Mîxa 7 - Kurmanji Încîl

Lavija şînê ya Mîxayê Pêxember

¹ Wey li min! Ez bûm wekî kesê piştî berhevkirina fêkiyên havînê Û piştî çinîn û efarekirina tirî, gûşiyek jî nabîne. Hejîrên beriya havînê neman ku dilê min diçê!

² Li welêt dilsozê Xwedê tuneye, kesê dilrast nema. Her kes ji bo xwînrijandinê kemînê datîne, Bira li pêş birayê xwe dafik datîne.

³ Herdu destên wan ji bo karên xerab jêhatî ne! Serek diyarî, dadger jî bertîl dixwaze, Mezin ya ku dixwazin didin kirin. Bi vî awayî edaletê xera dikin.

⁴ Çêtirê wan wekî zîwanê ye, Herî dilrastê wan mîna stiriyan e. Lê çawa ku pêxemberên wan ew hişyar kirin, Roja cezakirina wan hat. Niha şaş û metel in.

⁵ Bawerî bi cîranê xwe neyînin, Bi dostê xwe ewle nebin. Li ba jina ku di paşila we de radize, Hay ji devê xwe hebin.

⁶ Çimkî kur bavê xwe rezîl dike, Keç li dijî diya xwe, bûk li dijî xesûya xwe derdikeve. Dijminê mirov maliyên wî bi xwe ne.

Bawerî û rizgarî

⁷ Lê ezê berê xwe bidim Xudan, Ezê li benda Xwedayê rizgariya xwe bim. Xwedayê min wê min bibihîze.

⁸ Ya dijminê min! Gava bikevim şa nebe, ezê dîsa rabim! Çaxê ez li taristanê jî rûnim, Wê Xudan bibe ronahiya min.

⁹ Ji ber ku min li dijî wî sûc kir, Heta li doza min binêre û mafê min bistîne, Ezê li ber hêrsa Xudan xwe ragirim. Wê min derxe ronahiyê, Ezê edaleta wî bibînim.

¹⁰ Wê gavê wê dijmin min bibîne, Wê ew kesê ku ji min re gotiye: “Ka Xwedayê te Xudan li ku ye?!” şerm bike. Ezê ketina wan bi çavê xwe bibînim, Wê wekî heriya kuçeyan biperçiqin.

Vegera Orşelîmê

¹¹ Roj tê ku wê sûrên te bên avakirin, Wê rojê wê sînorên te gelek berfireh bibin.

¹² Wê rojê ji Aşûrê heta bajarên Misrê, Ji Misrê heta Çemê Feratê, Ji deryayê heta deryayê û ji çiyê heta çiyê, Wê ber bi te ve werin.

¹³ Lê ji ber xerabiyên şêniyên wir, Wê welatên wan wêran bibin.

Dua û spasî

¹⁴ Ya Xwedê! Bi gopalê xwe Ji gel û keriyê xwe re şivantiyê bike Ku li daristanê û li welatê berdar tenê dimîne. Wekî dema berê, bila niha jî li Başan û Gîladê biçêrin.

¹⁵ Wekî wan rojên ku te em ji welatê Misrê deranîn, Kerametan nîşanî gelê xwe bide!

¹⁶ Wê milet vê yekê bibînin Û tevî hemû xurtiya xwe şerm bikin. Wê destê xwe deynin ber devê xwe, Wê guhê wan ker bibe.

¹⁷ Wekî mar û heywanên li erdê dişêlin wê axê bialêsin. Wê bilerizin, ji asêgehên xwe derkevin Û li ber Xwedayê me Xudan bikevin sawê. Wê ji te bitirsin.

¹⁸ Ma îlahekî wekî te heye ku sûcan dibexişîne Û serhildanên saxmayiyên gelê xwe efû dike?! Ji ber ku tu bi dilovaniyê şa dibî, Tu heta hetayê bi hêrs namînî.

¹⁹ Tê dîsa li ber me bikevî, Tê neheqiyên me, di bin lingan de biperçiqînî. Tê tevahiya gunehên me, bavêjî binê deryayê.

²⁰ Çawa ku rojên berê te ji bav û kalên me re sond xwariye, Tê ji Aqûb re dilsoz, ji Îbrahîm re dilovan bî.