Samûêl II, 2 - Kurmanji Încîl

Dawid diçe ku bibe Padîşahê Cihûdayê

¹ Piştî vê yekê Dawid ji Xudan pirsî û got: “Gelo ez neçim bajarekî Cihûdayê?” Xudan got: “Here.” Dawid pirsî: “Ez herim kîjan bajarî?” Xudan got: “Here Hevronê!”

² Li ser vê yekê, Dawid bi herdu jinên xwe re çû wê derê, bi Ahînoema Yîzreyêlî û Avîgayila ku ji Navalê Karmelî bî mabû.

³ Tevli malbatên xwe, zilamên xwe jî birin. Ew li bajarê Hevronê û derdora wê bicih bûn.

⁴ Gelê Cihûdayê çûn Hevronê û li wê derê li ser Mala Cihûda Dawid wekî padîşah bi rûnkirinê kifş kir. Wan ji Dawid re got ku kesên Şawûl veşartine, Yavêş-Gîladî ne.

⁵ Dawid ji wan re qasid şandin û got: “Ji ber qenciya ku bi gorkirina wî, we ji xweyê xwe Şawûl re kir, Xudan we pîroz bike.

⁶ Xudan niha bila bi dilsozî û qencî bi we re tevbigere. Ji ber ku we ev yek kiriye, ezê jî bi eynî awayî qenciyê bi we bikim.

⁷ Xweyê we Şawûl mir. Niha hêzdar û mêrxas bin. Mala Cihûda ji bo bibim padîşah ez kifş kirim.”

Şerê di navbera Cihûdayê û Îsraêla Bakur de

⁸ Avnêrê kurê Nêr ê ku fermandarê artêşa Şawûl bû, Îşboşetê kurê Şawûl girtibû û bi xwe re biribû Mahanayîmê.

⁹ Avnêr ew li wê derê kir Padîşahê Gîladiyan, Geşûriyan, Yîzreyêliyan, Efrayîmiyan, Binyamîniyan û tevahiya gelê Îsraêl.

¹⁰ Gava Îşboşetê kurê Şawûl bû padîşah çil salî bû. Wî li ser gelê Îsraêl du salan padîşahî kir. Lê Mala Cihûda piştgiriya Dawid kir.

¹¹ Dawid li Hevronê li ser Mala Cihûda heft sal û şeş mehan padîşahî kir.

¹² Avnêrê kurê Nêr, bi zilamên Îşboşetê kurê Şawûl re ji Mahanayîmê çû Gîvonê.

¹³ Yoavê kurê Serûya û zilamên Dawid gihîştin ber Hewza Gîvonê û pêşwaziya wan kirin. Beşek ji wan li aliyekî hewzê, beşê din jî li aliyê din ê hewzê rûnişt.

¹⁴ Avnêr ji Yoav re got: “Lava dikim, bila ciwan rabin, li ber me şer bikin.” Yoav got: “Baş e, bila rabin şer bikin.”

¹⁵ Bi vî awayî, duwanzdeh mêrên ji aliyê Îşboşetê kurê Şawûl ku ji eşîra Binyamîn in û duwanzdeh zilamên ji aliyê Dawid in rabûn ser xwe.

¹⁶ Her yek ji wan, bi serê neyarên xwe girtin û xencerên xwe li kêlekên wan xistin, bi hev re li erdê ketin. Ji ber vê yekê, navê wê derê Helqat-Hassûrîm danîn.

¹⁷ Wê rojê şer gelekî dijwar derbas bû. Zilamên Dawid Avnêr û Îsraêliyan têk birin.

¹⁸ Sê kurên Serûyayê Yoav, Avîşay û Esahêl jî li wê derê bûn. Esahêl ku bi qasî xezaleke çolê bi lez baz dida.

¹⁹ Wî bêyî ku li çep û rastê xwe binêre, da pey Avnêr.

²⁰ Dema ku Avnêr li pişt xwe nihêrî, jê pirsî: “Esahêl, tu yî?” Esahêl got: “Erê, ez im.”

²¹ Avnêr got: “An li milê rastê, an jî li milê çepê vegere. Ji ciwanan yekî bigire û çekên wan ji bo xwe bistîne.” Lê Esahêl nexwest ku dev ji Avnêr berde.

²² Avnêr careke din ji Esahêl re got: “Dev ji min berde! Çima ez te bikujim? Ezê paşê çawa li rûyê birayê te Yoav binêrim?”

²³ Dema ku Esahêl nexwest dev jê berde, Avnêr bi nîçikê paşiya rima xwe li zikê wî xist. Rim di pişta wî re derket. Esahêl li wir ket û mir. Tevahiya kesên ku gihîştin cihê Esahêl lê ket û mir, li wir sekinîn.

²⁴ Lê Yoav û Avîşay careke din da pey Avnêr. Gava roj çû ava, gihîştin Girê Ammayê ku li hember Giyahê ya li ser riya herêma çoltera Gîvonê ye.

²⁵ Binyamînî li dora Avnêr civiyan. Ew bûn yek û li ser girekî sekinîn.

²⁶ Avnêr bang li Yoav kir: “Ma wê şûr her û her mirovan tune bike? Tu fêm nakî ku ev bûyer wê bi jan bidawî bibe? Tê kengê fermanê bidî leşkerên xwe ku dev ji birayên te berdin?”

²⁷ Yoav wiha got: “Bi navê Xwedayê Jîndar dibêjim ku heke te bang nekira, wê leşker heta sibehê dev ji dana pey birayên te bernedana.”

²⁸ Paşê Yoav li boriyê xist û her kes sekinî. Ji wê gavê û pê vê, wan ne da pey gelê Îsraêl, ne jî li dijî wan şer kir.

²⁹ Avnêr û zilamên wî, tevahiya şevê ber bi Geliyê Eravayê ve meşiyan. Ji Çemê Şerîayê derbas bûn û di ser riya Bîtronê re gihîştin Mahanayîmê.

³⁰ Piştî ku Yoav dev ji Avnêr berda, artêş kom kir. Ji bilî Esahêl, ji zilamên Dawid nozdeh kes kêm bûn.

³¹ Wê rojê, zilamên Dawid Binyamînî yên ku pişta Avnêr digirtin têk biribûn û sê sed û şêst kesan kuştibûn.

³² Yoav û zilamên wî Esahêl birin, li Bêtlehemê di gora bavê wî de veşartin. Paşê tevahiya şevê meşiyan û şeveqê gihîştin Hevronê.