Nehemya 7 - Kurmanji Încîl

¹ Sûr hatibûn çêkirin, deriyên dergehan ji aliyê min ve hatibûn lê xistin, gava dergevan, stranbêj û Lêwiyî hatin tayînkirin,

² min birayê xwe Hananî û Hananyayê serekê bircê li ser Orşelîmê kir karmend. Ji ber ku ev zilam dilsoz bû û ji gelek kesan zêdetir ji Xwedê ditirsiya.

³ Min ji wan re got: “Heta qêleqija rojê, bila dergehên Orşelîmê venebin. Gava ew nobedarî dikin, bila deriyan bigirin û zirzeyan bidin ber. Ji şêniyên Orşelîmê jî nobedaran tayîn bike. Bila hinek li holika nobedariyê, hinek jî li ber mala xwe nobetê bigirin.”

Kesên ji sirgûnê vegeriyan

⁴ Orşelîm berfireh û mezin bû, lê gelê tê de kêm bû û xanî hê jî nehatibûn avakirin.

⁵ Xwedê xist dilê min ku ji bo li gorî nifşên xwe bên hejmartin civandina pêşeng û peywirdaran û berhevkirina gel pêk bînim. Min secereya kesên ku berê derketine peyda kir. Tê de wiha hatibû nivîsandin:

⁶ Kesên herêma ku Nebûxadnessarê Padîşahê Babîlê ew sirgûn kiribûn, vegeriyan Orşelîmê û Cihûdaya bajarên xwe.

⁷ Ew bi Zerûbbabîl, Yêşû, Nehemya, Ezarya, Raemya, Nahamanî, Mordexay, Bîlşan, Mîsperet, Bîgway, Nehûm û Baena re hatin. Hejmara wan Îsraêliyan wiha bû:

⁸ 2.172 Paroşî,

⁹ 372 Şefatyayî,

¹⁰ 652 Arahî,

¹¹ 2.818 Pahat-Moaviyên ji ziriyeta Yêşû û Yoav,

¹² 1.254 Elamî,

¹³ 845 Zattûyî,

¹⁴ 760 Zakkayî,

¹⁵ 648 Binnûyî,

¹⁶ 628 Bêvayî,

¹⁷ 2.322 Ezgadî,

¹⁸ 667 Adonîqamî,

¹⁹ 2.067 Bîgwayî,

²⁰ 655 Edînî,

²¹ 98 Atêriyên ji ziriyeta Hîzqiya,

²² 328 Haşûmî,

²³ 324 Bêsayî,

²⁴ 112 Harîfî,

²⁵ 95 Gîvonî,

²⁶ 188 Bêtlehemî û Netofayî,

²⁷ 128 Enatotî,

²⁸ 42 Bêtezmawetî,

²⁹ 743 Qîryat-Yearîmî, Kefîrayî û Beêrotî,

³⁰ 621 Ramayî û Gevayî,

³¹ 122 Mîkmasî,

³² 123 Bêt-Êlî û Eyî,

³³ 52 mirovên bajarê Neboyê yê din,

³⁴ 1.254 mirovên bajarê Elamê yê din,

³⁵ 320 Harîmî,

³⁶ 345 Erîhayî,

³⁷ 721 Lodî, Hadîdî û Onoyî

³⁸ û 3.930 Senaayî.

³⁹ Kahin: 973 Yedayayiyên ji mala Yêşû,

⁴⁰ 1.052 Îmmêrî,

⁴¹ 1.247 Paşxûrî

⁴² û 1.017 Harîmî.

⁴³ Lêwiyî: 74 Yêşûyiyên ji ziriyetên Hodewa û Qadmiyêl.

⁴⁴ Stranbêj: 148 Asafî.

⁴⁵ Dergevan: 138 Şallûmî, Atêrî, Talmonî, Eqqûvî, Hatîtayî û Şovayî.

⁴⁶ Peywirdarên Perestgehê: Sîhayî, Hasûfayî, Tabbaotî,

⁴⁷ Qêrosî, Sîayî, Padonî,

⁴⁸ Levanayî, Hagavayî, Şalmayî,

⁴⁹ Hananî, Gîddelî, Gaharî,

⁵⁰ Reayayî, Resînî, Neqodayî,

⁵¹ Gazzamî, Ûzzayî, Pasêahî,

⁵² Bêsayî, Meûnîmî, Nefîşesîmî,

⁵³ Baqbûqî, Haqûfayî, Harhûrî,

⁵⁴ Baslîtî, Mehîdayî, Harşayî,

⁵⁵ Barqosî, Sîserayî, Temahî,

⁵⁶ Nesîahî û Hatîfayî.

⁵⁷ Ziriyetên xulamên Silêman: Sotayî, Soferetî, Perîdayî,

⁵⁸ Yaelayî, Darqonî, Gîddelî,

⁵⁹ Şefatyayî, Hattîlî, Poxeret-Hassevayîmî û Amonî.

⁶⁰ Hemû peywirdarên Perestgehê tevî kesên ji ziriyetên xulamên Silêman: 392.

⁶¹ Kesên ji bajarên Tel-Melah, Tel-Harşa, Kerûv, Addon û Îmmêrê hatin lê nekaribûn bidin kifşkirin ku ji kîjan ziriyet an malbatê ne û bi rastî Îsraêlî ne, ev in:

⁶² Delayayî, Toviyayî û Neqodayî.

⁶³ Ji ziriyetên kahinan jî ev bûn: Hovayayî, Haqqosî û kurên Barzîllayê ku bi keçeke Barzîllayê Gîladî re zewicî û navê xezûrê xwe stand.

⁶⁴ Ew li ziriyeta xwe geriyan lê qeydeke nivîskî nedîtin. Loma jî ne paqij hatin hesibandin û kahintî ji wan hat standin.

⁶⁵ Walî ji wan re gotiye ku heta kahinekî ku Ûrîm û Tûmmîmê bi kar tîne derkeve, ji xwarina herî pîroz nexwin.

⁶⁶ Hejmara tevahiya civakê 42.360 kes bû.

⁶⁷ Herwiha 7.337 xulam û xadim, 245 stranbêjên jin û mêr,

⁶⁸ 736 hesp, 245 hêstir,

⁶⁹ 435 deve û 6.720 kerên wan jî hebûn.

⁷⁰ Ji serekên binemalan hin kesan, ji bo vî karî diyarî pêşkêş kirin. Walî hezar darîk zêr, 50 tasik, 530 mîntanên kahinan da xezîneyê.

⁷¹ Ji serekên binemalan hin kesên din, ji bo xezîneya kar 20.000 darîk zêr û 2.200 mina zîv da.

⁷² Ji gelê mayî tiştên ku hatin dayîn, 20.000 darîk zêr, 2.000 mina zîv û 67 mîntanên kahinan.

⁷³ Kahin, Lêwiyî, dergevan, stranbêj, hinek kesên ji gel, peywirdarên Perestgehê û tevahiya gelê Îsraêl li bajarên xwe bi cih bûn.