Samûêl I, 1 - Kurmanji Încîl

Bûyîna Samûêlê Pêxember

¹ Li bajarokê Ramatayîmê, li herêma çiyayî ya Efrayîmê, kesekî bi navê Êlqana hebû. Ew ji malbata Sûf, kurê Yerohamê Êlîhûyê Tohûyê kurê Sûfê Efrayîmî bû.

² Bi navê Hanna û Penînna du jinên Êlqana hebûn. Zarokên Penînnayê hebûn, lê zarokên Hannayê tunebûn.

³ Êlqana her sal ji bajarê xwe derdiket û diçû Şîloyê ku biperize Xudanê Karîndar û qurbanan pêşkêşî wî bike. Hofnî û Pînehas du kurên Elî bûn û li wê derê kahinên Xudan bûn.

⁴ Gava Êlqana qurban dikir, parek dida jina xwe Penînnayê û kur û keçên wê,

⁵ lê du par dida Hannayê. Xudan zarok nedida Hannayê. Lê dîsa jî Êlqana jê hez dikir.

⁶ Ji ber ku zarokên Hannayê çênedibûn, hewiya wê belaya xwe didayê û ew diêşand.

⁷ Vê yekê bi salan berdewam kir. Hanna her ku diçû Mala Xudan, hewiya wê belaya xwe lê dida. Hanna digiriya û nan nedixwar.

⁸ Rojekê Êlqana dîsa jê re got: “Hanna tu çima digirî û nan naxwî? Tu çima wisa xemgîn î? Ma ez ji te re ji deh kuran ne çêtir im?”

⁹ Piştî xwarin û vexwarina li Şîloyê, Hanna rabû. Eliyê kahin, li ser kursiyê li ba kêleka dergehê Perestgeha Xudan rûniştîbû.

¹⁰ Hanna bi dilê şewat giriya û lavayî Xudan kir.

¹¹ Wê soz da û got: “Ya Xudanê Karîndar, heke tu bi rastî hay ji şikestina xulama xwe hebî û min bînî bîra xwe, xulama xwe ji bîr nekî û kurekî bidî min, heta sax be ezê wî pêşkêşî riya te bikim. Wê tu caran gûzan bi serê wî nekeve.”

¹² Gava Hannayê lavayên xwe li ber Xudan dikirin, Elî bala xwe dida lêvên wê.

¹³ Hannayê di dilê xwe de lava dikir, tenê lêvên wê dilebitîn, dengê wê nedihat bihîstin. Ji ber vê yekê Elî guman kir ku Hanna serxweş e.

¹⁴ Lewre jî got: “Ma tê heta kengê serxweşiya xwe bidomînî? Êdî dev ji şerabê berde!”

¹⁵ Hannayê bersiv da û got: “Ax ezxulam, ne wisa ye! Ez jineke dilşewat im. Min ne şerab vexwar, ne jî meyeke din. Bes ez dilê xwe li ber Xudan vedikim.

¹⁶ Hesab neke ku xulama te jineke xerab e. Ez pir bi xem û keder im. Berdewamiya lavayên min ji ber vê ne.”

¹⁷ Elî lê vegerand û got: “Nexwe bi xêr û silamet here. Bila Xwedayê Îsraêl daxwaza te pêk bîne.”

¹⁸ Hannayê got: “Hêvîdar im dilê te ji min xweş be.” Paşê rabû nan xwar û beşera wê jî xweş bû.

¹⁹ Serê sibê ew zû rabûn, perizîn Xudan. Paşê jî zivirîn mala xwe ya li Ramayê. Êlqana çû ba jina xwe Hannayê û Xudan Hanna anî bîra xwe.

²⁰ Hanna bi zaro ma û kurek anî. Wê got: “Min ew ji Xudan xwestiye” û navê wî kir Samûêl.

Spartina Samûêlê Pêxember ji Eliyê Kahin re

²¹ Êlqana bi maliyên xwe re çû Şîloyê ku soza xwe pêk bîne û qurbana salane pêşkêşî Xudan bike.

²² Lê Hanna neçû. Ji mêrê xwe re got: “Gava zarok ji şîr hat vekirin, ezê wî bibim ku xizmeta Xudan bike û wê her li wir be.”

²³ Êlqana li ser vê yekê wiha got: “Çawa dixwazî wisa bike. Heta zarok ji şîr hat vekirin, li vir bimîne. Bila Xudan soza xwe pêk bîne.” Îcar heta ku kurê Hannayê ji şîr vebû, li malê ma û wê şîr dayê.

²⁴ Piştî ku ew ji şîr hat vekirin, tevî wî Hannayê conegayekî sê salî, efayek arvan û meşkek şerab bi xwe re birin Mala Xudan a li Şîloyê. Kurik jî hê biçûk bû.

²⁵ Piştî ku conega hat serjê kirin, kurik anîn ba Elî.

²⁶ Hannayê got: “Ezxulam bi serê te, ez ew jin im ku min li ba te lavayî Xudan kiribû.

²⁷ Min ji bo vî kurikî lava kiribû û Xudan ew da min.

²⁸ Ez jî niha wî didim Xudan. Heta hebe, wê yê Xudan be.” Paşê ew li wir perizîn Xudan.