Waiz 6 - Kurmanji Încîl

¹ Xerabiyeke ku min li ser rûyê erdê dît heye, ev ji mirov re pir giran tê:

² Mirov heye ku Xwedê mal û milk, rûmet û dewlemendî danê ku her tiştê canê wî bixwaze heye. Lê Xwedê hêza ku jê bixwe nedayê. Tenê yekî xerîb vê dixwe. Ev jî pûç û derdekî giran e.

³ Zilamekî ku sed zarokên wî hebin, salên dirêj jiyabe û rojên salên wî gelek bin, lê canê wî ji qenciyê têr nebûbe û di gorekê de nehatibe veşartin, ez dibêjim ku rewşa zarokê ji ber diya xwe çûyî ji ya wî çêtir e.

⁴ Çimkî zarokê ji ber diya xwe çûyî beredayî tê, di tariyê de diçe û navê wî bi tariyê tê nixamtin.

⁵ Ne wî roj dîtiye û ne jî bi tiştekî dizane. Dîsa jî rihetiya wî ji yê din çêtir e.

⁶ Heta yê dewlemend du caran hezar sal bijî û ji hebûna xwe xêrê nebîne, ma herdu naçin derekê?

⁷ Hemû keda mirov ji bo zikê wî ye, Dîsa jî çavê wî têr nabe.

⁸ Ma yê şehreza bi çiyê xwe di ser yê bêaqil re ye? Çi feyde ye ku bindest di danûstandinê de şehreza ye?

⁹ Ya ku çav dibîne ji ya ku canê mirov dixwaze çêtir e. Ev jî pûç e û wek ketina pey bayê ye.

¹⁰ Her çi hebe, ji zû ve nav lê hatiye danîn, Tê zanîn ku mirov çi ye, Ew nikare bi yê ji xwe hêzdartir re pev biçe.

¹¹ Gotin çiqas zêde dibe, Mane ewqas kêm dibe. Ma feyde vê ji kê re çêdibe?

¹² Ma kî dizane ji bo mirov di jiyanê de, di çend rojên pûç û bêmane yên ku wek siyekê tên û diçin de, çi baş e? Kî dikare ji mirovekî re tiştên ku wê piştî wî li ser rûyê erdê çêbin bêje?