Yêremya 32 - Kurmanji Încîl

Yêremyayê Pêxember zeviyekê dikire

¹ Di dehsaliya Sîdqiyayê Padîşahê Cihûdayê de ku hijdehsaliya Nebûxadnessar e, gotinek ji Xudan ji Yêremya re hat.

² Di vê navberê de artêşa Padîşahê Babîlê dor li Orşelîmê dipêça û Yêremyayê Pêxember di hewşa parêzvanan a qesra Padîşahê Cihûdayê de girtî bû.

³ Çimkî Sîdqiyayê Padîşahê Cihûdayê ew hepis kiribû û jê re gotibû: “Çima tu pêxemberiyê dikî û dibêjî: ‘Xudan wiha dibêje: Ezê vî bajarî bidim destê Padîşahê Babîlê û wê desteser bike.

⁴ Herwiha wê Sîdqiyayê Padîşahê Cihûdayê ji destê Kildaniyan nefilite. Lê wê esse bikeve destê Padîşahê Babîlê, pê re rû bi rû bipeyive û çavê wî bi çavê wî bikeve.

⁵ Wê Sîdqiya bibe Babîlê û heta ez bala xwe bidim wî, wê li wir bimîne. Hûn li dijî Kildaniyan şer jî bikin, hûnê bi ser nekevin. Ev e gotina Xudan’?”

⁶ Yêremya got: “Gotina Xudan ji min re hat û got:

⁷ ‘Wê Hanamêlê kurê Şallûmê apê te, were ba te û bêje: Zeviya min bikire ku li Enatotê ye. Çimkî mafê merivatiyê yê te ye ku bikirî.’

⁸ “Hanamêlê kurapê min, li gorî gotina Xudan, li hewşa parêzvanan hat ba min û got: ‘Lava dikim zeviya min a li Enatota welatê Binyamîniyan bikire. Çimkî mafê mîrasê û mafê merivatiyê li te dikeve. Ji xwe re bikire.’ “Wî çaxî min fêm kir ku ev gotina Xudan e.

⁹ Li ser vê yekê min hivdeh şekelên zîvîn kişand, da Hanamêlê kurapê xwe û zeviya li Enatotê jê kirî.

¹⁰ Min nivîsa kirînê nivîsand, ew mor kir, bi şahidan da îmzekirin û zîv li ser mêzînê kişand.

¹¹ Paşê min nivîsa kirînê ya morkirî ku rê û rêbaz tê de ne û nûsxeya wê ya nemorkirî hildan.

¹² Min li ber çavê Hanamêlê kurapê xwe, li ber çavê şahidên nivîsa kirînê îmze kirine û li ber çavê tevahiya Cihûdayiyên li hewşa parêzvanan rûniştine, nivîsa kirînê da Barûkê kurê Nêriyayê kurê Mahsêya.

¹³ “Min li ber çavê wan li Barûk emir kir û got:

¹⁴ ‘Xwedayê Îsraêl Xudanê Karîndar wiha dibêje: Tu vê nivîsa kirînê ya morkirî û vê nivîsa nemorkirî bixe nava dîzikê ku demeke dirêj li wir bimînin.

¹⁵ Çimkî Xwedayê Îsraêl Xudanê Karîndar wiha dibêje: Wê li vî welatî careke din xanî, rez û zevî bên kirîn.’

¹⁶ “Piştî min nivîsa firotinê da Barûkê kurê Nêriya, min ji Xudan re dua kir û got:

¹⁷ “Ax, ya Reb Xudan! Te erd û ezman bi hêza xwe ya mezin û zendê xwe yê dirêjkirî afirandin. Ji bo te tiştekî nepêkan e tuneye.

¹⁸ Tu bi hezaran re dilsoziyê dikî, lê bergîdana gunehên bavan tînî serê kuran. Tu Xwedayê mezin û hêzdar î. Navê te Xudanê Karîndar e.

¹⁹ Tu di şêwir de mezin û di karan de hêzdar î. Çavê te li ser hemû kirinên mirovan e. Tu li gorî rê û berê kirinên her kesî didî wan.

²⁰ Tu ew î ku li welatê Misrê nîşan û keramet pêk anîn û li welatê Îsraêl û li nav hemû mirovan, te nav û deng da ku heta îro jî berdewam dike.

²¹ Te bi nîşan û kerametan, destê xwe yê hêzdar, zendê xwe yê dirêjkirî û bi heybeteke mezin gelê xwe Îsraêl ji welatê Misrê deranî.

²² Te ev welatê ku te sond xwar ku bidî bav û kalên wan û şîr û hingiv jê diherike, da wan.

²³ Ew hatin û wan ew ji xwe re kir milk. Lê belê wan guh neda dengê te û di Şerîeta te de nemeşiyan. Wan tu emrên te pêk neanîn ku te li wan kirin. Loma te tevahiya van belayan anîn serê wan.

²⁴ “Va ye, pal hatin çêkirin ku bajêr desteser bikin. Bajarê ku şûr, kul û xela bi ser wî de hatin, da destê Kildaniyên ku li dijî wî şer dikin. Va ye, çawa ku tu dibînî, tiştê ku te got çêbû.

²⁵ Ya Reb Xudan! Tevî ku bajar ket destê Kildaniyan jî, te ji min re got: ‘Zeviyê bi zîv ji xwe re bikire û gazî şahidan bike.’”

²⁶ Gotina Xudan ji Yêremya re hat û got:

²⁷ “Va ye! Xwedayê hemû beşerê Xudan ez im. Ma li ba min tiştekî nepêkan e heye?”

²⁸ Loma Xudan wiha dibêje: “Va ye, ezê vî bajarî bidim destê Kildaniyan û destê Nebûxadnessarê Padîşahê Babîlê û wê desteser bike.

²⁹ Wê Kildanî bên, li dijî vî bajarî şer bikin û bajêr bidin ber êgir. Wê bajêr tevî xaniyên ku wan li ser wan ji Baal re bixûr pêxist, pêşkêşiyên rijandinê ji îlahan re dan û ez hêrs kirim, bişewitînin.

³⁰ “Çimkî gelê Îsraêl û gelê Cihûda hê ji xortaniya xwe ve, tenê tiştên ku di çavê min de xerab e kirin. Gelê Îsraêl bi karên destê xwe, ji xeynî hêrskirina min tiştekî din nekir.” Ev e gotina Xudan.

³¹ “Ji ber ku vî bajarî, ji roja ku ava bûye, hêrs û xezeba min rakir, ezê wî ji ber çavê xwe rakim.

³² Çimkî gelê Îsraêl û gelê Cihûda bi tevahiya xerabiya wan ez hêrs kirim; ew bi xwe, padîşahên wan, serekên wan, kahinên wan, pêxemberên wan, hemû Cihûdayî û şêniyên Orşelîmê.

³³ Wan ne rûyê xwe, pişta xwe da min. Tevî ku min gelek caran hînî wan kir, wan ne terbiye qebûl kir, ne jî guhdarî kir.

³⁴ Kirêtiyên xwe danîn Mala min a ku bi navê min tê gazîkirin û wan ew qirêj kir.

³⁵ Wan li Geliyê Ben-Hînnomê bilindciyên perizînê yên Baal çêkirin ku kur û keçên xwe ji Molekê îlah re pêşkêş bikin. Min ev kirêtî li wan emir nekir. Di fikra min de jî derbas nebû ku bibe sedema gunehkirina gelê Cihûda.

³⁶ “Loma niha Xwedayê Îsraêl Xudan li dijî wî bajarê ku hûn li ser wî dibêjin: ‘Bi şûr, kul û xelayê dikeve destê Padîşahê Babîlê,’ wiha dibêje:

³⁷ ‘Va ye ezê wan ji hemû welatên ku min bi hêrs, xezeb û qehra xwe ya mezin ew derxistine, bicivînim. Ezê wan vegerînim vir û wan di ewlehiyê de bidim rûniştandin.

³⁸ Wê bibin gelê min û ezê bibim Xwedayê wan.

³⁹ Ezê dilekî û riyekê bidim wan ku ew ji bo qenciya xwe û zarokên pey xwe, hemû rojan ji min bitirsin.

⁴⁰ Ezê peymaneke herheyî bi wan re çêkim ku ezê ji qencîkirinê pişta xwe nedim wan. Ezê tirsa xwe bixim dilê wan ku xwe ji min nedin alî.

⁴¹ Ezê bi qencîkirina bi wan re şa bibim û wan bi dilsozî hemû dilê xwe û hemû canê xwe li vî welatî daçikînim.’

⁴² “Çimkî Xudan wiha dibêje: ‘Çawa min tevahiya van xerabiyan anî serê vî gelî, ezê hemû qenciya ku ji wan re dibêjim jî pêk bînim.

⁴³ Li vî welatî wê zevî bên kirîn ku we jê re digot: Bû wêraneke bêkes û bêheywan û kete destê Kildaniyan.

⁴⁴ Li welatê Binyamîn, li gundên derdora Orşelîmê, li bajarên Cihûdayê, li herêma çiyayî, li Şefêla û Negevê wê zevî bi zîvan bên kirîn û nivîsên kirînê li ber şahidan bên îmzekirin û morkirin. Çimkî ezê wan vegerînim firehiya berê.’” Ev e gotina Xudan.