Nahûm 2 - Kurmanji Încîl

Ketina Nînewayê tê

¹ Yê ku wêran dike li dijî te derket, Kelehê biparêze, hay ji rê hebe! Pişta xwe girê bide, tevahiya hêza xwe bide hev.

² Çimkî Xudan wê rewnaqiya Aqûb Û Îsraêlê bigihîjîne rewnaqiya berê. Çimkî wêrankeran ew wêran kirin Û rezên wan xera kirin.

³ Mertalên mêrxasên wî hatin sorkirin, Şervan cilên sor li xwe kirin. Di roja amadekirina wan de, Hesinên pola yên erebeyên şer wekî êgir dibiriqin Û rimên çamê dihejin.

⁴ Erebeyên şer wekî dînan li kolanan dibezin, Li meydanan di ser hev de diçin û tên. Wekî xetîreyan xuya dibin, Wekî brûskan dipekin.

⁵ Emrê leşkerên bijare hate dayîn, Lê gava tên diterpilin. Ew ber bi sûrên bajêr ve dibezin Û sûran xurt û qeyîm dikin.

⁶ Deriyên çeman vebûn Û qesir dihele.

⁷ Ferman pêk hat, Bajar sirgûn bû û hat birin. Xizmetkarên bajêr wekî kevokan şînê dikin Û li singê xwe dixin.

⁸ Nînewa bû wekî hewza ji avê vala dibe. Dibêjin: “Bisekinin, bisekinin!” Lê tu kes li pişt xwe nazivire.

⁹ Zêr talan bikin! Zîv talan bikin! Dawiya serwetê tuneye, Her cure tiştên hêja zêde ne!

¹⁰ Vala, vikîvala, wêran! Dil dihelin, çok dilerizin. Hemû hinav diêşin û hemû rû diçilmisin.

¹¹ Ka li ku ye warê şêran? Li ku ye şikefta şêrên ciwan Ku şêr bi ferxên xwe re diçû û dihat Û tu kes ew neditirsandin?

¹² Şêr ji bo ferxên xwe, bi têra xwe goşt perçe kir, Ji bo şêrên mê kuşt, Şikeftên xwe bi nêçîrê tije kirin, Warên xwe bi goşt dagirtin.

¹³ Gotina Xudanê Karîndar ev e: “Va ye ez li dijî te me, Ezê erebeyên te yên şer di nav dûyê de bişewitînim Û şûr wê şêrên te yên ciwan daqurtînin. Ezê ji ser rûyê erdê nêçîra te rakim Û êdî wê dengê qasidên te neyê bihîstin.”