Methelokên 22 - Kurmanji Încîl

¹ Navê baş ji dewlemendiya mezin qenctir e, Kerem ji zêr û zîv çêtir e.

² Feqîr û dewlemend rastî hev tên, Afirînerê herduyan jî Xudan e.

³ Aqilmend gava xerabiyê dibîne xwe vedişêre, Sexik xwe davêje pêş û xisarê dibîne.

⁴ Xelata nefsbiçûkî û tirsa Xudan, Jiyan, rûmet û dewlemendî ye.

⁵ Li ser riya kesê dilxerab dirî û dafik hene, Kesê canê xwe diparêze, xwe ji wan dûr dixe.

⁶ Di zarokatiyê de riya rast hîn bike, Gava pîr bibe ew jê averê nabe.

⁷ Dewlemend li ser feqîran dibe serwer Û deyndar dibe xulamê xweyê deynan.

⁸ Kesê neheqiyê diçîne wê xerabiyê bidirû, Şiva hêrsa wî jî wê bişikê.

⁹ Comerd tê bereketkirin, Çimkî ew nanê xwe dide belengazan.

¹⁰ Tu tinazkar biqewitîne wê pevçûn here, Berberî û riswatî jî namîne.

¹¹ Kesê ji dilê pak hez dike Û kerem li ser lêva wî ye, Wê ji padîşah re bibe heval.

¹² Çavê Xudan zanînê diparêze, Lê gotinên xayînan serobino dike.

¹³ Tiral dibêje: “Li ser kuçeyê şêr heye! Ezê li derve bêm kuştin!”

¹⁴ Devê jina çavlider çala kûr e, Kesê Xudan jê hêrs dibe dikeve wir.

¹⁵ Bêaqilî di dilê zarokan de girêdayî ye, Lê çoyê terbiyeyê wî jê dûr dixe.

¹⁶ Kesê ji bo qezencê zorê li belengazan dike Û kesê tiştan dide dewlemendan, wê esse bibe xizan.

Gotinên şehrezayan

¹⁷ Guh bide, gotinên şehrezayan bibihîze! Meyla xwe bide ser hînkirina min.

¹⁸ Çimkî xweş e tu wan li ser dilê xwe bigirî, Bila ew bi tevahî li ser lêvên te bin.

¹⁹ Min îro bi te, erê bi te ev dan zanîn Ku tu bi Xudan ewle bî.

²⁰ Ma min ji bo te Sî gotinên şêwir û zanînê nenivîsî?

²¹ Ez van gotinan hînî te dikim Ku tu bizanî çi rast û ewle ne, Tê jî bersiva rast bidî kesên te dişînin.

(1)

²² Ji ber ku belengaz e, kesê belengaz neşelîne, Kesê bindest jî li dergehê bajêr neperçiqîne.

²³ Çimkî wê Xudan doza wan binêre Û canê kesên ku ew şelandine bişelîne.

(2)

²⁴ Bi hêrsokan re hevaltiyê neke, Bi kesên zû hêrs dibin re, rêve neçe.

²⁵ Yan na tê hînî riyên wan bibî Û canê xwe bixî dafikê.

(3)

²⁶ Tu ji wan kesan nebe Ku ji deyn re dibin kefîl Û destên hev diguvêşin.

²⁷ Heke ji bo deynan tiştekî te tunebe, Ji bo çi wê dewşeka bin te bistînin?

(4)

²⁸ Cihê sînorê kevin neguherîne Ku bav û kalên te danîne.

(5)

²⁹ Te ew mirovê di karê xwe de serketî ye dîtiye? Ew kes li ber padîşahan disekine, Ne li ber beredayî û bêkêran.