Methelokên 20 - Kurmanji Încîl

¹ Şerab dike tinazkar, mey dike xirecir, Her kesê ji ber wan tê xapandin, ne şehreza ye.

² Tirs û sawa padîşah wekî himîna şêrê ciwan e, Her kesê wî hêrs bike, canê wî tune dike.

³ Reva ji pevçûnê, ji bo mirovan rûmet e, Lê her ehmeq bi gotinan xwe davêje nav şêr.

⁴ Zivistanê tiral cot nake, Dema hilanînê digere lê tiştek tuneye.

⁵ Pîlana dilê mirovan wekî ava kûr e, Lê kesê fêmdar wê dikişîne.

⁶ Gelek kes dilsoziya xwe îlan dikin, Lê kî dikare mirovê ewle bibîne?

⁷ Kesê rast di riya kamiliyê de diçe, Xwezî bi wan kuran ku li pey wî tên!

⁸ Padîşahê li ser textê dadbarkirinê rûdine, Her xerabiyê bi çavên xwe ji hev diqetîne.

⁹ Ma kî dikare bêje: “Min dilê xwe paqij kir, Ez ji gunehên xwe pak bûm?”

¹⁰ Kevirên hîlekar û pîvanên şaş, Herdu jî li ber Xudan kirêt in.

¹¹ Zarok jî bi kirina xwe, xwe dide nasîn, Ka gelo karên wî rast û pak in.

¹² Guhê bihîstinê û çavê dîtinê, Herdu jî Xudan çêkirine.

¹³ Ji xewê hez neke, tê feqîr bibî, Çavê xwe veke, tê ji nên têr bibî.

¹⁴ Kesê dikire dibêje: “Xerab e, xerab e!” Lê gava diçe, pesnê wî tiştî dide!

¹⁵ Gelek zêr û cewher hene, Lê lêvên zana hêjatir e.

¹⁶ Cilê kesê ji xerîb re bûye kefîl bistîne, Ji kesê ji biyanî re bûye kefîl gerew bistîne.

¹⁷ Nanê bi hîlekariyê ji mirov re şîrîn e, Lê piştre dev bi kevirokan tije dibe.

¹⁸ Pîlan bi şêwrê tên xurtkirin, Bi rêberên saxlem re here şêr.

¹⁹ Fesad siran jî venaşêre, Loma tu bi kesê devsist re nebe heval.

²⁰ Kesê nifir li bav an diya xwe dike, Qendîla wî di nîvê taristanê de ditefe.

²¹ Mal û milkê pêşî bi lezgînî tê bi dest xistin, Di dawiyê de bêbereket e.

²² Nebêje: “Ezê bergîdana xerabiyê bidim.” Li benda Xudan be û wê te rizgar bike.

²³ Kevirên hîlekar li ber Xudan kirêt in, Mêzîna şaş ne qenc e.

²⁴ Gavên mirov ji aliyê Xudan ve têne avêtin, Wê mirov çawa bikaribe riya xwe fêm bike?

²⁵ Bêyî ku bifikire, Bibêje: “Ev pîroz e” û soz bide, Ji bo mirov dafik e.

²⁶ Padîşahê şehreza xeraban bêjing dike Û berêş di ser wan de digindirîne.

²⁷ Ruhê mirov qendîla Xudan e, Ew bi dil û hinavên mirov dizane.

²⁸ Dilsozî û dilovanî padîşah diparêzin, Erê, textê wî bi dilsoziyê tê xurtkirin.

²⁹ Xweşikbûna xortan hêza wan e, Rûmeta kalan, porê spî ye.

³⁰ Derbê ku birîndar dike, xerabiyê paqij dike, Lêxistin jî dil û hinavan pak dike.