Waiz 10 - Kurmanji Încîl

¹ Mêşên mirî rûnê etaran genî û xera dikin, Piçek bêaqilî jî şehrezayî û rûmetê betal dike.

² Dilê mirovên şehreza li aliyê rastiyê ye, Dilê bêaqilan li aliyê şaşiyê ye.

³ Di rabûn û rûniştinê de jî aqilê ehmeqan kêm e, Bêaqiliya xwe ji her kesî re kifş dikin.

⁴ Heke hêrsa serwer li dijî te rabûbe, Tu bêhna xwe fireh bike, Çimkî nermbûn sûcên mezin dinixême.

⁵ Xerabiyeke ku min li ser rûyê erdê dît heye, Ev şaşî ji aliyê desthilatdaran ve tê kirin:

⁶ Bêaqilan li meqamên bilind, Dewlemendan li yên nizim didin rûniştin.

⁷ Min dît ku kole li ser hêsp, Lê serekên wan wek koleyan peya rêve diçûn.

⁸ Yê ku çalê dikole, bi xwe dikevê, Yê ku di dîwêr de qulê vedike, mar pê vedide.

⁹ Kesê kevir dibire, ji kevir tehl dibe, Kesê êzingan dibire, ji ber wan dikeve talûkê.

¹⁰ Heke bivir kor be û nehatibe tûjkirin, Hê bêtir hêzê dixwaze, Lê ji bo serketinê, şehrezayî bifeyde ye.

¹¹ Heke mar, beriya ku sêr bê kirin pê vede, Feydeya sêrbaz qet tuneye.

¹² Gotinên mirovê şehreza wî rûmetdar dike, Lê lêvên yê bêaqil xwe wêran dikin.

¹³ Destpêka gotina devê wan bêaqilî, Dawiya gotina wan dînîtî ye.

¹⁴ Yê bêaqil gotinê dirêj dike. Kes nizane wê çi bibe, Ma wê kî jê re bêje, ka piştî wî çi bû?

¹⁵ Keda bêaqilan wan diwestîne, Çimkî nizanin ku wê çawa herin bajêr.

¹⁶ Ya welato, wey li halê te, Gava padîşahê te mîna zarok be Û serekên te serê sibê ziyafetê bidin.

¹⁷ Ya welato, xwezî bi te, Gava padîşahê te esilzade ye Û serekên te ne ji bo serxweşbûnê, Lê ji bo ku xurt bibin, di demê de ziyafetê didin.

¹⁸ Ji tiraliyê ban dipelişe, Ji sistiya destan, dilopên baranê dikevin hundir.

¹⁹ Ziyafet ji bo kenînê tê çêkirin, Şerab şahiyê dide jiyanê Û pere têra her tiştî dike.

²⁰ Di dilê xwe de jî çêrî padîşah neke Û li odeya razanê çêrî dewlemendan neke. Çimkî çivîka ezmanan deng dibe Û yên ku baskên wan hene peyvê radigihînin.