Padîşah II, 3 - Kurmanji Încîl

Serhildana Moaviyan

¹ Di hijdehsaliya padîşahiya Yehoşafatê Padîşahê Cihûdayê de Yoramê kurê Ahav li Sameryayê li ser gelê Îsraêl bû padîşah. Wî duwanzdeh salan padîşahî kir.

² Wî tiştên di çavê Xudan de xerab in kirin. Lê dîsa jî wekî dê û bavê xwe ne xerab bû. Çimkî kevirbelê Baal ya ku bavê wî daçikandibû, wî ji holê rakiribû û avêtibû.

³ Lê ew bi gunehê Yarovamê kurê Nevat ku wî bi gelê Îsraêl dabû kirin ve girêdayî ma û xwe jê neda alî.

⁴ Mêşayê Padîşahê Moavê, xweyê keriyên pêz bû. Neçar bû ku her sal sed hezar berx û hiriya sed hezar beranan bida Padîşahê Îsraêlê.

⁵ Piştî ku Ahav mir, Moav li ber Padîşahê Îsraêlê serî hilda.

⁶ Wê gavê Yoramê Padîşah, ji Sameryayê derket û tevahiya Îsraêlê da hev û tevdîra xwe kir.

⁷ Wî ev peyam ji Yehoşafatê Padîşahê Cihûdayê re şand: “Padîşahê Moavê li dijî min serî hilda. Ma tê li dijî Moav bi min re neyî şer?” Yehoşafat got: “Ezê bêm. Min wekî xwe, gelê min wekî gelê xwe, hespên min wekî hespên xwe bihesibîne.”

⁸ Paşê got: “Em di kîjan riyê re herin?” Yoram got: “Di riya deştên Edomê re.”

⁹ Padîşahê Îsraêlê, bi Padîşahên Cihûda û Edomê çûn. Di riya fetlonek de heft rojan meşiyan. Piştî heft rojan ava wan qediya. Leşker û heywan bêav man.

¹⁰ Padîşahê Îsraêlê got: “Hey wax!” Çimkî Xudan van her sê padîşahan, ji bo bixe destê Padîşahê Moavê, gazî wan kiriye.

¹¹ Yehoşafat got: “Li vir pêxemberekî Xudan tuneye ku em ji wî şîreta Xudan bixwazin?” Xulamekî Padîşahê Îsraêlê bersiv da û got: “Êlîşayê kurê Şafat li vir e, wî av li destê Êlyas dikir.”

¹² Yehoşafat got: “Gotina Xudan pê re ye.” Bi vî awayî Yehoşafat, Padîşahê Îsraêlê û Padîşahê Edomê çûne ba wî.

¹³ Êlîşa ji Padîşahê Îsraêlê re got: “Tu çima hatî ba min? Here ba pêxemberên dê û bavê xwe.” Padîşahê Îsraêlê jê re got: “Nexêr! Wisa xuya ye, Xudan gazî me kiriye ku me her sê padîşahan jî bixe destê Moav.”

¹⁴ Êlîşa got: “Bi navê Xudanê Jîndar ê Karîndar ku li ber sekinî me, ne ji bo xatirê Yehoşafatê Padîşahê Cihûdayê bûya, minê li te mêze nekira û te nedîta.

¹⁵ Niha zilamekî ku li tembûrê dixe ji min re bînin.” Gava zilam li tembûrê dixist, destê Xudan hat ser wî.

¹⁶ Êlîşa got: “Xudan wiha dibêje: ‘Ji serî heta binê gelî çalan bikolin.’

¹⁷ Çimkî Xudan wiha dibêje: ‘Hûnê bayê nebînin, hûnê baranê nebînin. Lê wê ev gelî bi avê bê dagirtin û hûn û keriyên we, heywanên we, wê ji vê avê vexwin.’

¹⁸ Ev ji bo Xudan tiştekî hêsan e. Wê Moav jî bide destên we.

¹⁹ Hûnê li her bajarê bisûr û bijare bixin, hûnê her dara baş bibirin û hemû kaniyên avê bixitimînin. Her erdên baş jî hûnê bi keviran bêkêr bikin.”

²⁰ Serê sibê, dema pêşkêşkirina qurbana şewitandî, va ye ji riya Edomê ve av herikîn û erd jî bi avê tije bûn.

²¹ Tevahiya Moavê bihîst ku padîşah ji bo li dijî wan şer bikin hatine. Gazî tevahiya zilamên bi kêrî çekan tên û navsereyan kirin. Hemû hatin û li ber sînor sekinîn.

²² Serê sibê zû rabûn, roj li ser avê dibiriqî. Moaviyan ji wî alî ve, av wekî xwînê sor dîtin.

²³ Wan got: “Ev xwîn e! Padîşahan şerê hev kirine û hev kuştine. Ya Moav, niha herin talên!”

²⁴ Ew hatin artêşgeha Îsraêlê. Îsraêlî rabûn li Moaviyan xistin û ew ji ber wan reviyan. Bi lêxistina Moaviyan re, li welêt bi pêşve çûn.

²⁵ Wan bajar hilweşandin. Her erdê baş bi keviran dagirtin, hemû kaniyên avê xitimandin. Hemû darên baş birîn. Tenê kevirên Qîr-Herasetê man. Lê berkanîvanan bajar dorpêç kir û lê xistin.

²⁶ Gava Padîşahê Moavê dît ku şer ji bo wî dijwar e, heft sed şûrkêş anîn ba xwe ku şer biqelişîne û xwe bigihîne Padîşahê Edomê. Lê ew bi ser neketin.

²⁷ Wî kurê xwe yê mezin yê ku piştî wî li ser textê padîşahiyê rûne anî ba xwe û li ser sûrê wekî qurbana şewitandinê, pêşkêş kir. Li ser vê yekê di nav Îsraêlê de hêrseke mezin çêbû. Ji ba wî koç kirin û vegeriyan welatê xwe.