Methelokên 25 - Kurmanji Încîl

Meselokên din ên Silêmanê Pêxember

¹ Ev jî meselokên Silêman in. Zilamên Hîzqiyayê Padîşahê Cihûdayê ev dan hev û nivîsandin.

² Veşartina tiştekî rûmeta Xwedê ye, Lê rûmeta padîşahan lêkolîna tiştan e.

³ Wekî bilindahiya ezmên û wekî kûrahiya erdê, Wisa jî dilê padîşahan nayê zanîn.

⁴ Ji zîv tortê biqetîne, Ji zîvker re taximek derdikeve.

⁵ Tu kesê xerab ji hizûra padîşah dûr bixe, Wê textê wî bi rastiyê qewîn be.

⁶ Li hizûra padîşah xwe nede pêş, Di nav giregiran de nesekine.

⁷ Çêtir e ji te re bêje: “Keremke, were jor!” Ji nizimkirina te li ber mîrekî Ku çavê te dibîne.

⁸ Bi lez serî li dîwanê nede, Dibe ku di dawiyê de, cîranê te, te bide şermê Wî çaxî tê çi bikî?

⁹ Doza xwe bi cîranê xwe re bipeyive, Lê sirên kesekî din veneke.

¹⁰ Nexwe wê kesê bibihîze te şermezar bike Û wê ev şermezarî li ser te bimîne.

¹¹ Gotina di cih de hatiye gotin, Wekî sêvên zêrîn ên di nav zîvê qewirandî de ye.

¹² Erzşikandina şehrezayan, ji bo guhdaran, Guharê zêrîn û xemla ji zêrê xas e.

¹³ Qasidê dilsoz ji bo kesê ew şandiye, Wekî hênikahiya berfê ya dema palehiyê ye. Ew canê xweyê xwe teze dike.

¹⁴ Kesê bi diyariya nedayî pesnê xwe dide, Ba û ewrên bêbaran e.

¹⁵ Hikûmdar bi sebrê tê qanekirin Û zimanê nerm hestî dişikêne.

¹⁶ Te hingiv dît, zêde nexwe, Tu zêde bixwî, tê vereşî.

¹⁷ Zêde neçe mala cîranê xwe, Nexwe wê ji te têr bibe û nefretê bike.

¹⁸ Kesê li dijî cîranê xwe şahidiya derewîn dike, Gurz, şûr û tîrê tûj e.

¹⁹ Di roja teng de ewlebûna bi kesê bêbext, Diranê xerab û lingê kulek e.

²⁰ Ji dilekî biderd re strangotin, Di roja sar de derxistina xiftên Û sirkeya li ser sodayê ye.

²¹ Heke dijminê te birçî be, xwarinê bidê, Heke tî be, avê bidê.

²² Çimkî bi vê yekê, Tê perengên êgir li ser serê wî kom bikî Û wê Xudan te xelat bike.

²³ Çawa ku bayê bakur baranê tîne, Zimanê buxtanker jî rûyan dijwar dike.

²⁴ Li kujê banê xanî rûniştin, Ji rûniştina malê ya bi jina şerûd re çêtir e.

²⁵ Mizgîniya xêrê ya ji welatekî dûr tê, Ji bo canê tî ava hênik e.

²⁶ Kesê rast li ber xeraban dikule, Kaniya şîlo û bîra xerabûyî ye.

²⁷ Çawa ku xwarina hingivê zêde ne baş e, Herdem ketina pey nav û dengê xwe jî ne baş e.

²⁸ Kesê bi nefsa xwe nikare, Bajarekî hilweşiyayî û bêsûr e.