Methelokên 18 - Kurmanji Încîl

¹ Yê xwe ji kesên din dide alî, li pey daxwaza xwe ye, Ew li dijî her şîretê ye.

² Kesê bêaqil ji fêmkirinê hez nake, Ew tenê dixwaze fikra xwe bêje.

³ Gava xerabî tê, kêmdîtin jî tê, Riswatî jî dide pey rûreşiyê.

⁴ Gotinên devê mirov avên kûr in, Kaniya şehrezayiyê jî çemekî diherike.

⁵ Li dîwanê çawa neheqiya li kesê rast ne baş be, Meyla li kesê xerab jî, ne baş e.

⁶ Lêvên kesê bêaqil pevçûn dertînin, Devê wî gazî lêdanê dike.

⁷ Devê kesê bêaqil wî helak dike, Lêvên wî ji canê wî re dafik e.

⁸ Gotinên fitnekaran wekî pariyê şîrîn e, Heta dil û hinavan diçe.

⁹ Kesê di karê xwe de tiral e, Birayê xerabkaran e.

¹⁰ Navê Xudan birceke hêzdar e, Kesê rast dibeze navê û jê re sitar e.

¹¹ Dewlemend serweta xwe wekî bajarê xwe yê hêzdar dibîne, Jê kirî ew sûrên bilind in.

¹² Beriya ketinê dilê quretî, Beriya rûmetê jî nefsbiçûkî tê.

¹³ Beriya guhdariyê bersivandin, Ehmeqî û şermezariyê ye.

¹⁴ Ruhê mirovan di nexweşiyê de sebir dike, Kî dikare ruhê birîndar ragire?

¹⁵ Dilê kesê fêmdar zanabûnê bidest dixe, Guhê kesê şehreza li zanabûnê digere.

¹⁶ Kesê diyariyan dide, deriyan li xwe vedike Û wî dibe ba giregiran.

¹⁷ Di dozê de kesê pêşî dibêje rast xuya dike, Lê gava kesê din wî diceribîne, diguhere.

¹⁸ Pişk pevçûnê diqedîne Û di nav hêzdaran de biryarê dide.

¹⁹ Razîkirina birayê xeyidî, ji standina bajarê bisûr zortir e, Pevçûn wekî zirzeyê kelehê ye.

²⁰ Zikê mirovan bi fêkiyê devê wan, Bi berê lêvên wan têr dibe.

²¹ Jiyan û mirin di destê zimên de ye, Kesên jê hez dikin, wê ji berê wî bixwin.

²² Kesê jinekê dibîne, qenciyê dibîne, Çimkî Xudan jê razî ye.

²³ Feqîr lava dike, Lê dewlemend bi hişkî bersivê dide.

²⁴ Heval hene dibin helakê, Lê dost hene ji bira jî nêzîktir in.