Samûêl I, 17 - Kurmanji Încîl

Dawid Golyat dikuje

¹ Filîstî ji bo şer leşkerên xwe civandin. Li bajarê Soxoya Cihûdayê kom bûn û artêşgeha xwe danîn. Ew li Efes-Dammîmê civiyan ku dikeve navbera Soxo û Ezêqayê.

² Şawûl û gelê Îsraêl kom civiyan. Wan li Newala Elayê artêşgeh danî û ji bo şerê Filîstiyan tevdîra xwe girê da.

³ Filîstî li aliyekî gir, Îsraêlî jî li aliyê din bûn û di navbera wan de newalek hebû.

⁴ Ji artêşgeha Filîstiyan pehlewanekî bi navê Golyatê Gatî derket meydanê. Bejna wî şeş gaz û bostek bû.

⁵ Li serê wî kumzirxekî tûncîn hebû û zirxekî bipolik li xwe kiribû. Giraniya zirx, pênc hezar şekel tûnc bû.

⁶ Li ser çokên wî zirxên tûncîn, li milê wî jî rimeke tûncîn hebû.

⁷ Destiyê rima wî, wek darê tevnê bû. Serê rima wî bi qasî şeş sed şekelî hesin bû. Xulamê wî, mertal di destan de, li pêşiya wî dimeşiya.

⁸ Sekinî û qîr da artêşa Îsraêliyan: “We ji bo çi tevdîra şer kiriye? Va ye ez Filîstî me, hûn jî xulamên Şawûl in. De ka mêrekî xwe derxin pêşberî min.

⁹ Heke bikare li dijî min şer bike û zora min bibe, emê bibin xulamê we. Lê heke ez zora wî bibim û wî bikujim, hûnê bibin xulamên me û xulamiya me bikin.”

¹⁰ Golyatê Filîstî berdewam kir: “Ez îro sondika we dixwim. Mêrekî xwe bişînin ku em şer bikin.”

¹¹ Gava wan ev gotinên Golyatê Filîstî bihîstin, Şawûl û tevahiya gelê Îsraêl gelekî tirsiyan.

¹² Dawid ji Bêtlehema Cihûdayê bû. Ew kurê Yêşayê Efratî bû. Heşt kurên wî hebûn û di dema Şawûl de kal bûbû û bi salan ve çûbû.

¹³ Sê kurên mezin ên Yêşa tevî Şawûl çûbûn şer; kurê mezin Êliyav, kurê diduyan Avînadav û kurê sisêyan Şamma.

¹⁴ Dawid biçûkê teva bû. Gava her sê kurên wî yên mezin bi Şawûl re çûbûn şer,

¹⁵ Dawid ji bo ku keriyê bavê xwe biçêrîne, diçû Bêtlehemê û vedigeriya ba Şawûl. Ev çûn û hatin her berdewam bû.

¹⁶ Golyatê Filîstî çil rojan, serê sibê û êvarê diçû-dihat û sondika wan dixwar.

¹⁷ Yêşa ji kurê xwe Dawid re got: “Were vê efaya ji genimê qelandî û van deh nanan hilde û bilezîne bibe artêşgehê bide birayên xwe.

¹⁸ Van deh girikên penîr jî bide fermandar. Pirsa birayên xwe bike û nîşaneke xêrê ji min re bîne.”

¹⁹ Wan bi Şawûl û hemû zilamên gelê Îsraêl re li Newala Elayê li dijî Filîstiyan şer dikirin.

²⁰ Dawid serê sibê zû rabû û keriyên xwe teslîmî şivan kir û çawa ku Yêşa lê emir kiribû, çû. Gava hat artêşgehê, leşker li meydana şer diqîriyan.

²¹ Îsraêlî û Filîstî li pêşberî hev bûn û tevdîra şer kiribûn.

²² Dawid tiştên anî, danî ber peywirdar, ber bi artêşa tevdîrgirtî ve beziya û li rewşa birayên xwe pirsî.

²³ Gava Dawid bi birayên xwe re diaxivî, şervanê Filîstî Golyatê Gatî ji qada şer, her wekî berê tinazê xwe bi leşkerên gelê Îsraêl dikir û diqîriya. Dawid gotinên wî dibihîstin.

²⁴ Dema ku Îsraêliyan Golyat didît, hemû ji ber wî direviyan û gelekî jê ditirsiyan.

²⁵ Gelê Îsraêl digot: “Hûn vî zilamî dibînin? Ew sondika gelê Îsraêl dixwe. Kesê wî bikuje wê padîşah ji bilî pereyeke mezin, keça xwe jî bidê. Wê jiyana malbatê xweş bike û nehêle ku bacê jî bidin Îsraêlê.”

²⁶ Dawid ji zilamên ba xwe re got: “Kesê vî zilamê Filîstî bikuje û vê şermê ji ser gelê Îsraêl rake wê bi çi bê xelatkirin? Ev Filîstiyê bêsinet kî ye ku gefê li artêşa Xwedayê Jîndar dixwe?”

²⁷ Rabûn yek bi yek behsa xelatên kesê ku Golyat bikuje yek bi yek jê re gotin.

²⁸ Gava birayê wî Êliyav bihîst ku Dawid bi zilaman re dipeyive, ew hêrs bû. Wî got: “Tu li vir çi dikî? Te ew sê-çar pez li çolê teslîmî kê kirin? Ez bi te zanim tu çiqas qure û dilxerab î. Tu hatî ku temaşeyî şer bikî.”

²⁹ Dawid got: “Ma min çi kir? Min tenê pirsek kir?”

³⁰ Dawid rabû pirsa xwe ji yên din kir. Hemûyan bersivên mîna berê dan.

³¹ Kesên guh li gotinên Dawid bûn, rabûn ji Şawûl re gotin. Şawûl jî gazî wî kir.

³² Dawid ji Şawûl re got: “Bila kesek ji vî Filîstiyî netirse. Ez xulamê te, dixwazim pê re şer bikim.”

³³ Şawûl ji Dawid re got: “Tu nikarî şerê wî yê Filîstî bikî. Tu hê ciwan î, lê ew ji ciwaniya xwe ve şerker e.”

³⁴ Dawid ji Şawûl re got: “Ezxulam, kengê min pezê bavê xwe diçêrand, gava şêr an jî hirç dihat û pez ji kerî dibir,

³⁵ li pey diçûm, min lê dixist û berx ji devê wî derdixist. Gava êrîş dikir, min dest davête pirça wî, lê dixist û dikuşt.

³⁶ Xulamê te hem şêr, hem jî hirç kuştiye. Evê Filîstiyê bêsinet jî, wê wekî wan be. Çimkî wî tinazê xwe bi artêşa Xwedayê Jîndar xwariye.”

³⁷ Dawid lê zêde kir: “Xudanê ku ez ji lepên şêr û hirçan rizgar kirime, wê min ji destê vî yê Filîstî jî rizgar bike.” Şawûl ji Dawid re got: “De here, bila Xudan bi te re be.”

³⁸ Paşê Şawûl cilên xwe li Dawid kirin, kumzirxekî tûncîn danî ser serê wî û zirxek lê kir.

³⁹ Dawid şûrê xwe girê da û meşiya. Ew hînî van cil û bergan nebûbû. Ji Şawûl re got: “Ez nikarim bi van bimeşim, çimkî hîn nebûme.” Paşê ew cil ji xwe kirin.

⁴⁰ Wî rahişt şivdarê xwe û ji newalê pênc kevir hilbijartin. Ew xistin tûrikê xwe. Rahişt berkaniya xwe û ber bi Golyatê Filîstî ve meşiya.

⁴¹ Golyat tevî şervanekî ku mertal di destan de bû, ber bi Dawid ve dihat.

⁴² Ji serî heta binî temaşeyî Dawid kir. Dît ku ew bi tenê ciwanekî bedew, lihevhatî û rûsorik bû, lewma wî ew kêm dît.

⁴³ Filîstî ji Dawid re got: “Ma ez se me ku tu bi şivdarê têyî min?” Bi navê îlahên xwe nifir li Dawid barandin.

⁴⁴ Filîstî ji Dawid re got: “Ka were ku ez goştê bedena te bidim teyrên ezmanan û heywanên çolê!”

⁴⁵ Dawid ji Golyat re got: “Tu bi şûr, rim û mertalan bi ser min de têyî. Lê belê ez, bi navê Xudanê Karîndar Xwedayê Artêşa Îsraêliyan ku tu tinazê xwe pê dike, bi ser te de têm.

⁴⁶ Îro wê Xudan te bide destê min. Ezê te bikujim û serê te ji gewdeyê te veqetînim. Ezê bedena leşkerên Filîstî jî bidim teyrên ezmanan û heywanên çolê! Bi vî awayî wê tevahiya dinya bizanibe ku Xwedê li welatê Îsraêl heye.

⁴⁷ Hemû civaka li vir wê bizanibe ku Xudan bi şûr û mertalan rizgar nake. Çimkî şer, şerê Xudan e û wê we bide destê me.”

⁴⁸ Golyat ji bo êrîşî beziya Dawid. Dawid jî, ji bo şerê wî bike ber bi çeperên Filîstiyan ve lezand.

⁴⁹ Dawid destê xwe dirêjî tûrikê xwe kir, kevirek derxist û bi berkanî avêt. Kevir di eniya Golyat re çû. Ew bi deverû ket erdê.

⁵⁰ Bi vî awayî Dawid bi kevir û berkaniyê zora Golyatê Filîstî bir û ew tera kir. Di destê Dawid de şûr tunebû.

⁵¹ Dawid beziya, li ber serê Golyat sekinî, şûrê wî ji kalên derxist, ew kuşt û serê wî jê kir. Piştî ku Filîstî dîtin mêrxasê wan Golyat mir, reviyan.

⁵² Leşkerên gelê Îsraêl û Cihûdayî qîrîn, rabûn û heta Gatê û ber dergehên Eqronê li pey Filîstiyan çûn. Birîndarên Filîstiyan heta Gat û Eqronê li ser riya Şaerayîmê ketin.

⁵³ Piştî ku gelê Îsraêl bi têra xwe dan pey wan, vegeriyan û artêşgeha wan talan kirin.

⁵⁴ Dawid serê Golyatê Filîstî hilda û bir Orşelîmê. Çekên wî li konê xwe hişt.

⁵⁵ Şawûl dît ku Dawid şerê Golyatê Filîstî dike. Ji Avnêrê fermandarê artêşê pirsî: “Ya Avnêr, ev xort kurê kê ye?” Avnêr got: “Bi serê te nizanim padîşahê min.”

⁵⁶ Padîşah got: “De ka bipirse ev lawik kurê kê ye.”

⁵⁷ Piştî ku Dawid Golyat kuşt û vegeriya artêşgehê, Avnêr ew bir ba Şawûl. Serê Golyat di destê Dawid de bû.

⁵⁸ Şawûl jê re got: “Xorto tu kurê kê yî?” Dawid got: “Ez kurê xulamê te Yêşayê Bêtlehemî me.”