Methelokên 12 - Kurmanji Încîl

¹ Kesê ji terbiyeyê hez dike, ji zanînê hez dike, Lê kesê ji erzşikandinê nefret dike, sexik e.

² Xudan ji mirovê qenc razî ye, Lê ew mirovê hîlekar sûcdar dike.

³ Mirov bi xerabiyê nakeve ewlehiyê, Lê koka kesê rast qet naleqe.

⁴ Jina çê taca serê mêrê xwe ye, Lê jina şermê tîne, rizîbûna hestiyê wî ye.

⁵ Fikrên kesên rast adil in, Lê rêberiya xeraban bihîle ye.

⁶ Gotina xeraban kemîna xwînê ye, Lê devê dilrastan wan rizgar dike.

⁷ Xerab hildiweşin û tune dibin, Lê mala rastan ava ye.

⁸ Mirov li gorî serwextiya xwe tê pesindan, Lê dilxerab tê kêmdîtin.

⁹ Kesê xweyî xulam ê kêmketî, Ji kesê qure yê birçî çêtir e.

¹⁰ Rast hewcedariya heywanê xwe dizane, Lê rehma xeraban jî zordarî ye.

¹¹ Kesê axa xwe dajo, bi nên têr dibe, Kesê dide pey tiştên vala, kêmaqil e.

¹² Xerab li pey qezenca neheq e, Lê koka rastan bereketê dide.

¹³ Xerab bi neheqiya lêvên xwe dikevin dafikê, Lê rast ji tengasiyê rizgar dibin.

¹⁴ Mirov bi berê devê xwe ji qenciyê têr dibe, Bi karê destê xwe jî heqê xwe distîne.

¹⁵ Riya kesê ehmeq di çavê wî de rast e, Lê şehreza guhdariya şîretê dike.

¹⁶ Ehmeq yekser hêrsa xwe kifş dikin, Lê aqilmend guh nadin tinazan.

¹⁷ Kesê bi nefesa xwe rastiyê dibêje, edaletê tîne, Lê şahidê derewîn jî hîlekar e.

¹⁸ Gotinên bêfikar wekî birîna şûr e, Lê zimanê şehrezayan şifa ye.

¹⁹ Lêvên dilsoz heta hetayê dimînin, Lê zimanê derewîn demdemî ye.

²⁰ Di dilê kesê xerabiyê pîlan dike de hîlekarî, Lê li ba şêwirmendên aştiyê şabûn heye.

²¹ Tu xerabî nayê serê rastan, Lê kesên xerab bi belayê têr in.

²² Lêvên derewîn ji bo Xudan kirêt in, Lê ew ji kesên dilsoz razî ye.

²³ Aqilmend zanabûna xwe nîşan nade, Lê dilê bêaqilan ehmeqiyê radigihîne.

²⁴ Destê zîrekan serweriyê dike, Lê tiral dibin sûxrevan.

²⁵ Xema di dil de mirovan ditewîne, Lê gotineke baş wan dilşa dike.

²⁶ Rast rê nîşanê hevalê xwe jî dide, Lê riya xeraban wan averê dike.

²⁷ Tiral karê xwe nabe serî, Lê zîrek dibin xweyê serweteke mezin.

²⁸ Riya rastiyê jiyan e, Tê de mirin tuneye.