Padîşah I, 3 - Kurmanji Încîl

Silêmanê Padîşah ji Xwedê şehrezayiyê dixwaze

¹ Silêman bi Padîşahê Misrê Firewn re tifaq kir û keça wî ji xwe re anî Bajarê Dawid. Heta ku qesra xwe, Mala Xudan û sûra Orşelîmê bi tevahî qedand, ew li wir man.

² Wê demê gel li bilindciyan qurban pêşkêş dikirin. Çimkî heta wan rojan maleke ku ji bo navê Xudan hatiye avakirin tunebû.

³ Silêman, li ser riya qanûnên bavê xwe Dawid diçû. Bi vî awayî ji Xudan hez dikir. Lê hê jî li bilindciyan qurban pêşkêş dikir û bixûr pêdixist.

⁴ Padîşah çû Gîvonê ku qurbanan pêşkêş bike. Çimkî ew der, bilindciyê herî navdar bû. Silêman li wê derê, li ser gorîgehê hezar qurbanên şewitandinê pêşkêş kirin.

⁵ Wê şevê Xudan li Gîvonê di xewnê de li Silêman xuya bû. Xwedê jê re got: “Ez çi bidim te? Ji min bixwaze.”

⁶ Silêman got: “Te ji bavê min Dawidê xulamê xwe re dilsoziya mezin nîşan da. Çimkî ew bi te re bi dilsozî, bi rastî û bi dilpakî meşiya. Te îro jê re dilsoziya xwe ya mezin berdewam kir û jê re kurek danî ser textê wî.

⁷ “Ya Xwedayê min Xudan, te xulamê xwe, li cihê bavê min Dawid kir padîşah. Lê ez hê zaro me! Rabûn û rûniştinê nizanim.

⁸ Va ye xulamê te, di nav gelê te de ye ku te hilbijartiye. Miletekî ewqas zêde ye ku nayê hesabkirin û hejmartin.

⁹ Li ser vê yekê dilekî fêmdar bide xulamê xwe ku li ser gelê te serweriyê bike û qencî û xerabiyê ji hev derxe. Ma kî dikare serweriya vî gelê te yê ewqas mezin bike?!”

¹⁰ Daxwaza ku Silêman xwest, di çavê Reb de baş bû.

¹¹ Xwedê jê re got: “Te ji bo xwe emrê dirêj, dewlemendî û mirina dijminên xwe nexwest. Te tenê ji bo rastiyê ji hev derxî, ji min şehrezayî xwest.

¹² Loma ezê daxwaza te pêk bînim. Ezê şehrezayî û fêmdariyeke wisa bidim te ku heta niha nehatiye dîtin û wê ji niha pêve jî neyê dîtin.

¹³ Tişta te nexwest jî ezê bidim te, rûmet û dewlemendî. Di tevahiya rojên te de, wê di nav padîşahan de kesekî wekî te tunebe.

¹⁴ Heke tu jî wek Dawidê bavê xwe qanûn û emrê min pêk bînî û di riya min de bimeşî, wê gavê ezê emrê te dirêj bikim.”

¹⁵ Silêman hişyar bû. Fêm kir ku tiştê dîtiye xewn e. Hat Orşelîmê, li ber Sindoqa Peymana Reb sekinî, qurbanên aştiyê û şewitandinê pêşkêş kirin û ziyafetek da tevahiya xulamên xwe.

Silêmanê Padîşah şehrezayiya xwe nîşan dide

¹⁶ Du jinikên fahîşe hatin ba padîşah, li ber wî sekinîn.

¹⁷ Yekê ji wan got: “Ezbenî, ez û ev jinik em li malekê dimînin. Dema em li mal bûn, min zarokek anî.

¹⁸ Piştî ku min zarok anî, roja sisêyan vê jinikê jî zarok anî. Em tenê li malê bûn. Li malê kesekî din li ba me tunebû.

¹⁹ Kurê vê jinikê şevekê mir, çimkî ew li ser wî razabû.

²⁰ Nîvê şevê, dema ez xulama te razayî bûme, ew rabûye. Wê kurê min ji ba min hildaye, xistiye paşila xwe û kurê xwe yê mirî xistiye paşila min.

²¹ Gava ez rabûm ku şîr bidim kurê xwe, min dît ku miriye. Lê serê sibê min bala xwe dayê û dît ku ne kurê min e ku min anîbû dinyayê.”

²² Jina din got: “Na! Yê sax kurê min e, yê mirî kurê te ye.” Jina yekemîn got: “Na! Yê sax kurê min e, yê mirî kurê te ye.” Li ber padîşah wisa ketin qirika hev.

²³ Padîşah got: “Kesek dibêje: ‘Evê sax kurê min e, evê mirî kurê te ye.’ Ya din dibêje: ‘Na, yê mirî kurê te ye, yê sax kurê min e.’”

²⁴ Padîşah got: “Ji min re şûrekê bînin.” Şûrek anîn li ber padîşah danîn.

²⁵ Padîşah got: “Zarokê sax bikin du şeq. Nîvî bidin vê, nîvê din bidin ya din.”

²⁶ Lê dilê jina ku zarokê wê sax e li ser zarokê wê dişewitî, ji padîşah re got: “Ezbenî ez di bextê te de me, zarokê sax bidin wê, tenê wî nekujin.” Lê ya din got: “Bila ne yê min be, ne jî yê te; bikin du şeq.”

²⁷ Wê gavê padîşah got: “Zarokê sax bidin vê, nabe hûn wî bikujin, diya wî ev e.”

²⁸ Tevahiya gelê Îsraêl biryara padîşah bihîst û ecêbmayî ma. Çimkî fêmkirin ku ji bo serweriya bi heq bike, bi Silêman re şehrezabûna Xwedê heye.