Samûêl I, 30 - Kurmanji Încîl

Dawid Emalêqiyan têk dibe

¹ Dawid û zilamên xwe roja sisêyan gihîştin bajarê Zîqlagê. Di vê navberê de Emalêqiyan êrîşî herêma Negev û Zîqlagê kiribû. Wan Zîqlag şewitandibûn.

² Tu kesî nekuştibûn. Jinên wir, çi biçûk, çi mezin her kesê li wir êsîr kiribûn. Piştre hemûyan bi xwe re biribûn û çûbûn.

³ Dawid û zilamên xwe, dema hatin wir, fêm kirin ku, bajar hatiye şewitandin, jinên wan, kurên wan, keçên wan, hatine êsîrkirin.

⁴ Heta ku hêza wan qediya û bi dengekî bilind giriyan.

⁵ Herdu jinên Dawid, Ahînoema Yîzreyêlî û Avîgayila jinebiya Navalê Karmelî jî êsîr kiribûn.

⁶ Dawid di nava tengasiyeke mezin de bû. Ji ber ku, herkes li ber kur û keçên xwe diket û digot: “Em Dawid bidin ber keviran.” Lê Dawid, bi hêzgirtina ji Xwedayê xwe Xudan,

⁷ ji kurê Ahîmelek, kahin Aviyatar re got: “Ji min re êfodê bîne.”

⁸ Dawid bi Xudan şêwirî û got: “Ez bidim pey êrîşkarên siwarî, gelo ezê bigihîjim wan?” Xudan jê re got: “Bide pey wan tê bigihîjî wan û tê êsîran rizgar bikî.”

⁹ Li ser vê yekê, Dawid bi şeş sed kesên bi xwe re da rê û hatin Geliyê Besorê. Dused kesên ku nikaribûn gelî derbas bikin li wir man.

¹⁰ Çimkî ew ji hal ketibûn. Dawid, bi çar sed kesî re, da pey şopa êrîşkarên siwarî.

¹¹ Li derve yekî Misrî dîtin û anîn ba Dawid. Xwarin û vexwarin danê.

¹² Kadikek bastîqê hejîran û du weşî mêwîj jî danê. Gava zilam xwar, hat ser hişê xwe. Ev sê roj û sê şev bûn ku tiştek bi devê wî neketibû.

¹³ Dawid jê pirsî û got: “Tu kolê kê yî? Ji ku yî?” Wî got: “Ez Misrî me û xulamê Emalêqiyekî me. Berî niha bi sê rojan ez nexweş ketim, xweyê min, ez berdam.

¹⁴ Em çûbûn Negevê û me êrîşî Kerêtiyan kiribû li ser axa Cihûdayê û başûrê bajarê Kalêv. Me bajarê Zîqlagê jî şewitandibû.”

¹⁵ Dawid pirsî: “Tu dikarî min bibî ba wan êrîşkarên siwarî?” Yê Misrî got: “Heke tu li ber hizûra Xwedê sond bixwî ku tu min nekujî û nedî destê xweyê min, ezê te bibim ba wan.”

¹⁶ Bi vî awayî yê Misrî Dawid bir. Êrîşkarên siwarî li çar aliyan belav bûbûn. Ji talanên mezin ku ji welatê Filîstiyan û ji welatê Cihûdayiyan kom kiribûn, dixwarin û vedixwarin, kêf dikirin, dilîstin.

¹⁷ Dawid roja din, ji serê sibê heta danê êvarê li wan xist û kitek ji wan nehişt. Bi tenê çar sed xort xilas bûn ku li deveyan siwar bûbûn û reviyabûn.

¹⁸ Dawid terş û talanên ketibûn destê Emalêqiyan xilas kirin. Herdu jinên xwe jî anîn.

¹⁹ Xort, kal, kur, keç, malên talankirî, bi kurtahî, ji tiştên ku Emalêqî standibûn. Her tişt kamil û temam bû. Dawid hemûyan paş ve standin.

²⁰ Tevahiya pez û dewaran jî anîn. Zilamên wî, ew ji heywanên din vediqetandin û digotin: “Ev talanê Dawid e.”

²¹ Dawid hat ba wan du sed kesan ku li Geliyê Besorê mabûn û ji hal ketibûn, nikaribûn bimeşin. Ew jî hatibûn pêşwaziya Dawid û kesên pê re. Dawid gava nêzîkî wan bû silav kir.

²² Lê mirovên bêxêr û xerab ku bi Dawid re çûbûn digotin: “Madem bi me re nehatin, em jî, ji talên tu par nedin wan. Bila jin û zarokên xwe hildin herin.”

²³ Lê Dawid got: “Na birano! Xudan daye me û em nikarin wiha bikin. Wî em parastin û êrîşkarên siwarî da destê me.

²⁴ Wê kî guh bide van gotinên we? Kesê diçe şer û kesê li ber hûr mûran dimîne, para wan yek e.”

²⁵ Ji wê rojê û pê ve Dawid ev yek ji bo gelê Îsraêl kir rê û rêbaz ku ev tişt îro jî heye.

²⁶ Dawid dema ku vegeriya Zîqlagê, malê talên da hevalên xwe ku hemû rîspiyên Cihûdayê bûn û ji wan re got: “Va ye talanê dijminên Xudan min wekî diyarî ji we re aniye.”

²⁷ Paşê Bêt-Êl, Ramot-Negevê, Yattîr,

²⁸ Eroêr, Sîfmot, Eştemoa

²⁹ Raxala ku bajarên Qêniyan, Yerahmeyêliyan in,

³⁰ Horma, Bor-Eşan, Etax,

³¹ ji bo kesên ku li Hevronê dimînin û ji cihên ku bi zilamên xwe re diçûnê, malê talên şand.