Yêremya 16 - Kurmanji Încîl

Wezîfeya Yêremyayê Pêxember

¹ Gotina Xudan ji min re hat û got:

² “Ji xwe re jinê neyîne. Bila li vê derê kur û keçên te tunebin.”

³ Çimkî Xudan li ser kur û keçên li vir tên dinyayê, dayikên wan ên ku wan tînin û bavên li vî welatê ku jê ne wiha dibêje:

⁴ “Wê bi nexweşiyên mirinê bimirin û wê tu kes şîna wan neke. Wê neyên veşartin û li ser axê bibin zibil. Wê bi şûr û xelayê biqedin. Wê cendekên wan ji teyrên ezmanan û heywanên çolê re bibin xurek.”

⁵ Çimkî Xudan wiha dibêje: “Nekeve mala şînê. Ranebe li xwe nexe û ji bo wan neke hewar. Çimkî min aştî, rehim û dilovaniya xwe ji ser vî gelî rakir.” Ev e gotina Xudan.

⁶ “Wê li vî welatî mezin jî, biçûk jî bimirin. Wê neyên veşartin û tu kes şîna wan neke. Wê tu kes xwe birîndar neke û ji bo wan porê xwe kur neke.

⁷ Wê tu kes ji bo dilşikestiyan nên qet neke û şîniyan teselî neke. Wê tu kes kasa teseliyê nede kesê ku dê û bavê wî miriye.

⁸ “Neçe mala şahiyê, bi wan re rûnenê, nexwe û venexwe.

⁹ Çimkî Xwedayê Îsraêl Xudanê Karîndar wiha dibêje: ‘Va ye ezê li vir dengê şahiyê, dengê şabûnê û dengê bûk û zavê di saxiya we de û li ber çavê we biqedînim.’

¹⁰ “Gava te tevahiya van got, wê ji te re bêjin: ‘Çima Xudan diyar kir ku tevahiya van xerabiyan bîne serê me? Neheqiya me çi ye û me çi guneh li dijî Xwedayê xwe Xudan kiriye?’

¹¹ Wî çaxî tê ji wan re bêjî: ‘Gotina Xudan ev e: Bav û kalên we dev ji min berda û da pey îlahan. Wan xulamiya wan kir û li ber wan çok vedan. Wan ez berdam û Şerîeta min pêk neanî.

¹² We ji bav û kalên xwe zêdetir xerabî kir. Ji bo guhdariya min nekin, we da pey serhişkiya dilê xwe yê xerab.

¹³ Ji ber vê yekê ezê we ji vî welatî bavêjim welatekî ku hûn û bav û kalên we pê nizanin. Hûnê li wê derê bi şev û roj ji îlahan re xulamiyê bikin. Çimkî ezê li ber we nekevim.’

¹⁴ “Gotina Xudan ev e: ‘Loma, va ye! Roj tên ku mirov êdî nebêjin: Bi navê Xudanê Jîndar ê ku Îsraêlî ji welatê Misrê deranîn.

¹⁵ Lê wê bibêjin: Bi navê Xudanê Jîndar ê ku Îsraêlî ji herêma bakur û hemû welatên ku wî ew lê belav kirin, anîn. Çimkî ezê wan vegerînim axa ku min dabû bav û kalên wan.’

¹⁶ “Ezê gelek masîgiran bînim û wê wan bigirin.” Ev e gotina Xudan. “Piştre ezê gelek nêçîrvanan bînim û wê li ser her çiyayî, li ser her girî û di qelîştokên zinaran de nêçîra wan bikin.”

¹⁷ Çimkî ez hemû riyên wan dibînim. Tu karê wan ji min ne veşartiye. Neheqiyên wan jî li ber çavê min in.

¹⁸ Ezê pêşî du qat bergîdana neheqî û gunehên wan bidim wan. Çimkî wan bi îlahên xwe yên bêrûh û dilqelêq, welatê min mirdar kir, milkê min bi kirêtiyên xwe tije kir.

¹⁹ “Ya Xudan! Tu hêz û keleha min î, Di roja teng de cihê reva min î! Wê milet ji binê dinyayê, Werin ba te û bêjin: ‘Bav û kalên me tenê derew, tiştên pûç, Pûtên bi kêrî wan nehatin, mîras standin.’

²⁰ Ma mirov ji xwe re îlahan çêdike? Helbet ew ne îlah in!

²¹ Loma ezê vê carê Hêza destê xwe bi wan bidim nasîn. Qeweta xwe bi wan bidim zanîn. Wî çaxî wê bizanibin ku navê min Xudan e.