Methelokên 31 - Kurmanji Încîl

Meselokên Lemûêlê Padîşah

¹ Gotinên Lemûêlê Padîşah ev in. Peyama diya wî hînî wî kiriye, ev e:

² “Lawo! Ez çi bêjim? Ya kurê zikê min, çi bêjim? Ya kurê sozên min, çi ji te re bêjim?

³ Qeweta xwe nede jinan, Ne jî riyên xwe bide kesên padîşahan helak dikin.

⁴ Lemûêlo! Li padîşahan nakeve, Li padîşahan nakeve ku şerabê vexwin, Ne jî li mîr û began dikeve ku dixwazin meyê vexwin.

⁵ Çimkî wê vexwin û qanûnan ji bîr bikin, Wê heqê hemû bindestan bixwin.

⁶ Meyê bidin kesê li ber helakbûnê ye, Şerabê bidin canê bi kul û derd.

⁷ Bila vexwe, ji bîr bike feqîriya xwe, Bila êdî neyîne bîra xwe derdên xwe.

⁸ Tu devê xwe ji bo bêzaran, Ji bo doza hemû bêkesan veke.

⁹ Devê xwe veke! Dadgeriya bi edaletê bike, Mafê bindest û hejaran biparêze.”

Jina çê

¹⁰ Kî dikare jina çê bibîne? Qîmeta wê ji cewheran gelekî zêdetir e.

¹¹ Dilê mêrê wê pê ewle ye, Qezenca wî kêm nabe.

¹² Jina wî di hemû rojên jiyana xwe de Qenciyê lê dike, ne ku xerabiyê.

¹³ Ew rîs û kitan peyda dike Û bi dil û can bi destê xwe çêdike.

¹⁴ Wekî gemiyên bazirganan, Ew ji dûrî nanê xwe tîne.

¹⁵ Beriya hilatina rojê, radibe Ku nanê maliyan û para xizmetkaran peyda bike.

¹⁶ Dêhna xwe dide ser erdekî û dikire, Bi qezenca destê xwe rezekî datîne.

¹⁷ Pişta xwe dişidîne Û zend û bendan xurt dike.

¹⁸ Zane ku kirîn û firotin qenc e, Bi şev qendîla wê natefe.

¹⁹ Dest davêje teşiya xwe, Bi kefa destê xwe çerxikê digire.

²⁰ Mil dide bindestan, Dest dirêj dike li hejaran.

²¹ Berf dibare lê ji bo maliyên xwe natirse, Çimkî ji bo tevahiya mala xwe du dest cil hene.

²² Ew ji bo xwe rûber çêdike, Cilên wê kitanê tenik û binevşî ne.

²³ Mêrê wê li dergehên bajêr tê naskirin Û li wir bi rîspiyên welêt re rûdine.

²⁴ Ew cilên kitên çêdike û difiroşe, Piştênkan dide bazirganan.

²⁵ Hêz û qedir cilên wê ne, Bi xêr û xweşî li sibê dinêre.

²⁶ Ew devê xwe bi şehrezayî vedike, Zimanê wê hînî dilovaniyê dike.

²⁷ Hay ji mala xwe heye, Nanê tiraliyê naxwe.

²⁸ Zarokên wê radibin û xweziya xwe pê tînin, Mêrê wê jî pesnê wê dide û dibêje:

²⁹ “Gelek jin hene karên baş dikin, Lê tu di ser hemûyan re yî.”

³⁰ Delalî derew e, bedewî pûç e, Lê jina ji Xudan ditirse hêjayî pesnê ye.

³¹ Ji keda destê wê bidinê, Bila karên wê, li dergehên bajêr pesnê wê bidin.