Methelokên 11 - Kurmanji Încîl

¹ Mêzîna bihîle li ber Xudan kirêt e, Kevirê rast ê giraniyê pê xweş e.

² Çaxê quretî tê, riswatî jî tê, Lê şehrezayî bi nefsbiçûkan re ye.

³ Kamiliya dilrastan rêberiya wan dike, Lê derewkariya bêbextan wan xerab dike.

⁴ Di roja xezebê de serwet bi kêrî tiştekî nayê, Lê rastî ji mirinê rizgar dike.

⁵ Rastiya mirovê kamil riya wî rast dike, Lê kesê xerab bi xerabiya xwe dikeve.

⁶ Rastiya dilrastan wan rizgar dike, Lê bêbext bi daxwazên xwe tên girtin.

⁷ Hêviya mirovê xerab bi mirinê tune dibe, Bendewariya hêzdariyê jî pê re.

⁸ Kesê rast ji tengasiyê rizgar dibe, Kesê xerab dikeve cihê wî.

⁹ Kesê xwedênenas bi devê xwe cîranê xwe helak dike, Lê kesê rast bi zanabûna xwe rizgar dibe.

¹⁰ Ji ber serfiraziya rastan, bajar dilgeş dibe, Ji ber tunebûna xeraban, şahî dibe.

¹¹ Bi bereketa dilrastan bajar bilind dibe, Lê bi devê xeraban hildiweşe.

¹² Kesê cîranê xwe kêm dibîne kêmaqil e, Lê mirovê fêmdar hay ji zimanê xwe heye.

¹³ Kesê fesad digere û siran dibêje, Lê kesê biewle vê yekê vedişêre.

¹⁴ Gelê bêrêber dikeve, Lê bi zêdebûna şêwirmendan rizgar dibe.

¹⁵ Kesê ji xerîban re dibe kefîl, gelek zirarê dibîne, Lê kesê ji kefîlbûnê nefret dike, di ewlehiyê de ye.

¹⁶ Jina keremdar digihîje rûmetê, Lê zordar tenê digihîje dewlemendiyê.

¹⁷ Kesê dilovaniyê dike bi canê xwe qenciyê dike, Lê zalim zehmetê dide bedena xwe.

¹⁸ Qezenca kesê xerab xapînok e, Lê heqdestê kesê adil ewlehî bi xwe ye.

¹⁹ Kesê rast, digihîje jiyanê, Lê kesê li pey xerabiyê, wê bimire.

²⁰ Kesên dilxerab ji bo Xudan kirêt in, Lê ew ji kesên riyên wan kamil in razî ye.

²¹ Bêguman, kesê xerab bêceza namîne, Lê wê ziriyeta rastan rizgar bibe.

²² Jina bedew a ku ne serwext e, Wekî xeleka zêrîn a pozê berêz e.

²³ Daxwaza rastan tenê qencî ye, Lê bendewariya xerab xezeb e.

²⁴ Hebûna kesê comerd her diçe zêde dibe, Kesê heqdestê nade tenê xizan dibe.

²⁵ Comerd wê bigihîje firehiyê, Kesê av dide kesê din, wê avê bistîne.

²⁶ Kesê genim vedişêre, nifira xelkê li ser e, Lê kesê difiroşe, xêr û dua li ser e.

²⁷ Kesê bi dil û can li qenciyê digere, li pey razîbûnê ye, Lê kesê li xerabiyê digere, wê dibîne.

²⁸ Kesê bi dewlemendiya xwe ewle ye dikeve, Lê kesê rast wekî pelê darê şîn dibe.

²⁹ Mîrasa kesê tengasiyê dide mala xwe, ba ye, Lê ehmeq ji dilşehrezayan re dibe xulam.

³⁰ Berê rastan dara jiyanê ye, Şehreza canan qezenc dike.

³¹ Li vê dinyaya ku kesên rast jî heqê xwe distînin, Helbet wê kesên xerab û gunehkar jî bistînin.