Yêşû 9 - Kurmanji Încîl

Gîvonî bi hîleyê xwe rizgar dikin

¹ Gava hemû padîşahên li rojavayê Çemê Şerîayê, li herêma çiyayî, li Şefêlayê û ji pêşberî Lubnanê heta keviyên Derya Spî diman –Hîtîtî, Amorî, Kenanî, Perîzzî, Hîwî û Yevûsî– ev yek bihîst,

² ew civiyan ku bi hev re li dijî Yêşû û Îsraêliyan şer bikin.

³ Lê gava şêniyên Gîvonê tişta ku Yêşû aniye serê Erîha û Ayê bihîst,

⁴ wan dekbaziya hîlekariyê kir. Wan xwe wekî şandî nîşan da û tûrikên kevin, meşkên şerabê yên qelaştî û pînekirî li pişta kerên xwe kirin.

⁵ Di lingên wan de çaroxên kevin û pînekirî, li ser wan kincên kevin hebûn. Xwarina wan jî hişk û kûfikî bû.

⁶ Ew bi vî awayî hatin artêşgeha Gîlgalê, ba Yêşû. Wan ji wî û Îsraêliyan re got: “Em ji welatekî dûr hatin, em dixwazin hûn peymanekê bi me re çêkin.”

⁷ Lê Îsraêliyan ji Hîwiyan re got: “Dibe ku hûn li nêzîkî me rûdinin. Gelo emê çima bi we re peymanekê çêkin?”

⁸ Wan ji Yêşû re got: “Em xulamên te ne.” Yêşû got: “Hûn kî ne? Ji ku derê tên?”

⁹ Wan got: “Xulamên te ji welatekî gelekî dûr hatin. Me nav û dengê Xwedayê te Xudan bihîst. Me xeberên li ser wî bihîstin. Me her tiştên li Misrê kirine

¹⁰ û ya ku wî anî serê herdu padîşahên Amorî ku li aliyê din ê Çemê Şerîayê diman; Sîhonê Padîşahê Heşbonê û Ogê Padîşahê Başanê yê ku li Eştarotê dima, bihîstin.

¹¹ Rîspiyên me û hemû şêniyên welatê me ji me re got: ‘Xurek hildin û bidin rê. Pêşwaziya wan bikin û bêjin: Em xulamên we ne. Werin, bi me re peymaneke aştiyê çêkin.’

¹² Roja em rabûn ku werin ba we, ev nanê me yê ku me ji bo xwarinê anîbû germ bû. Hûn dibînin niha hişk û kûfikî bûye.

¹³ Ev meşkên şerabê nû bûn. Binêrin niha çawa qetiyane. Ji ber riya me ya gelekî dûr, kinc û çaroxên me jî kevin bûn.”

¹⁴ Bêyî ku pirsa fermana devê Xudan bikin, Îsraêliyan xureka wan hilda ku pêşkêşî wan kiribûn.

¹⁵ Bi vî awayî Yêşû bi wan re peymaneke aştiyê çêkir û soz da ku wan sax bihêle. Serekên civatê jî, ji wan re sond xwar.

¹⁶ Lê sê roj piştî çêkirina peymanê, ev Îsraêlî hîn bûn ku ew cîranên wan in û di nav wan de rûdiniştin.

¹⁷ Ew bi rê ketin û di roja sisêyan de gihîştin bajarên wan; Gîvon, Kefîra, Beêrot û Qîryat-Yearîmê.

¹⁸ Lê gava hatin, Îsraêliyan li van bajaran nexist. Çimkî serekên civatê bi navê Xwedayê Îsraêl Xudan sond xwaribû. Li ser vê yekê tevahiya gel li dijî serekan gazinê xwe kir.

¹⁹ Lê serekan ji civatê re got: “Me bi navê Xwedayê Îsraêl Xudan ji wan re sond xwar. Loma divê em dest nedin wan.

²⁰ Ji ber sonda ku me ji wan re xwariye, ya ku emê bi wan bikin ev e: Emê wan sax bihêlin ku xezeb bi ser me de neyê.”

²¹ Serekan berdewam kir û got: “Sax bihêlin. Bila ji bo tevahiya civakê êzingan bibirin û avê bînin.” Çawa ku serekan got, wan wiha kir.

²² Yêşû gazî Gîvoniyan kir û got: “Ji bo çi we em xapandin! We çima got: ‘Em ji we pir dûr in’? Hûn di nav me de rûdinin.

²³ Niha hûn koleyên binalet in. Wê hinek ji we her û her bibin êzingvan û avkêşên mala Xwedayê min.”

²⁴ Wan bersiv da û got: “Ji ber ku me bi xwe jî emrê Xwedayê we Xudan li Mûsayê xulamê xwe kir bihîst. Wî li Mûsa emir kir ku ew tevahiya welatê bide we û hemû şêniyên welêt tune bike. Em ji ber canê xwe pir tirsiyan. Loma me ev yek kir.

²⁵ Niha em di destê te de ne, keremke tişta di çavê te de rast e, bi me bike.”

²⁶ Bi vî awayî Yêşû ew ji destê gelê Îsraêl rizgar kir û nehişt ku wan bikujin.

²⁷ Wê rojê Yêşû ew kirin êzingvan û avkêşên gel û gorîgeha Xudan a ku wê cihê wê hilbijêre. Gîvonî heta îro jî vî karî dikin.