Methelokên 14 - Kurmanji Încîl

¹ Jina şehreza mala xwe ava dike, Lê jina ehmeq wê bi destê xwe xera dike.

² Kesê di riya rast de diçe, ji Xudan ditirse, Lê kesê riya wî hîlekarî ye, wî kêm dibîne.

³ Devê ehmeqan şiva li ser piştê ye. Lê lêvên şehrezayan wan diparêzin.

⁴ Li dera ga lê tuneye, afir paqij e, Lê berên zêde bi hêza gê ye.

⁵ Şahidê ewledar derewan nabêje, Lê şahidê derewîn bi nefesa xwe derewan dike.

⁶ Tinazkar li şehrezayiyê bigere jî nabîne, Lê ji bo kesê fêmdar zanîn hêsan e.

⁷ Ji mirovê bêaqil dûr be, Çimkî tu lêvên zana nabînî.

⁸ Şehrezayiya aqilmendan ew e ku riya xwe dizanin, Lê ehmeqiya bêaqilan hîlekarî ye.

⁹ Kesên ehmeq tinazên xwe bi qurbana berdêlê dikin, Lê niyeta dilrastan qencî ye.

¹⁰ Dil kula xwe dizane, Kesê xerîb şahiya wî hevpar nake.

¹¹ Mala xeraban helak dibe, Lê konê dilrastan ava dibe.

¹² Rê heye li ber mirovan rast xuya dike, Lê dawiya wê dibe mirinê.

¹³ Di dema kenê de jî dil dikare bi kul be Û dawiya şahiyê keder e.

¹⁴ Dilê averê bi riyên xwe, Mirovê qenc bi kirinên xwe jî têr dibe.

¹⁵ Kesê sexik baweriya xwe bi her tiştî tîne, Lê aqilmend hay ji gavên xwe heye.

¹⁶ Şehreza bi tedbîr e û dev ji xerabiyê berdide, Lê bêaqil qure ye û bi xwe ewle ye.

¹⁷ Kesê hêrsok ehmeqiyê dike Û hîlekar tê nefretkirin.

¹⁸ Kesên sexik bêaqiliyê mîras distînin, Lê taca zanînê datînin ser serê aqilmendan.

¹⁹ Kesên xerab li ber qencan ditewin, Belê, xerab li ber dergehên rastan xwe ditewînin.

²⁰ Feqîr li ber çavê cîranê xwe jî reş e, Lê hevalên dewlemendan gelek in.

²¹ Kesê cîranê xwe kêm dibîne guneh dike, Lê kesê li ber bindestan dikeve bextewar e.

²² Ma kesên xerabiyê saz dikin riya xwe şaş nakin? Lê ji kesên qenciyê saz dikin re dilsozî û dilovanî heye.

²³ Di her kedê de qezenc heye, Lê gotina vala tenê xizaniyê tîne.

²⁴ Taca şehrezayan dewlemendiya wan e, Lê ehmeqiya bêaqilan ehmeqiyê tîne.

²⁵ Şahidê rastîn canan rizgar dike, Lê şahidê derewîn hîleyê tîne.

²⁶ Kesê ji Xudan ditirse di ewlehiya qewîn de ye, Wê sitargeha kurên wî be.

²⁷ Tirsa Xudan kaniya jiyanê ye, Mirovan ji dafikên mirinê dûr dixe.

²⁸ Rûmeta padîşah, zêdebûna gelê wî ye, Lê bi tunebûna netewe, serwer jî helak dibe.

²⁹ Kesê zû hêrs nabe gelek fêmdar e, Lê kesê hêrsok ehmeqiyê birûmet dike.

³⁰ Dilê rihet jiyana bedenê ye, Lê hesûdî rizîbûna hestiyan e.

³¹ Kesê zorê li belengazan dike, Bi Afirandarê wan tinazan dike, Lê kesê li ber hejaran dikeve, Afirîner birûmet dike.

³² Kesê xerab bi xerabiya xwe xera dibe, Lê di mirinê de jî sitargeha rastan heye.

³³ Şehrezayî di dilê mirovê fêmdar de rihet rûdine, Di nav bêaqilan de jî tê zanîn.

³⁴ Edalet miletekî bilind dike, Lê guneh ji bo miletan şermezarî ye.

³⁵ Padîşah ji xulamê biaqil razî ye, Lê ew li kesê şermê tîne hêrs dibe.