane Û Edom bibe beriya bêkes. Çimkî wan zordarî li Cihûdayê kir Û li welatê wan xwîna bêsûcan rijand.

²⁰ Wê Cihûda her û her, Orşelîm nifş bi nifş bimîne.

²¹ Ezê heyfa xwîna wan bistînim, Ezê bêceza nehêlim.” Çimkî Xudan li Siyonê bi cih dibe.