Methelokên 6 - Kurmanji Încîl

Hay ji dafikan hebe!

¹ Lawo, heke tu ji cîranê xwe re bûyî kefîl, Heke te destê xwe dabe xerîbekî,

² Tu bi gotinên lêvên xwe ketî dafikê, Tu bi peyvên devê xwe hatî girtin.

³ Loma lawo, vê bike û xwe rizgar bike: Here xwe bavêje ber piyê wî, lavayî wî bike. Çimkî tu ketî destê cîranê xwe.

⁴ Bila xew nekeve çavê te, Qelpaxên çavên te neyên girtin.

⁵ Wekî xezala di destê nêçîrvan de, Wekî çivîka di destê kewgir de xwe rizgar bike.

⁶ Tiralo, bala xwe bide morîstankan, Li riyên wan binêre û şehreza be!

⁷ Ne serwerê wan heye, Ne rêber, ne jî peywirdar,

⁸ Lê havînê ew zadê xwe amade dikin, Di dema berhilanînê de qûtê xwe kom dikin.

⁹ Tiralo, ma tê heta kengê razêyî? Tê kengê ji xewê rabî?

¹⁰ Hinekî xew, hinekî xewarî, Hinekî destê xwe bide hev û bêhna xwe vede,

¹¹ Bi vî awayî wê feqîrî wekî rêbirekî bê ser te, Xizanî jî wekî şervanekî bê ser te.

¹² Mirovê beredayî û neheq, Bi devê derewîn digere.

¹³ Ew çavên xwe dişikêne, Bi lingên xwe dibêje, bi tiliyên xwe vedibêje.

¹⁴ Di dilê xwe yê şaş de xerabiyê çêdike, Hergav pevçûnê derdixe.

¹⁵ Loma wê jinişkave felaket bê serê wî, Şifa wî tuneye, wê yekser bişikê.

¹⁶ Şeş tiştên Xudan jê nefret dike hene, Heta heft tiştên li ber wî kirêt in hene.

¹⁷ Çavê pozbilindiyê, zimanê derewîn, Destê xwîna bêsûc dirijîne,

¹⁸ Dilê fikrên xerab derdixin, Lingên ji bo neheqiyê dilezînîn,

¹⁹ Şahidê derewîn ê ku bi nefesa xwe derewan dike Û kesê di nav birayên xwe de pevçûnê derdixe.

Hişyarkirina li dijî zinayê ya din

²⁰ Lawo, pêk bîne emrên bavê xwe, Navêje pişt guhê xwe hînkirinên diya xwe.

²¹ Hergav wan li ser dilê xwe girê bide, Wan bixe stûyê xwe.

²² Gava tu di rê de herî, wê ji te re bibin rêber, Çaxê radizî, wê te biparêzin Û çaxê tu hişyar bibî, wê bi te re bipeyivin.

²³ Çimkî emir ji bo te qendîl, hînkirin ronahî ye, Erzşikandinên ji bo terbiyê, riya jiyanê ye.

²⁴ Wê ev te ji jina xerab, Ji zimanşîrîniya jina bêwefa biparêzin.

²⁵ Di dilê xwe de çav bernede bedewiya wê Û bila bi awirên wê te neke êsîrê xwe.

²⁶ Çimkî ji ber pereyê fahîşeyekê, Mirov dibe hewceyî nên. Lê jina zinakar nêçîrvana canê mirovan e.

²⁷ Gava mirov êgir bixe hembêza xwe Ma wê cilê wî neşewite?

²⁸ Yan jî mirov li ser perengên êgir bimeşe, Ma wê lingên wî neşewitin?

²⁹ Rewşa kesê diçe ba jina cîranê xwe wisa ye, Kesê dest bavêje wê, wê bêceza nemîne.

³⁰ Gava dizê birçî ji bo têrkirina xwe bidize, Tu kes wî kêm nabîne.

³¹ Lê gava bê girtin, wê heft qatên wê bide, Wê hemû hebûna mala xwe bide.

³² Kesê zinayê dike kêmaqil e, Bi vê kirinê canê xwe xera dike.

³³ Ew lêdan û riswatiyê dibîne, Şerm li ser wî dimîne.

³⁴ Çimkî hesûdî hêrsa mêrê wê radike, Di roja tolstandinê de, rehma wî tuneye.

³⁵ Ew tu berdêlê qebûl nake, Bi zêdekirina diyariyan jî razî nabe.