Waiz 12 - Kurmanji Încîl

¹ Hê ku rojên xerab nehatine Û salên ku tê bêjî: “Ez ji wan zewqê nastînim” nêzîk nebûne,

² Hê ku roj û ronahî, heyv û stêr li te tarî nebûne, Hê ku ewr piştî baranê bi şûn de nehatine, Di rojên xortaniya xwe de, tu Afirîner bi bîr bîne.

³ Wê rojê, wê nobedarên malê bilerizin, Wê yên mêrxas bitewin, Kesên dihêrin, wê xuya nebin Û yên ku di pencereyê de dinêrin, wê nebînin.

⁴ Gava dengê aş nerm bû, Wê deriyên kuçeyê bên girtin, Wê mirov bi dengê çivîkan hişyar bin, Lê wê dengê hemû keçên stranan nizim bibin.

⁵ Wê mirov ji dera bilind Û ji dehşeta li kuçeyê bitirsin. Wê dara behîvê kulîlkên spî bide, Kulî giran bibin û nepengizin, Wê azwerî qels bibin, Çimkî wê mirov herin mala xwe ya herheyî, Kesên ku şînê dikin wê kuçeyan dagirin.

⁶ Hê ku têla zîvîn nequrifiye, Hê ku tasa zêrîn neşikestiye, Hê ku cêr li ser kaniyê perçe nebûye Û destika ava bîrê neşikestiye,

⁷ Hê ku ax neziviriye erdê Û ruh neziviriye ba Xwedayê ku ew daye, Tu Afirîner bi bîr bîne.

⁸ Şehreza dibêje: “Çiqas pûç û vala ye. Her tişt pûç e.”

Gotina paşî

⁹ Mamoste şehreza bû û wî ya ku dizanibû hînî gel dikir. Wî guh da, lê kola û gelek meselok kirin rêz û pergalê.

¹⁰ Şehreza li peyvên xweş geriya û bi awayekî rast û tekûz nivîsîn.

¹¹ Gotinên kesên şehreza wek zixtê ne, gotinên pêşiyan wek bizmarên lêxistî ne. Ji aliyê Şivanê her kesî ve hatine dayîn.

¹² Ji bilî van tiştan, ya kurê min, hay ji xwe hebe. Gelek nivîs hatin nivîsandin, dawiya vê tuneye. Xwendina zêde bedenê diwestîne.

¹³ Her tişt hat bihîstin, encam ev e: Ji Xwedê bitirse û emrên wî bigire, Wezîfeya hemû mirovan ev e.

¹⁴ Çimkî Xwedê wê her tiştî, baş an xerab, Her karê veşartî dadbar bike.