Methelokên 23 - Kurmanji Încîl

(6)

¹ Çaxê tu bi serwerekî re li ser xwarinê rûdinî, Bala xwe baş bide ya ku li ber te ye

² Û heke dilê te pir diçê, Kêrê deyne ser qirika xwe.

³ Bila dilê te neçe xwarinên wî yên bilezet, Çimkî ew nanê hîleyê ye.

(7)

⁴ Xwe newestîne ku dewlemend bibî, Dev ji vê fikrê berde.

⁵ Çaxê te çav berdayê, serwet namîne Çimkî baskan ji xwe re çêdike Û wekî teyrekî difire ezmanan.

(8)

⁶ Tu nanê kesê çikûs nexwe, Bila dilê te neçe xwarinên wî yên bilezet.

⁷ Çimkî ew pariyên devê te dijmêre, Ji te re dibêje: “Bixwe, vexwe!” Lê dilê wî ne li ser te ye.

⁸ Tê pariyê xwariye vereşî Û gotinên te yên şîrîn wê bêkêr bin.

(9)

⁹ Li ber bêaqilan nepeyive, Çimkî ew serwextiya peyvên te kêm dibînin.

(10)

¹⁰ Cihê sînorê kevin neguherîne Û nekeve zeviya sêwiyan.

¹¹ Çimkî Rizgarkarê wan hêzdar e, Wê doza wan li dijî te bike.

(11)

¹² Bila dilê te li ser terbiyeya te be Û guhê te li ser gotinên zanînê.

¹³ Terbiyeyê ji zarokên xwe texsîr neke, Tu ço jî lê bixî, wê nemire.

¹⁴ Heke tu ço lê bixî, Tê canê wî ji diyarê miriyan rizgar bikî.

(12)

¹⁵ Lawo, heke dilê te şehreza be, Wê dilê min jî şa be.

¹⁶ Gava lêvên te gotinên rast bibêjin, Wê canê min şa bibe.

(13)

¹⁷ Bila dilê te hesûdiya gunehkaran neke, Lê herdem bi tirsa Xudan bijî.

¹⁸ Bi vî awayî wê pêşerojek hebe, Wê hêviya te winda nebe.

¹⁹ Lawo, bibihîze û şehreza be, Dilê xwe bide ser riya rast.

(14)

²⁰ Ne di nav serxweşên şerabê de, Ne jî bi têrnexwaran re bibe.

²¹ Çimkî wê serxweş û têrnexwar feqîr bibe Û wê xewarî jî wekî potikan xwe li wan bike.

(15)

²² Tu guh bide bavê xwe ku can daye te Û diya xwe kêm nebîne gava pîr bibe.

(16)

²³ Rastiyê bikire û nefiroşe, Terbiye, şehrezayî û fêmdariyê jî bikire.

²⁴ Bavê kesê rast dilgeş e, Kesê can bide kurê şehreza pê şa dibe.

²⁵ Bila dê û bavê te şa bin, Diya tu aniye dinyayê dilgeş be.

(17)

²⁶ Lawo, dilê xwe bide min, Bila çavê te baş binêre li riyên min.

²⁷ Çimkî fahîşe çaleke kûr e Û jina bêwefa bîreke teng e.

²⁸ Ew wekî rêbir kemînê datîne Û zilamên bêbext zêde dike.

(18)

²⁹ Axîn ya kê ye? Waxîn ya kê ye? Pevçûn ya kê ye? Gilî û gazin ya kê ye? Birînên bêsedem û çavên sorbûyî yên kê ne?

³⁰ Kesên li ser şerabê rûniştine û ranabin, Kesên şerabên tevlihev diceribînin.

³¹ Gava şerab sor dibe û di kasê de dibiriqe, Li xweşherikîna gewriyê nenêre.

³² Di dawiyê de wekî marekî pê vedide, Wekî koremarekî gez dike.

³³ Wê çavê te tiştên xerîb bibîne, Wê dilê te tiştên xerab bibêje.

³⁴ Tê bibî wekî kesê carna li nav deryayê, Carna jî li ser stûna gemiyê radize.

³⁵ Tê bêjî: “Li min xistin lê ez ne êşiyam, Li min dan lê bi xwe nehesiyam. Ezê kengê hişyar bim Ku ez dîsa vexwim?”